Wenen en Istanbul!

Hi all!

Het drukke leven in Londen heeft er voor gezorgd dat ik m'n blog wat verwaarloosd heb... Daarom maak ik van de gelegenheid gebruik om nu even wat foto's te uploaden, zodat jullie minstens weten waar ik zo allemaal geweest ben... En m'n goeie voornemen voor 2009 is alvast om m'n blog wat beter up to date te houden!

Onze eerste trip, in oktober, was naar Wenen. Een korte samenvatting (of wat ik me er nu nog van herinner):
- prachtig weer
- zeer monumentale gebouwen
- ons Duits is echt niet al te best (wanhopig proberen duidelijk te maken dat we een bankautomaat zochten, probeerden we het met 'Cash machine?' terwijl het 'Bankomate' bleek te zijn... -en niet Wash machine, zoals de Oostenrijkers dachten...)
- het absolute hoogtepunt voor mij was mijn eerste opera! We gingen kijken naar La traviata van Verdi in de Weense Staatsoper en het was prachtig!!
- een ander hoogtepunt zijn de koffiehuizen, dé aanrader voor ons was Demel, waar ze een verrukkelijke warme chocomelk verkopen, naast vele lekkere taartjes natuurlijk!

Het stadhuis

Lekkere taart en hot chocolate in Demel!

Mooie zonsondergang aan het Sissikasteel

Voor m'n werk ben ik dan ook naar Istanbul geweest voor een weekje. Ik logeerde in een zeer mooi hotel (http://www.marmarapera.com/), maar heb spijtiggenoeg niet veel meer gezien van de stad dan het uitzicht vanuit m'n hotelkamer! Volgende keer beter ;) en gelukkig wel veel gewerkt natuurlijk!

Uitzicht vanuit de hotelkamer in Istanbul

Tot binnenkort voor een nieuwe update!

But who killed Laura Palmer?

Dag vriendjes en vriendinnetjes,

De laatste dag van de zomer en het zonnetje lijkt het eindelijk begrepen te hebben... Dit weekend zijn we nog eens in België, goed om familie en vrienden een (vaak te kort) bezoekje te brengen.

Intussen gaat alles z'n gangetje in Londen. Op het werk zit m'n proefperiode er bijna op, m'n manager heeft m'n proefperiode in feite al goedgekeurd, met veel positief commentaar :). Da's dus prima. Qua vrijetijdsbesteding heb ik de nieuwsbrief van Time Out ontdekt, dat is een magazine waarin alle mogelijke activiteiten in Londen beschreven staan. Ik heb tot nu toe meegedaan aan 2 wedstrijden en 2x gewonnen! De eerste keer won ik 2 tickets voor de film Bullitt (http://www.imdb.com/title/tt0062765/) in het Serpentine Gallery Pavilion (http://www.serpentinegallery.org/). Dat bleek een zeer speciaal gebouw te zijn, waar we praktisch in open lucht die film, een oude good cop-bad cop movie, konden bekijken. Interessant!

Serpentine Gallery Pavilion

De tweede keer won ik 2 tickets voor de film "I've loved you so long". Pas toen we in de cinema zaten (deze keer wel in een gewone cinema in het centrum van 't stad), besefte ik dat het de film "Il y a longtemps que je t'aime" was met een flashy Engelse titel (http://us.imdb.com/title/tt1068649/). De film was gelukkig niet gedubd, dus gewoon in het Frans, met Engelse ondertitels. Ik vond het een enorm goeie film. Het gaat over 2 zussen die elkaar 15 jaar niet gezien hebben en de film vertelt beetje bij beetje hoe dat komt. Aanrader!

Intussen lijkt Fulham goed bezig te zijn, vorige week zaterdag wonnen ze met gemak van Bolton. We gingen kijken en zagen dat het goed was (2-1)!

Dankzij m'n papa hebben we de voorbije weken Twinpeaks (http://nl.wikipedia.org/wiki/Twin_Peaks) leren kennen en de vraag 'Who killed Laura Palmer' spookte dan ook meermaals door ons hoofd. Intussen is de serie deel gaan uitmaken van onze avonden, zodat we altijd wel naar een Twinpeaks kijken, gevolgd door een Seinfeldje (een beetje humor voor het slapengaan kan nooit kwaad ;). Voor de mensen die Seinfeld niet kennen; de serie valt te omschrijven als een Friendsachtige reeks, maar met eerder loser personages. Ze omschrijven het zelf als 'a show about nothing'. Go check that out!

Seinfeld

Op het werk zijn de nieuwe graduates ook gearriveerd en traditioneel is er volgende week de Beer and Curry night, waarop de nieuwelingen uitgedaagd worden om een bierestafette te doen tegen de topmanagers van dunnhumby. Ik kijk er al naar uit (en ben vooral blij dat ik daar niet aan mee hoef te doen ;).

Nu is het tijd om van het zonnetje te gaan genieten,

Tot gauw en moest er iemand zin hebben om af te komen naar Londen, laat het me weten!

…en plots was het 31 augustus…

Ik kan niet geloven hoe snel de tijd vliegt, ik werk intussen al 2 maand voor dunnhumby en we wonen ook al een maand in onze flat…

Zoals jullie gemerkt hebben, blijft er niet veel tijd over om te bloggen. Maar, dit weekend breng ik uitzonderlijk alleen in Londen door, dus het was nu of nooit!

Hoe het met mij gaat intussen? Meer dan prima zou ik zeggen. Een overzicht:

Werk
Op het werk gaat het ronduit goed. Ik heb mijn basistaken al goed onder de knie, alles gaat al wat vlugger, wat ervoor zorgt dat ik meer tijd heb voor het echte projectmanagement (volgens mij). Daaronder versta ik: meer tijd om mensen op te bellen en uitleg te vragen, meer taken van mensen opvolgen en op tijd signaleren als iemand iets vergeten is en tenslotte, tijd om documenten te maken die ervoor zorgen dat we onze kennis optimaal benutten in alle landen waar we aanwezig zijn voor Best Buy. Concreet betekent dit dat ik veel conference calls doe om informatie te verzamelen, die informatie dan in een document giet en dat dan na controle over het team verspreid. Een ideale kans natuurlijk ook voor mij om meer in detail te weten te komen over wat onze mensen ter plaatse exact doen.
Een ander positief feit is dat ik de laatste weken ook meer en meer het gevoel heb dat de collega’s rondom me (niet de mensen met wie ik rechtstreeks werk, maar die wel redelijk gelijkaardig werk doen voor andere projecten) weten wie ik ben en wat ik doe. Overleggen met andere project managers is uiteraard zeer leerrijk en hoe meer mensen me kennen in het bedrijf, hoe beter natuurlijk!
Professioneel gezien alles prima dus!

Flat
Nadat onze kleerkast ineengevezen was en het salontafeltje neergepoot, hadden we meteen het gevoel dat onze flat nu echt ons nestje was. Intussen is er niet veel meer veranderd, dit weekend heb ik wel nog een paar kussentjes voor in de zetel en een vaas (met bloemetjes in) gekocht. Dat is natuurlijk het risico van een vrouw een weekend alleen in de flat te laten ;). De was-, strijk-, kuis- en kookactiviteiten gaan hun gewone gang, niets spectaculairs te melden op dat front!

In dit gebouw bevindt onze flat zich

Het bewijs dat ik de kast ineengeschroefd heb...

... en dat Maarten effectief kookt

Vakantie
Eind augustus hebben we een weekje verlof genomen en waar zouden we die tijd beter kunnen doorbrengen dan in België? Een geslaagde barbecue in Anzegem, een gezellige taartnamiddag in Brugge, een lekker belegd broodje in Gent, een bakje frieten en een Bicky op de Oude Markt in Leuven gevolgd door paar Kriekjes/pintjes… Zalig! Het leukste was natuurlijk dat we bijna al onze vrienden en familie terug gezien hebben en dat we nu eens tijd hadden om op ons gemak bij te babbelen. Nog eens bedankt iedereen om af te komen (en om zo’n lekkere taarten te bakken!).

