Toronto

*19/05*

Omdat onze treinpassen enkel geldig waren in de U.S.A., namen we de bus naar Toronto (voor de praktisch geïnteresseerden: van Niagara falls aan de Canadese zijde naar Toronto: 91 Canadese dollar heen en terug voor 2 personen). Het eerste wat ons opviel, was dat het nogal koud was in Toronto, zo'n ijzig windje, brrr... We liepen meteen naar de Canadiana, onze hippe jeugdherberg daar. Toen we door de straten liepen, zagen we dat Toronto een stad is die zich volop aan het ontplooien is (nog veel van die verlaten straatjes, waarin ze aan het werken waren om er iets moois van te maken).

De Canadiana was een enorme jeugdherberg, waar we vriendelijk ontvangen werden. Als je een private room boekt, dan verblijf je in een gebouwtje naast het hoofdgebouw, dus je zit niet echt in het volk. Onze kamer was wel nogal klein en heel warm (central heating die wij zelf niet konden aanpassen). In het hoofdgebouw was wel een grote eetzaal, keuken en een klein cinema'tje, leuk! Wel nog een aanrader eigenlijk (http://www.canadianalodging.com/).

We besloten meteen een wandelingetje te maken. Hét symbool van Toronto is de CN-Tower, van waaruit je een mooi uitzicht hebt over de stad (naar 't schijnt). De toegangsprijs was echter 30 canadese dollars, wat wij er niet echt voor over hadden... Daarnaast waren we niet echt in de mood om urenlang rond te lopen in 't stad. We zagen ook het stadion van de Blue Jays (baseball): het Rogers Centre, net naast de CN Tower. We besloten terug te keren naar de Canadiana en bekeken Ocean's 13 met een paar Duitsers. Nog een goeie film en de perfecte ontspanning!

Rogers Centre en CN Tower

*20/05*

Het handige aan de Canadiana was dat het een jeugdherberg was waar je ontbijt kreeg ook. In dit geval waren het pannenkoekjes (njam!). Na een serie die door het personeel gemaakt werd, kregen we ook wat deeg tot onze beschikking om er zelf nog een paar te maken. We hadden echter wel pech, want net voor ons was er een Duitse die op haar gemak zo'n 30 pannenkoekjes voor zichzelf (en haar hongerige vrienden) maakte... De rij werd ongeduldig (en ongeduldiger...) en op den duur begonnen we te tellen van 'hmmz, met het deeg dat nu nog over is, kan de rest van de rij elk 1 pannenkoekje eten'... Dan toch even subtiel gevraagd of we de helft van de plaat niet konden gebruiken en toen besliste ze dat ze toch al genoeg gebakken had (stress!). Nuja, wel lekkere pannenkoekjes en het personeel bracht uiteindelijk meer deeg voor de mensen achter ons. Eind goed al goed :p aja, ze eten hun pannenkoeken daar niet met suiker, maar met Canadese siroop, nog lekker.

Pancakes met Canadian syrup

Omdat we gezien hadden dat de Blue Jays speelden die avond én dat er tickets voor maar 2$ waren (dit zouden ze in België ook moeten doen met niet-uitverkochte matchen!), besloten we meteen tickets te gaan halen voor de match van die avond.

Intussen hadden we ontdekt dat we onze camera vergeten waren in de jeugdherberg in Niagara falls... Gelukkig hadden ze hem daar al gevonden, dus na een kort telefoontje waren we weer op ons gemak. Het grote geluk was natuurlijk dat we nog moesten passeren in de Niagara falls de volgende dag. Dat is dus ook meteen de reden waarom we zelf niet op de foto's staan van dit bericht (sorry :p).

Toertje gedaan in Toronto, maar eigenlijk niet veel zin in nóg een stad (na Washington, Philadelphia en Boston waren we al die gebouwen al een beetje beu eigenlijk) + het was koud. Toch gewandeld naar Chinatown, Kensington Market, de universitaire buurt en Casa Loma (van op een afstandje aanschouwd). Grote pizza Hawaï gegeten, dan nog de oude en nieuwe City Hall gezien en langs Richmond Street gepasseerd.

Wat ons echter het meest zal bijblijven van ons bezoek aan Toronto is de match van de Blue Jays. Maarten had me op voorhand gezegd dat zo'n baseballmatch heel traag vooruit kan gaan, maar al bij al viel dat goed mee. Eens ik de regels min of meer doorhad, vond ik het zelfs echt spannend. Wat me wel opviel, is dat we maar 2 homeruns gezien hebben (elke ploeg 1), toch niet echt veel. En dan ook nog dat het blijkbaar een bewuste tactiek is om niet tegen de bal te slaan (wat het allemaal wat saaier maakt natuurlijk). Maar wat wel cool was, was de hele show errond (echt Amerikaans, al waren we in Canada ;). Videofilmpjes, reclame voor Indiana Jones, een muziekje telkens een Blue Jay moest slaan. Toen Alex Rios moest slaan, weerklonk er telkens een reggeaton-liedje, wat die speler meteen tot mijn favoriet maakte :)

Blue Jay Alex Rios

Spijtiggenoeg kon Rios het op het beslissende moment niet afmaken en verloren onze Blue Jays van de Los Angelos Angels met 1-3, maar het was toch een toffe ervaring!

Een laatste iets wat me opviel in Toronto was dat er veel zwarte eekhoorns waren :) (nog nooit gezien)

Na 2 dagjes Toronto hadden we het wel gezien, en waren we klaar voor NY! Nog even stoppen in Niagara falls om ons fototoestel op te halen en dan naar the Big Apple!