Sociaal
Na 2 maand begin je natuurlijk wel al wat mensen te kennen ook! En zoals jullie al weten is dunnhumby een zeer sociaal bedrijf dat ervoor zorgt dat je vlug veel mensen kunt leren kennen als je dat wilt. De afgelopen 2 maanden heb ik vooral genoten van de volgende sociale activiteiten:

The Northstar
Dit is de pub waar we elke vrijdag na het werk naartoe gaan met de collega’s. Er zitten altijd wel tientallen dunnhumby mensen, dus ideaal om mensen te leren kennen of bij te babbelen met mensen die je al vaag kent. Bij gebrek aan Kriek drink ik tegenwoordig meestal cider, Belgisch appelbier (nog NOOIT gezien in België trouwens…) of Frühli (aardbeienbier).

Het Summer ball
Hoewel het feestje achteraf niet supergeslaagd was, toch een leuke herinnering.

that smile says it all

Sports Day
Afgelopen vrijdag was het ‘sportdag’ of beter ‘sportavond’, na het werk dus. De weken voordien werden we al bestookt met e-mails van het social committee die ons vertelden dat we opgedeeld waren in groepen van rond de 8 man. Elk team moest zich verkleden naar een Chinese horoscoopfiguur. Gelukkig zat ik niet in team rat of sheep, maar in TEAM TIGER! Kijk maar eens naar onze mooie outfit:

4 dh tigers

Mooi uitgedost begon ons team vol goeie moed aan de activiteiten. Als je er één iets over kunt zeggen, dan is het wel dat niemand zou kunnen raden dat het een personeelsactiviteit was. Iedereen was supergoed verkleed (zeker de apen met hun bruine kostuums, bananen en pindanootjes en de hanen die creatief geweest waren met plastiek handschoenen op hun hoofd en aan hun voeten), zo goed als elk team speelde vals en toen er eieren aan te pas kwamen werd meer dan 1 persoon ‘ge-egd’ (= één of meer ei tegen je gegooid krijgen)… Maar wel dolle pret natuurlijk. Met een mix van een beetje vals spelen als het social committee het niet zag, veel fair play (meer dan de andere teams) en teamspirit werd het al vlug duidelijk dat Team Tiger een sterke kandidaat voor de eindtitel was. We blonken uit in het touwtrekken en het eiwerpen en deden het niet al te slecht in het –een appel uit het zwembad halen terwijl je op iemand anders z’n rug zit-. In het springbalspringen deden we het niet echt goed, maar speelden we niet vals zodat we extra punten kregen voor fair play. U kunt het al raden: Team Tiger won de sports day!! En trots dat we waren!

Overwinning op zak!

Trouwens, tijdens alle activiteiten kon iedereen drank nemen uit het zwembadje dat o.a. Maarten manueel gevuld had met flessenwater om de drank koel te houden (tof hé, in het social committee zitten ;)). Leuk natuurlijk! En achteraf ging iedereen dan naar de pub waar we sandwiches en kleine quiches en zo voorgeschoteld kregen. Op het einde van de avond was ik bijna de enige die nog met m’n schmink op in de pub liep en de normale pubgasten vonden dat misschien een beetje raar, maar ik vond het superleuk ;). Spijtig dat jullie het schattige staartje niet kunnen zien op de foto. Zeker voor herhaling vatbaar dus die sportavond!

De Guanabara
Aandachtige lezers weten dat Maarten en ik enkele maanden geleden al eens naar de Guanabara gingen, een Braziliaanse bar in het centrum van Londen. De eerste keer was met Maarten, Koen en Koen z’n Belgische vriendinnen. Toen was de band die er speelde spijtiggenoeg niet echt van een hoog niveau. Maar de capoeira dansers waren wel cool. Die avond werd er praktisch alleen Braziliaanse muziek gespeeld, tot ergernis van sommige mensen, maar ik vond het allemaal goed, zolang ik maar op die zuiderse muziek kon dansen ;).
Eergisteren ging ik dan met 3 collega’s en wat vriendinnen van een collega nog eens naar de Guanabara, maar nu besloten we een nieuw concept te volgen: als je op vrijdag voor 20u naar de club gaat, hoef je geen inkom te betalen (na 20u is het 10£). We besloten dit dus te doen en het handige was dat je helemaal niet hoefde aan te schuiven en dus niet moest betalen. Binnen bleek de club al bijna volledig vol te zitten, en er was ook al een showtje bezig. Vanaf het moment dat je in de club bent, heb je ook niet het gevoel meer dat het nog zo vroeg is. Tegen rond 21u was er een demonstratie van Carnavaldansen, een vrouw en een man, in originele outfits dansten er op los. Typisch was natuurlijk dat alle mannen naar de vrouw keken (want die schudde zeer enthousiast en professioneel met haar achterste, en had zo’n pakje aan met een stringachtig achterste, dus interessant), maar ook de vrouwen keken met superjaloerse blikken naar de vrouw, je kon de vrouwen bijna hardop horen denken: ‘ik wil haar achterste’. Mijn collega Caroline hield die opmerking niet voor zich en riep dat dan ook naar iedereen die het wilde horen ;). Na die demonstratie begonnen we te dansen, nu was er meer een mix van Braziliaanse, Spaanse en Engelse liedjes, ideaal dus! En tegen rond 00u10 gingen we ervan door en namen we de laatste tube naar huis. We kregen ook nog gratis teenslippers in de club (juij) en waren dus op een treffelijk uur thuis! Of hoe je plots toch veel vroeger weg kunt gaan en je even goed kunt amuseren! Het grootste voordeel is dat je de tube kunt nemen en niet meer dan een uur op een nachtbus moet zitten. Ik had geluk dat mijn collega’s/vriendinnen ook in Ealing wonen, zo kon ik op’t gemak weggaan en hoefde ik niet alleen naar huis terug te keren!

Uitstapjes
Maarten heeft al uitvoerig verteld over het huwelijk waar we naartoe gingen in Chippenham. Een sublieme locatie, zeer tof feest en prachtige omgeving waar we verbleven, echt super!
2 weken geleden gingen we naar Richmond (in Londen) met de tube en keerden we te voet terug langs de Thames. Een wandeling van zo’n 2,5u, maar zeker de moeite waard! We ontdekten een volledig parcours om Londen te voet te verkennen, in een van de volgende weekends zullen we nog wel eens zo’n wandeling doen, als het weer meewil natuurlijk!

Louise aan de Richmond Lock

En dat is het zowat voorlopig. Donderdag gaan Maarten en ik naar het toneel in het Questors theater, bijna naast onze deur. We gaan kijken naar ‘The Night Watch’, ben benieuwd!

Veel te lange blog natuurlijk, dat komt ervan als je het zo lang uitstelt! Aan de mensen die hem helemaal gelezen hebben, proficiat: u wint een gratis rondleiding in Londen :o)

Ciao!

Intussen

Hey allemaal,

Ik weet het, het is al lang geleden dat ik nog geblogd heb, maar om jullie leeshonger wat te stillen, verwijs ik jullie graag door naar http://mmadunn.blogspot.com, waar Maarten onze huiselijke gezelligheid zo mooi weet te verwoorden ;)

Intussen bereid ik een blog voor, die morgen klaar zou moeten zijn... Dan kom je alles te weten over:

- onze vakantie in Belgium
- onze uitstap naar Richmond
- de feestjes in Londen
- en mss ook iets over het werk

Dikke kussen,

Louise

superkorte update

~ Korte Londense impressie ~

Het is 19u UK time, ik heb net gedaan met een conference call met de US en Canada, moet nog gaan food shoppen (maar de winkels zijn hier lekker lang open :) om dan te kunnen koken terwijl Maarten gaan voetballen is met het dunnhumby team.

We zijn gisteren verhuisd naar onze nieuwe flat en zijn absoluut in de wolken. Enige vraagstuk is nog waar we al onze kleren gaan hangen... we'll see - extra kast mss -. In de volgende dagen zal het vooral kwestie zijn van proviand in te slaan en alles een definitief plaatsje te geven. Supergoed geslapen, dus da's ook al veel!

't Is hier vree mooi weer, zodanig dat we bijna in een vakantiestemming verkeren, zelfs al loop ik soms te pas en te onpas nog naar mn werk om mails te kunnen sturen zodat ze nog op tijd aankomen in de US of China... 't is nu wel maar 2 minuutjes wandelen meer, dus thuis nooit aan't werk denken (we hebben ook nog geen internet), al staat het dunnhumbygebouw toch wel verrassend dicht tegen onze flat ;)

Het summerbal was niet echt spectaculair, veel gebabbel en weinig echte goeie feestvibes. Maar wel gezellig. Morgen eerste keer naar de book club van dunnhumby, we gaan het boek 'The steep approach to Garbadale' bespreken, ik vond het alleszins een aanrader!

En dan van't weekend naar Belgie!

De tijd vliegt, and so do I, to our cosy new flat!

Besos,

Luisa x

Minneapolis + 'En verder in Londen?'

Minneapolis

dunnhumby, week 2 – het toeval wilde dat er tijdens mijn tweede Engelse week al een werkbezoek naar Minneapolis (Minnesota, U.S.A.) gepland was. Superideaal natuurlijk voor mij: een reisje naar de States, ondergedompeld worden in het dunnhumby-verhaal en iedereen leren kennen van dunnhumby die voor mijn project werkt. Dit betekende dat er niet enkel mensen uit de UK en de USA naar Minneapolis afzakten, maar dat ook de lokale teams uit Canada, China, Mexico en India van de partij waren. Een multiculturele bedoening dus.

Professioneel gezien waren het 3 zeer interessante dagen, waarin ik énorm veel geleerd heb. Qua sociale activiteiten was het ook niet slecht, en die lijken me dan ook interessanter voor jullie :). Op maandagavond landden we in Minneapolis en gingen we, na een korte stop in ons Hilton hotel (amai! Een bed dat groter is dan een gewoon dubbel bed met 6!! hoofdkussens in) meteen door naar de Chino Latino in downtown Minneapolis. Chino Latino bleek een naam te zijn die de lading perfect dekte: (lékker) Chinees en Mexicaans eten, leuke mengeling (http://www.chinolatino.com)! Ik was natuurlijk wel wat moe van de lange vlucht van Londen naar Minneapolis, maar de levendige conversaties hielden me wakker. Na veel te veel eten moesten we nog allemaal een doek rond ons hoofd binden, zodat we er allemaal even belachelijk uit zagen… en moesten we een klein glaasje met saké in op onze Chinese eetstokjes zetten bovenop ons groot glas. En dan moest iedereen tegelijkertijd hard op tafel kloppen, zodat het glaasje in het groter glas viel (recht naar beneden). En dan zo vlug mogelijk heel dat boeltje opdrinken. Wat ik niet deed wegens de afschuwelijke smaak… ;) Maar allé, wel een goeie kennismaker dus!

Un chino latino!

Op dinsdag vonden de werkactiviteiten plaats in het Arboretum van de universiteit van Minneapolis. Echt een supermooi domein met botanische tuinen en zo. Het was ook erg warm, ik denk dat het zeker 30° warm was. De eerste werkdag bestond vooral uit vergaderingen en teambuildingactiviteiten. Die laatste waren allemaal gebaseerd op ons Myers Briggs type. Voor de geïnteresseerden: ik ben een ESTJ, wat zoveel wil zeggen als Extrovert, Sensitive, Thinking en Judging, tegenover Introvert, Intuitive, Feeling en Perceiving. Voor meer informatie, zie http://www.myersbriggs.org/

Mijn manager had mij ook al een andere test laten doen, nl. de Strengths finder, waarbij je adhv een vragenlijst je eigen 5 grootste sterktes leert kennen. Het basisidee is dat je je sterktes zo goed mogelijk moet benutten, ipv voortdurend te werken aan je zwakke kanten. De maatschappij is duidelijk op het laatste gericht, terwijl je met minder moeite eigenlijk echt excellent zou kunnen presteren als je je sterktes nog wat meer uitbouwt. Zo heb ik het toch tenminste begrepen. Voor de nieuwsgierigaards: uit de 34 sterktes kwamen bij mij de volgende naar voren als de eerste 5: Input, Learner, Achiever, Harmony en Responsability. Voor meer info hierover, zie http://www.strengthsfinder.com. Ik vond het alleszins heel erg interessant, je leert op een vrij objectieve manier denken over je eigen sterke en zwakke kanten en leert jezelf zo natuurlijk ook beter kennen. Een aanrader!

Na de werkdag gingen we een boottocht maken op een meer bij Minneapolis. Het was echt ongelofelijk mooi, we zaten zo’n 3u op de boot, aten er ook op en we maakten ook een zonsondergang mee. Langs de oevers stonden enorm dure huizen (ja, zelfs met de ineengestorte huizenmarkt en de lage stand van de dollar) en waren ook arendsnesten te zien (ik heb wel een hulplijn moeten inroepen om te weten welke vogel een ‘eagle’ nu juist was, maar ’t is weer iets bijgeleerd he :)). Ook drank à volonté, dus iedereen werd wel vrolijker en vrolijker op de boot. Leuk! Achteraf nog even op café geweest, waar de grote baas van ons team ons olijk op tequila trakteerde. Rond half 2 de taxi in en uiteraard zalig geslapen in dat grote bed!

Sunset @ Lake Minnetonka

Sfeerbeeldje

Woensdag wat meer in detail over het project gesproken. ’s Avonds trokken de eerste collega’s weeral huiswaarts, we gingen met de rest eten in een typisch Amerikaanse tent, waar de porties echt wel 4x te groot waren. Zonde van dat eten… Maar het deeltje van de hamburger dat ik opkreeg, was wel lekker. Op donderdag vergaderd met mijn manager en dan naar de Mall of America, de grootste shopping mall van de U.S.A.! En met dat ik nog dollars over had van onze U.S.A. trip, kon ik deze kans niet laten voorbijgaan natuurlijk! ’t Waren nog serieuze solden, heb ‘Forever 21’ leren kennen, daar hebben ze nog toffe dingen! (http://www.forever21.com). Oh ja, in de Mall was er ook een heel binnenpretpark, beetje geschift eigenlijk (en véél lawaai...)

Pretpark in de Mall

Blijkbaar is er ook een grote storm geweest terwijl ik rondliep in de Mall en moesten er zelfs winkels en kantoren ontruimd worden, maar ik heb daar persoonlijk natuurlijk weer niets van gemerkt. Het was wel voortdurend zeer vochtig warm, alsof het elk moment kon beginnen regenen zo. ’s Avonds dan het vliegtuig op. We vlogen met North-West Air, een onderdeeltje van KLM en eigenlijk was het niet echt in orde. Positief was wel dat we elk een schermpje hadden om naar films te kijken en dat je dus zelf kon kiezen naar welke film je keek. Negatief was dat onze tafeltjes niet eens afgekuist waren, dat er haar op de dekentjes hing :s en dat het eten niet lekker was (bij welke maatschappij wel natuurlijk…). Maar al bij al een rustige heen en terugvlucht gehad.

En dat was Minneapolis!


En verder in Londen?

Na een rustig weekend (inkopen doen, badkamer kuisen, bbq'en bij een collega, weggaan in een overvolle Ozzie-club met die mensen, gaan lopen – ja nog altijd! –), begon voor mij week 3 @ dunnhumby. Met een beetje lobby- en pushwerk kon ik nog deelnemen aan de ‘Welcome to dunnhumby induction’ week. Jawel, van maandagmorgen tot vrijdagmiddag word ik deze week ingeleid in dunnhumby’s filosofie, projecten, ideeën, doelstellingen etc.

Het handige is uiteraard dat ik hier niet alleen naar toe ga, maar dat er met mij nog 23 andere mensen deze induction volgen (jips, we zijn in volle uitbreiding). Alweer een ideale manier om mensen te leren kennen dus! Intussen zijn we al donderdagavond en ben ik de powerpoint-presentaties bijna moe, maar toch is deze introductie echt supernuttig.

Verder heb ik maandag voor de eerste keer in m’n leven ‘netball’ gespeeld. Ik dacht eerst dat dat hetzelfde was als korfbal bij ons, maar blijkbaar verschillen de regels toch lichtjes en is netball de vriendelijkere versie, voor de vrouwen. We waren met 8 dunnhumby vrouwen en nadat ik de regels doorhad, deed ik het nog niet eens zo slecht ;). Het grootste verschil met basketbal is ongetwijfeld dat je niet mag lopen met de bal in je handen, en dat je je armen ook niet mag uitsteken tenzij wanneer de bal echt in aantocht is… Dit laatste bleek voor mij het moeilijkste te zijn (probeer maar eens iemand te verdedigen zonder je armen uit te steken, ik doe dat echt automatisch). Je moet ook altijd 3 feet afstand houden van de persoon die je verdedigt (moeilijk). Wel heel leuk, ik ben blij dat ik een sport gevonden heb die ik in teamverband kan spelen. Vanaf nu dus wekelijkse maandagavondtraining (en weer nieuwe mensen leren kennen natuurlijk).

Ten slotte nog hét evenement vermelden waar heel dunnhumby al de hele week (weken?) reikhalzend naar uitkijkt: het Summer ball dat morgen plaatsvindt! Het schijnt nog een chique bedoeling te zijn, de partners mogen ook mee (niet dat dat voor ons er iets toe doet ;) en de dress code is ‘black tie’, wat blijkbaar wil zeggen dat de meeste mannen een smoking huren (of kopen), met een zwarte band die ze rond hun middel dragen. De vrouwen tutten zich gewoon zo veel mogelijk op ;). Eerst is er een diner, dat rond 20u begint. En daarna wordt er natuurlijk gedanst… Wij Belgen stellen ons wel wat vragen bij het feit dat de bar om half 1 sluit en dat het hele feest gedaan is om 1u… Rare jongens die Britten…? We zien wel wat het geeft morgen!

Nog 2 verdere bedenkingen over het Engels volkje waartussen ik hier vertoef:
- Britten zijn ook een beetje raar omdat ze op café met 15 man rond een scherm drummen waarop ze een ‘quiz’ kunnen spelen. Gewoon een beetje à la trivial pursuit, maar dan op café. En gefascineerd dat iedereen daar dan naar zit te staren… Beetje bizar gelijk?
- De Engelsen hebben zoiets dat ‘Marmite’ noemt, het is blijkbaar een soort smeersel dat naar vlees ruikt, maar waar geen vlees in zit en dat ze op toast smeren. You love it or you hate it, blijkbaar. Ik heb er eens aan geroken en het was niet meteen m’n ding. Maar zou het toch eens moeten proberen ook…


En verder in België? Ik heb gelezen dat we de koning de tijd moeten geven om de situatie te ontmijnen. Mijn enige positieve reflectie omtrent de Belgische crisis is dat er hier in Londen niemand iets van weet en dat ik bijgevolg geen uitleg moet proberen te geven ;). Het komt nog wel, i guess… Nu, de illusie dat er op 15 juli plots wel een goed onderhandeld akkoord ging zijn, is alleszins weggeblazen (understatement of the year). Maar wie geloofde er daar natuurlijk nog in… Mijn reactie vanuit Londen is de volgende: zwijgen en afwachten en af en toe de Standaardsite checken om te zien of er al iets gebeurd is… Maar ’t zal al straf moeten zijn om uit deze impasse te geraken i guess. Anyway, ‘k hoop dat den Yves wat verlof neemt nu, dat Albert z’n hart het niet begeeft onder de grote druk en dat met jullie alles goed gaat!

Ik wens iedereen in elk geval al een zeer geslaagde nationale feestag en beloof dat ik de volgende keer uitgebreid verslag uit zal brengen over het ongetwijfeld spetterende Summer ball :)

See you guys! X

My first week in London!

Heyyy iedereen,

Het heeft eventjes geduurd, maar hier ben ik met een eerste Londen-update! M'n laatste week in België bestond vooral uit afscheid nemen van de vrienden (waarbij ik me vooral een zeer geslaagde avond in Gent herinner, een gezellige lunch in Kortrijk, toffe avondjes in Brugge) en het afwerken van een aantal lopende zaken op het werk. Donderdag was m'n laatste werkdag en dus ook m'n afscheidsdrink, waarop ik zéér aangenaam verrast werd door m'n collega's, van wie ik een gepersonaliseerd kookboek en nuttige keukenattributen kreeg, echt SUPER! Thanks Indie en Televic Education people! Vrijdag had ik dan gelukkig een dag verlof genomen, zodat ik mijn bagage kon maken en afscheid kon nemen van m'n grootouders. En dan, hup, de trein op!!

Ons eerste weekend in Londen was eigenlijk vrij rustig, op zaterdag hebben we ons huurcontract getekend zodat onze flat nu definitief officieel is! Verder heb ik vooral genoten van m'n 'in-between-jobs' periode'tje... Rustig chillen, boodschappen doen (veel fruit) en op zondag gaan joggen. (jaja, de goeie voornemens swingen de pan weer uit ;)).

Vanaf maandag dan beginnen werken bij dunnhumby als Project Executive in het International Expansion team. De eerste dag bestond vooral uit HR-dingen regelen (een afspraak regelen om een National Insurance number te krijgen, verlof aanvragen dat Maarten en ik al geregeld hadden, printer en telefoon instellen, tijdsregistratie leren invullen...) en uit een kennismaking met James, m'n baas. Hij nam me in de namiddag mee naar een terrasje en gaf me een 2-uur-durende introductie over waar ze mee bezig zijn en wat mijn taak zal zijn. In het kort komt het erop neer dat ik voor Best Buy ga werken, een Amerikaanse elektronicaketen die vestigingen heeft in de USA, Canada, Mexico en China. Ik zal vooral moeten opvolgen hoe het gaat in elk van die landen met de ontwikkelingen die er aan de gang zijn en intern in de UK zullen het vooral de software-ontwikkelaars zijn met wie ik te maken zal krijgen. Sounds familiar, no? :) Nu, tijdens m'n eerste week heb ik vooral zééér veel informatie doorgenomen en geprobeerd zoveel mogelijk interessante elementen te absorberen zodat ik zoveel mogelijk op de hoogte ben van wat er nu overal gebeurt en wie waar werkt en wat doet. Het Engels valt mee, elke dag een beetje beter he :). Ik heb in m'n eerste 5 dagen alleszins al enorm veel bijgeleerd, het voelt aan alsof ik er al langer mee bezig ben dan een weekje, dus dat zit wel goed.

Sociaal gezien hebben een aantal vrouwelijke collega's me al geadopteerd, zodat ik vrijdag na het werk mooi mee kon op café met m'n eigen team (gelijk de echte ;) en er nu al 2 feestjes op m'n agenda staan voor de komende maand:) En ik heb me natuurlijk ook ingeschreven voor de bookclub van het werk, net als voor de netbal (heb ik nog nooit gespeeld, maar het ziet er wel tof uit!). M'n goede voornemen om elke week 3x te gaan joggen is deze week ook gelukt!

Dit weekend terug naar België voor een zeer intensief weekend: op vrijdagavond een zalig feestje (bedankt Frédéric en Eveline) en de trouw van Els en Steef. Proficiat! en bedankt voor de fantastische avond! Tussen het feesten in natuurlijk ook onze ouders en zussen alles verteld over mijn eerste week!

En wat brengt volgende week? ... Een paar dagen teambuilding en workshops in... Minneapolis! met alle mensen van dunnhumby die voor Best Buy (China, Mexico, USA, Canada of UK) werken. Voor mij komt dit natuurlijk supergoed uit, zo ga ik meteen iedereen leren kennen en horen wat ze doen! Het programma ziet er alvast goed uit, na de dagactiviteiten staan er o.a. een uitstapje naar de grootste shopping Mall in de USA en een boottochtje op het programma.


Bij m'n volgende blog breng ik jullie zeker verslag uit van de Minneapolis trip! Until then, ciao y hasta la vista, amigos míos! X

Preparing for Louise @ London!

Onze superreis is nog maar achter de rug, of ik mag me al gaan voorbereiden op een nieuw, iets permanenter avontuur...

Jawel, zoals de meesten onder jullie wel al weten, vertrek ik volgende week vrijdag naar Londen om daar te gaan wonen en werken :)

Wonen

- Waar eerst? Eerst ga ik nog een maandje met Maarten en Koen en Thomas samenwonen op hun flat. Ben eens benieuwd, met 3 mannen samenwonen, het zal wat geven zeker :) Nu, het is sowieso handig als overgangsperiode.

- Waar dan? vanaf eind juli in onze flat in Ealing! Op 2 minuutjes van ons werk, binnen ons budget, in een heel groot huis dat onderverdeeld is in verschillende flats... We hoeven maar de straat over te steken of we zitten in een immens park. Binnen enkele dagen/weken zouden alle formaliteiten rond moeten zijn en kunnen we het huurcontract tekenen. Zou er graag nu al intrekken...

Werken

- Waar? Bij dunnhumby (http://www.dunnhumby.co.uk/), jullie waarschijnlijk al bekend uit de verhalen van Maarten himself (http://mmadunn.blogspot.com/). Inderdaad, hetzelfde bedrijf, maar wel in een gebouw aan de overkant van de straat en in een ander team ;)

- Wat? ik word project executive in het global team en zal voor Best Buy werken, een elektronicaketen uit de VS, maar die zich ook meer en meer op Zuid-Amerika en Europa gaat focussen in de toekomst.

- Vanaf wanneer? ik start al op 30 juni (jawel, en mijn laatste werkdag in België is 26 juni, gewoon omdat ik er niet aan gedacht had dat je ook eens een week niét kan werken... hmmz - lichte workaholictrek daar)

- Waar ik vooral naar uitkijk? Meer te weten te komen over wat ik juist ga moeten doen (nu is het nog redelijk vaag) / de social activities die het social committee maandelijks organiseert voor het personeel / nieuwe mensen leren kennen uit alle hoeken van de wereld / lid worden van de book club van het bedrijf :) / m'n Engels verbeteren en horen hoe ik langzaam maar zeker een British accent krijg / gepassioneerd worden door DH zoals de andere dunnhumbians die ik nu al ken :) / en last but not least: de 4 dagen Minneapolis die m'n baas al ingepland heeft voor m'n tweede week daar...

En intussen?

- Op het werk? probeer ik zo goed en zo kwaad het gaat m'n opvolgster te briefen en te tonen hoe ik werkte

- In het gezin? besef ik heel goed dat de laatste week van m'n prinsessenleventje zeer binnenkort aanbreekt

- Bij de familie? ga ik net voor ik vertrek nog eens langs bij m'n grootouders, voor wie het toch nog vreemd is dat de wereld zo klein geworden is voor hun kleinkinderen...

- Bij de vrienden? is de afscheidstour begonnen... Hoewel ik het niet verwachtte, ben ik al zeer blij verrast geweest met een reuze-afscheidskaart en een persoonlijke amulet. Dat hoefde echt niet, maar ik begin er wel door te beseffen dat ik veel mensen ga missen

- Dus? doe ik verder met m'n afscheidstour, ga ik me morgen in Gent nog eens goed amuseren, neem ik afscheid van de vrienden, maar zeg ik liever tot ziens dan vaarwel en nodig ik in één trek ook iedereen uit om te passeren in Londen :) 't is niet ver dankzij de Eurostar!

én

intussen richt ik mijn blik voorwaarts, want ik heb véél zin in dit nieuwe avontuur dat ik nu niet meer alleen maar samen kan beleven :)

Ik laat jullie zeker weten hoe het me vergaat!

NEW YORK, simply the best!

*22/05*

Eindelijk aangekomen in Penn Station in New York tegen rond de middag. Eerst en vooral tickets gaan kopen voor de basketbalmatch van de New York Liberty van die avond. Vrouwenbasketbal, maar wel in Madison Square, blijkbaar dé sporttempel van NY (ik wist dat niet, maar allé :p). Dan meteen naar onze jeugdherberg, Jazz-on-the-Park genaamd (http://www.jazzhostels.com/jazzonthepark.php). Voor één keer kan ik geen positieve reclame geven, ik was nameliik absoluut niet tevreden over de ontvangst. Waarom? Wel, aan de balie stond ene Carlos, die zichzelf ten eerste al ongelofelijk cool vond en telkens de volle 15 minuten uittrok voor de gasten die voor ons kwamen inchecken. Telkens was er wel een vrouw bij de gasten, waarmee hij dan immens opzichtig probéérde mee te flirten. Nu goed, geen probleem, Carlos, ga uw gang...

Dan was het eindelijk onze beurt. We legden uit dat we er de vorige nacht niet geraakt waren, maar dat we wel gebeld hadden. Terwijl ik onze reservatie op het scherm zag verschijnen, beweerde mijnheer bij hoog en bij laag dat ons volledig verblijf toch geannuleerd was. Ok, dan geloven we hem wel... Oei, als hij nu een nieuwe reservatie moet aanmaken, dan kost het 3x zoveel. Ik stond intussen al immens met m'n ogen te draaien. Maar géén probleem, "Carlos will fix it". Op één of andere manier moesten we dan toch 'maar' 40$ meer betalen, dus dat viel nog mee. Allé, we hadden dus wel de dag ervoor gebeld en de persoon aan de telefoon had ons toen verzekerd dat er geen enkel probleem was voor de 2 resterende nachten! Nu vroeg Carlos wie we aan de lijn hadden gehad, maar dat wisten we niet (alleen dat het een man was). Geen probleem, Carlos ging het uitzoeken en die persoon dan meteen ontslaan "I'll fire the guy immediately!". Waarop hij heel opzichtig (en luid) vroeg aan ons: "Is that ok for you?". Maarten antwoordde daar koel op dat dat ons niet interesseerde. Waarop meneer Carlos tegen ons begon te zagen van: "So you want a guy to have no job, you want him to live on the street, just because he made a mistake??". Djeeeeezus, ik kon die gast echt een klap verkopen! Wedden dat hij zelf de telefoon opgenomen had die dag ervoor? Grrr! Nu, ik was wel moe natuurlijk (trein van 4u die ochtend, remember), maar toch!

Eens we de sleutel hadden en we onze kamer betraden, was dat wel in orde. Gewoon pech gehad met het personeel aan de balie, veronderstel ik. Toch zou ik niet aanraden om daar te gaan, tenzij je de charmes van Carlos wilt leren kennen... Genoeg jeugdherbergen in NY hoor!!

Genoeg negatieve talk, zeker wanneer je in een SUPERstad als NY zit. Soms kan je niet geloven dat een stad zoveel superlatieven verdient, maar in het geval van NY is het gewoon waar! Spijtiggenoeg restten er ons maar 2,5 dagen om deze stad te verkennen, dus begonnen we er maar beter meteen aan!

De tube naar Midtown genomen en gewandeld naar Times Square. Gepasseerd aan (en in) Grand Central Station, Chrysler building, Empire State building, Rockefeller building en het theater district om te eindigen aan Madison Square Garden, voor de match dus!

Times Square

Chrysler building

De Liberty basket women wonnen zeer overtuigend tegen de Washington Mystics. Nog indrukwekkend om te zien, al vonden we het baseball nog spectaculairder. Misschien waren ze gewoon te goed (ze hakten de anderen echt de pan in), zodat het niet echt superspannend meer was...Terug tube op, lekker fruit gekocht en gaan slapen.

Liberty New York @ Madison Square Garden

*23/05*

De tube genomen naar South Ferry. De Brooklyn Bridge gezien en dan gewandeld naar Battery Park, van waar je het Statue of Liberty (op m'n foto's wel heel héél klein :), Ellis Island en Liberty Island kon zien. In het park stonden ook heel veel kraampjes, waar we een grote zwart-wit foto van de skyline van New York kochten in een kader. Een beetje vreemd was dat je de keuze had tussen 3 versies: 1 met de WTC-torens er nog op, 1 zoals de skyline nu is (met dus niets op die plaats), maar ook 1 met de toekomstige Freedom Tower er al op :o. Wij opteerden voor de foto van de huidige situatie... In Battery Park staat nu ook de Sphere, die vroeger in het WTC stond. Ik werd er wat stil van.

Brooklyn Bridge en geconcentreerde Maarten

The Sphere @ Battery Park

Verder gewandeld naar Wall Street, langs het beeld van George Washington en de NY Stock Exchange. Ook Trinity Church gezien, Ground Zero (volledig ommuurd, niets te zien van de werken) en City Hall (met mooi park ervoor).

Louise en George Washington

Maarten aan de NY Stock Exchange

Trinity Church

In park aan City Hall

Het was prachtig weer, en omdat ik me herinnerde van de Sint-Lodewijksreis in het zesde middelbaar dat Chinatown echt een gezellige buurt was met veel leuke, kleine winkeltjes, trokken we in die richting. De buurt waarin we terechtkwamen, bleek echter vooral voor de echte Chinezen te zijn, we passeerden namelijk grote groenten-, fruit- en viswinkels (stinken...), waar overal Chinezen in de bakken aan het grabbelen waren. Hmmz, niet echt het idyllische Chinatown dat ik mij herinnerde... We besloten af te buigen naar Little Italy en aten er bij een Italiaan (duh). Daarna de tocht ingezet naar de Empire State Building, die we toch wel graag wilden bezoeken. Op de weg daarnaartoe kwamen we een cinema tegen, mogelijk interessant als avondactiviteit! Intussen kreeg ik toch ook wat shoppingsneigingen. Het is altijd leuk als je iets kunt aandoen uit de Levis of H&M van NY ;) Vooral functioneel geshopt: kleren die ik ook op m'n nieuwe job kan dragen :). Daarna kocht Maarten een pet en een typische NY-trui. Ziehier het resultaat :) Stoér :D

New Yorker :)

Spijtiggenoeg stond er véél te veel volk aan te schuiven voor het Empire State Building (zo'n 90 minuten wachttijd)... Omdat tijd nu net het enige was wat we niet hadden, besloten we dat maar te bewaren voor een volgende keer. In het algemeen hebben we eigenlijk niets echt bezocht in NY, net omdat we zo krap in tijd zaten. Kiezen is verliezen, he... Om uit te rusten naar de cinema geweest naar 'Maid of honor', zo'n typische romantische komedie, het mocht ook wel eens :) én het hoofdpersonage was MacDreamy :D. Ik vond het alvast heel mooi :)

Daarna nog iets gedronken (jaaawel, een Cosmopolitan :)) in een lokale bar. Het was Fleet week, dus er waren zeer veel militairen aanwezig, die de nodige vrouwelijke aandacht kregen (zelfs al waren het maar jonge sulletjes). Ik weet niet of ik het al vermeld heb in een vorige blogpost, maar het viel echt op dat willekeurige voorbijgangers vaak die mariniers tegenhielden om ermee op de foto te staan. Daar sta je dan als nuchtere Europeaan toch wel even van te kijken. Ook tijdens de basketbalmatch van de vorige avond werden de matrozen uitvoerig onder de aandacht gebracht.

Een ideale Cosmopolitan;
de mijne kwam in een gewoon glas,
maar smaakte toch zeer goed:)

Denkend aan de volgende dag, passeerden we nog even (slechts 15 blokken of zo :s, m'n voeten) aan het Penn Station om lockers te zoeken voor onze trekkersrugzakken. Zo zouden we niet terug naar onze jeugdherberg moeten op onze laatste dag. We hadden er evenwel geen rekening mee gehouden dat lockers sinds 9/11 absoluut uit den boze zijn in de U.S.A. Iedereen kan er immers alles insteken. Dat we daar niet aan gedacht hadden...

Zwaar onder de indruk van NY gaan slapen.

*24/05* laatste dag :(

Nadat we uitgecheckt waren, met onze trekkersrugzakken naar Central Park. Gedenkteken van John Lennon gezien. Heel mooi, ook Strawberry fields heeft wel iets. Eigenlijk vonden we alles wat we van Central Park gezien hebben de max. Zo immens groot, en zoveel bomen en groen. Echt tof en niet te vergelijken met de Londense parken, die plots zo clean en overgeorganiseerd leken. Héél veel mensen zien joggen. Ook een zalig zonnetje!

Imagine all the people, living life in peace...

Me + rugzak @ Central Park

Dan nog heel de 5th Avenue afgewandeld en souvenirs gekocht voor de gelukkigen :). O.a. boek 'Dreams from my father' van Barack Obama gekocht voor m'n papa (maar ook wel voor mezelf, ben er nu in bezig ;). De bedoeling was ook dat ik een iPhone zou kopen voor een collega, maar spijtiggenoeg bleek die volledig uitverkocht. Intussen is de collega in kwestie wel weer redelijk opgelucht, aangezien de nieuwe versie op komst is ;). Wel zot hoeveel volk er in die Apple Store was, echt letterlijk honderden mensen... What a hype! (maar vind hem zelf ook wel cool wi, die iPhone ;).

Onze reis liep op z'n einde... Het was prachtig geweest, we waren doodop, maar ergens had het toch nog langer mogen duren :) Er is nog zoveel te zien, zoveel te ontdekken, a whole world to explore! Alle clichés en vooroordelen overboord en met een open geest een nieuw land verkennen, zo moet het zijn! Het was een zalige reis en dit niet enkel door de bestemming, maar natuurlijk ook door mijn gezelschap, dank je Maarten voor deze prachtige reis!!!

~ * ~ * ~ The End ~ * ~ * ~

Niagara falls, part II...

*21/05*

Vertrokken uit Toronto naar Niagara falls. Gestopt aan de jeugdherberg om onze camera op te halen. Terug naar de brug gewandeld, souvenir gekocht in de Coca-Cola store, nog even rondgelopen in de duty free shop...

Rond 12u25 checkten we onze Amtrak papieren om te controleren om hoe laat onze trein van Niagara falls naar New York exact was... Die bleek om 12u35 te vertrekken, en niet om 14u35 (wat wij in ons hoofd hadden)... Hals over kop een taxi genomen, die ons mooi afzette aan het stationnetje in the middle of nowhere om... 12u40. Inderdaad. Voor één keer was de trein mooi op tijd vertrokken. Aangezien het kleine stationnetje volledig leeg was, gingen we met een bang hartje vragen aan de loketbediende om hoe laat de volgende trein naar New York vertrok... Om 4u de volgende morgen was het nuchtere antwoord... Niets aan te doen... We zouden ons nog 14u in Niagara falls moeten bezighouden en zo dus ook een voormiddag in New York missen...

Het eerste wat we deden was uiteraard ons ticket veranderen, zodat we geldige tickets hadden voor die trein de volgende morgen. Vervolgens belden we onze jeugdherberg in New York om te verwittigen dat we er de eerste avond niet zouden overnachten, maar dat we wel degelijk de tweede en derde nacht zouden komen (en dat ze dus niet ons volledige verblijf mochten annuleren!). Dan stapten we naar het 'Little Italy Food District', wat we op de kaart hadden zien staan. Het was een tochtje van toch zeker een half uur (met onze trekkersrugzakken...) en uiteindelijk bleek dat gewoon een woonwijk te zijn, want we zagen welgeteld maar één Italiaan... Uiteindelijk aten we in de Arby's, een alternatief voor Mac Donalds. We waren niet echt onder de indruk, maar aangezien we ons nu vooral goed moesten kunnen bezighouden, was een rustige, droge plaats zeer welgekomen. Thank you, Arby's!

Bij deze 8 tips om zich gedurende meer dan 10u bezig te houden in het Amerikaanse deel van de Niagara falls (en dit dus van rond 15u tot 4u 's nachts):

1) terug naar het centrum wandelen (tijdens deze wandeling passeerden we aan "Frankie's Donuts open 24/24h", interessant! + werden we even uitgescholden door een boze African American die op ons af leek te stormen terwijl hij 'you white, you turists - of zoiets -' brulde. Gelukkig bleek hij niet al te vlug en waren we al ver weg toen hij echt dichterbij kwam :))

2) het aquarium bezoeken. We zagen er pinguïns (echt gezond zien ze er niet uit, maar een bordje dat ernaast hing, zei dat dit door het ruien kwam...), clownsvisjes zoals Nemo en een showtje met Squirt de zeeleeuw die prompt reageerde op instructies zoals 'shame!' (handje voor z'n gezicht), 'flex' (hoofd helemaal naar achter)... Nog tof en het vulde de tijd :)

Een beetje rare pinguïns

Een Nemo'tje

3) Paadje langs de watervallen volgen en de steen 'bewonderen' op de plaats waar de eerste blanke man (...) de Niagara falls aanschouwde.

4) Een i-max film gaan bekijken over de waaghalzen die de Niagara falls overstaken (niet zeer interessant, maar wel goed om rustig binnen te zitten - het was intussen ook beginnen regenen)

Annie Taylor, die op 24/10/1901 zich liet meevoeren
door de watervallen in een ton. Ze kon niet zwemmen,
maar overleefde het toch. Straf!

5) Naar het Hardrockcafé gaan, waar we goed bediend werden door Katie (in het typische uniformpje: zwart rokje, witte kousen en witte schoenen). Spijtiggenoeg kwam Katie ons om het half uur de rekening brengen, terwijl wij uiteraard tot op het einde wilden blijven zitten (rond 23u gokten we...). Dus telkens iets nieuws besteld: na de sla nog een dessert (Fudge-ijs met chocolade), een berry smoothie en een pintje, nog een pintje...

In het hardrockcafé! Thx KT!

6) Te voet naar de watervallen by night, ze werden immers verlicht! Meer dan 3 kleurenstroken die geprojecteerd werden op het water, bleek dit niet te zijn, maar we hadden het toch gezien!

7) Te voet naar Frankie's Donuts! Die bleek effectief 24u op 24u open te zijn, gelukkig :) EN zéér lekkere donuts, die Frankie zelf nog aan het bakken was ook :) Gezelschap van taxichauffeurs en zo. Wat gekaart om de tijd te verdrijven (met Maarten, niet met de taxichauffeurs ;).

8) Tegen 2u 's morgens vertrokken naar het Amtrakstation. Na een uur waren we er, als eerste passagiers. Beetje bij beetje kwamen de medereizigers toe. Het bleek een bont allegaartje te zijn:
- 1 zwarte gangsterrapper die zich op de grond zette en begon te slapen
- 2 giechelvrouwen en 1 giechelman, die over schoenen babbelden (om 3u 's morgens :s)...
- Amish familie met 8 kinderen in traditionele kledij: vader baard + hoedje; meisjes met een hoofddoek volgens leeftijd; jongens champignonkopje. Eigen taal.
- koppel superenthousiaste Amerikanen ("Hey guys!!! So you are as crazy as we are to get this train this early! How are youuu!?)
- sympathiek gemengd koppel

Op de trein spijtiggenoeg geen vierzits te bespeuren, dus nestelden we ons elk zo goed en zo kwaad als het ging op 2 zetels en probeerden te slapen. Ondanks de verstikkende warmte in de wagon (de airco stond dus voor een keer niet veel te koud, maar veel te warm...), lukte dat nog goed. Tegen de middag zouden we - eindelijk - aankomen in New York.

~ Moraal van het verhaal: check, dubbelcheck en check nog eens om hoe laat je je trein hebt, zeker als het om een rit van 9u gaat in de richting van New York! ~

Toronto

*19/05*

Omdat onze treinpassen enkel geldig waren in de U.S.A., namen we de bus naar Toronto (voor de praktisch geïnteresseerden: van Niagara falls aan de Canadese zijde naar Toronto: 91 Canadese dollar heen en terug voor 2 personen). Het eerste wat ons opviel, was dat het nogal koud was in Toronto, zo'n ijzig windje, brrr... We liepen meteen naar de Canadiana, onze hippe jeugdherberg daar. Toen we door de straten liepen, zagen we dat Toronto een stad is die zich volop aan het ontplooien is (nog veel van die verlaten straatjes, waarin ze aan het werken waren om er iets moois van te maken).

De Canadiana was een enorme jeugdherberg, waar we vriendelijk ontvangen werden. Als je een private room boekt, dan verblijf je in een gebouwtje naast het hoofdgebouw, dus je zit niet echt in het volk. Onze kamer was wel nogal klein en heel warm (central heating die wij zelf niet konden aanpassen). In het hoofdgebouw was wel een grote eetzaal, keuken en een klein cinema'tje, leuk! Wel nog een aanrader eigenlijk (http://www.canadianalodging.com/).

We besloten meteen een wandelingetje te maken. Hét symbool van Toronto is de CN-Tower, van waaruit je een mooi uitzicht hebt over de stad (naar 't schijnt). De toegangsprijs was echter 30 canadese dollars, wat wij er niet echt voor over hadden... Daarnaast waren we niet echt in de mood om urenlang rond te lopen in 't stad. We zagen ook het stadion van de Blue Jays (baseball): het Rogers Centre, net naast de CN Tower. We besloten terug te keren naar de Canadiana en bekeken Ocean's 13 met een paar Duitsers. Nog een goeie film en de perfecte ontspanning!

Rogers Centre en CN Tower

*20/05*

Het handige aan de Canadiana was dat het een jeugdherberg was waar je ontbijt kreeg ook. In dit geval waren het pannenkoekjes (njam!). Na een serie die door het personeel gemaakt werd, kregen we ook wat deeg tot onze beschikking om er zelf nog een paar te maken. We hadden echter wel pech, want net voor ons was er een Duitse die op haar gemak zo'n 30 pannenkoekjes voor zichzelf (en haar hongerige vrienden) maakte... De rij werd ongeduldig (en ongeduldiger...) en op den duur begonnen we te tellen van 'hmmz, met het deeg dat nu nog over is, kan de rest van de rij elk 1 pannenkoekje eten'... Dan toch even subtiel gevraagd of we de helft van de plaat niet konden gebruiken en toen besliste ze dat ze toch al genoeg gebakken had (stress!). Nuja, wel lekkere pannenkoekjes en het personeel bracht uiteindelijk meer deeg voor de mensen achter ons. Eind goed al goed :p aja, ze eten hun pannenkoeken daar niet met suiker, maar met Canadese siroop, nog lekker.

Pancakes met Canadian syrup

Omdat we gezien hadden dat de Blue Jays speelden die avond én dat er tickets voor maar 2$ waren (dit zouden ze in België ook moeten doen met niet-uitverkochte matchen!), besloten we meteen tickets te gaan halen voor de match van die avond.

Intussen hadden we ontdekt dat we onze camera vergeten waren in de jeugdherberg in Niagara falls... Gelukkig hadden ze hem daar al gevonden, dus na een kort telefoontje waren we weer op ons gemak. Het grote geluk was natuurlijk dat we nog moesten passeren in de Niagara falls de volgende dag. Dat is dus ook meteen de reden waarom we zelf niet op de foto's staan van dit bericht (sorry :p).

Toertje gedaan in Toronto, maar eigenlijk niet veel zin in nóg een stad (na Washington, Philadelphia en Boston waren we al die gebouwen al een beetje beu eigenlijk) + het was koud. Toch gewandeld naar Chinatown, Kensington Market, de universitaire buurt en Casa Loma (van op een afstandje aanschouwd). Grote pizza Hawaï gegeten, dan nog de oude en nieuwe City Hall gezien en langs Richmond Street gepasseerd.

Wat ons echter het meest zal bijblijven van ons bezoek aan Toronto is de match van de Blue Jays. Maarten had me op voorhand gezegd dat zo'n baseballmatch heel traag vooruit kan gaan, maar al bij al viel dat goed mee. Eens ik de regels min of meer doorhad, vond ik het zelfs echt spannend. Wat me wel opviel, is dat we maar 2 homeruns gezien hebben (elke ploeg 1), toch niet echt veel. En dan ook nog dat het blijkbaar een bewuste tactiek is om niet tegen de bal te slaan (wat het allemaal wat saaier maakt natuurlijk). Maar wat wel cool was, was de hele show errond (echt Amerikaans, al waren we in Canada ;). Videofilmpjes, reclame voor Indiana Jones, een muziekje telkens een Blue Jay moest slaan. Toen Alex Rios moest slaan, weerklonk er telkens een reggeaton-liedje, wat die speler meteen tot mijn favoriet maakte :)

Blue Jay Alex Rios

Spijtiggenoeg kon Rios het op het beslissende moment niet afmaken en verloren onze Blue Jays van de Los Angelos Angels met 1-3, maar het was toch een toffe ervaring!

Een laatste iets wat me opviel in Toronto was dat er veel zwarte eekhoorns waren :) (nog nooit gezien)

Na 2 dagjes Toronto hadden we het wel gezien, en waren we klaar voor NY! Nog even stoppen in Niagara falls om ons fototoestel op te halen en dan naar the Big Apple!

Niagara falls, a true wonder of nature

*17/05*

Onze bus stopte in het Amerikaanse deel van Niagara falls, terwijl wij onze jeugdherberg in het Canadese deel geboekt hadden. We stapten dus vrij willekeurig uit, hadden gelukkig een rudimentair plannetje mee en begonnen te stappen in de juiste richting. Niagara falls wordt logischerwijs gescheiden door de rivier en de watervallen, wat ook wil zeggen dat er maar één brug ligt die toegankelijk is voor voetgangers (Rainbow Bridge). De andere (de Whirlpool bridge, die ons zeer vlot van het busstation aan de Amerikaanse zijde naar onze jeugdherberg aan Canadese zijde had kunnen helpen), is afgesloten en enkel toegankelijk voor mensen met een speciale kaart. Too bad, maar een beetje meer of minder wandelen, daar lagen we al niet meer wakker van intussen :).

Na een beetje zoeken en een pretparkachtig domein gepasseerd te zijn, vonden we de juiste brug. De douane (en bijhorende vraagjes) verliep vlot, eigenlijk zijn ze echt totaal niet geïnteresseerd in een koppel twintigers dat met hun trekkersrugzak Canada binnengaat. Dan, redelijk onverwacht (voor mij toch) zagen we vanop de brug plots de beroemde, wereldbefaamde Niagara falls! En ja, het was toch wel indrukwekkend! Met het zonnetje erop en zo. Al schoot ook de volgende gedachte door ons hoofd "we hadden toch gedacht dat die watervallen nog groter zouden zijn"... Maar leuk dus, we hadden al meteen de watervallen gezien!

Daar si, een watervalletje!

Links de Amerikaanse Niagara falls, in het midden de Canadese

Nadat we ons geld gewisseld hadden (de Canadese dollar staat toch nog iets sterker dan de Amerikaanse), crashten we in een ... Coca-Cola winkel (vree Canadees :p). Wel goed om al een idee'tje op te doen voor een cadeau'tje! Dan stapten we naar onze jeugdherberg. Dat was een half uurtje stappen en we kozen de kleine baantjes uit, met als absolute topfavoriet de River lane (klein, rustig paadje parallel met de River Street - grote baan, veel auto's). De jeugdherberg (http://www.hihostels.com/dba/hostels-Niagara-Falls-011017.en.htm) was een droom: groot, internet, een kelder met een pooltafel, zetels, een tv, veel video's, spelletjes, een wasmachine én droogkast! En aangezien we in het midden van onze reis zaten, maakten we daar dus meteen gebruik van. Terwijl de was draaide, heb ik mijn poolskills wat aangescherpt (gelukkig is er nog veel ruimte voor verbetering :p) en veel afleveringen van Family Guy gezien (love it!). Ook nog even de film 'Niagara' (1953) met Marilyn Monroe geprobeerd, maar dat ging zooo traag en nadat we de beelden van de Niagara falls gezien hadden, hadden we er wel genoeg van (na zo'n 15 minuten).

's Avonds gingen we eten bij 'Edwin', een Canadees-Caraïbisch restaurant, op het einde van een gang, in een lokaal zonder ramen en zonder andere klanten. We dachten al dat de vriendelijke dame van de jeugdherberg ons in de luren gelegd had, tot het eten zelf kwam. Delicious! Eerst een slaatje met de normale ingrediënten + banaan (zo simpel, maar een aanrader) en dan had ik een wrap met feta en gedroogde tomaatjes en Maarten rijst met zalm. We vonden het allebei zeer lekker. Dank u Edwin! (http://www.niagararestaurantguide.com/edwins/index.asp)

Moe en voldaan gaan slapen.

*18/05*

Redelijk lang geslapen en opgestaan met het idee de watervallen echt te gaan verkennen. Spijtiggenoeg was de zon verdwenen en regende het. We wandelden opnieuw naar de watervallen en namen er de 'Maid of the mist', het toeristenbootje dat al sinds 1846 toeristjes zoals wij langs de watervallen vervoert. En het was de moeite, al werden we zo goed als kletsnat (combinatie van regen, wind en watervallen). Omdat beelden soms meer zeggen dan woorden, hier een impressie:

Net voor we de boot op gingen

De Amerikaanse kant

De Canadese kant

Een toerist

Of het echt goed te zien is op de foto's betwijfel ik, maar dat bootje bracht ons echt wel tot dicht bij de watervallen en plots vonden we ze toch wel immens hoog (het perspectief doet er veel aan natuurlijk, en het verschil tussen op een hoge brug staan en in een klein bootje zitten :)).

Na ons boottochtje een hamburger gegeten (we zaten niet voor niets in Canada he ;) en dan nog even gewandeld tot heel dicht aan de Canadese watervallen. Dat die indrukwekkender zijn dan de Amerikaanse, daar twijfelt niemand aan. Maar, dat je de Maid of the mist boot absoluut aan de Canadese kant moet nemen, daar twijfelen we toch sterk aan. Ons leek het alsof die bootjes ongeveer dezelfde toer deden. Die watervallen liggen ook zo superdicht bijeen dat het echt geen verschil maakt aan welke kant je een boot neemt.

Dit zijn de watervallen van heel dicht (aan de Table Rock, voor de geïnteresseerden). Met een goed fototoestel moet je hier prachtige foto's van kunnen maken, maar dit is wat wij er van bakten (ben er al heel blij mee):

Canadese zijde + Maid of the mist bootje

Dichter kon je echt niet

Intussen was het regenen wel wat gestopt, maar waren wij nog altijd behoorlijk nat. Nog even in het 'stadje' gelopen, dat er volledig artificieel uitzag en een mix was tussen een kermis, een pretpark en Las Vegas. Tijd om naar onze veilige homebasis terug te keren dus, douchke te nemen, nog wat TV te kijken op onze kamer (jawel! schone kamer voor met 2 + tv) en vanzelf in slaap te vallen...

Nog een laatste fotootje om het af te leren:

The two of us at the Niagara falls

Onze volgende stop was... Toronto!