Niagara falls, a true wonder of nature

*17/05*

Onze bus stopte in het Amerikaanse deel van Niagara falls, terwijl wij onze jeugdherberg in het Canadese deel geboekt hadden. We stapten dus vrij willekeurig uit, hadden gelukkig een rudimentair plannetje mee en begonnen te stappen in de juiste richting. Niagara falls wordt logischerwijs gescheiden door de rivier en de watervallen, wat ook wil zeggen dat er maar één brug ligt die toegankelijk is voor voetgangers (Rainbow Bridge). De andere (de Whirlpool bridge, die ons zeer vlot van het busstation aan de Amerikaanse zijde naar onze jeugdherberg aan Canadese zijde had kunnen helpen), is afgesloten en enkel toegankelijk voor mensen met een speciale kaart. Too bad, maar een beetje meer of minder wandelen, daar lagen we al niet meer wakker van intussen :).

Na een beetje zoeken en een pretparkachtig domein gepasseerd te zijn, vonden we de juiste brug. De douane (en bijhorende vraagjes) verliep vlot, eigenlijk zijn ze echt totaal niet geïnteresseerd in een koppel twintigers dat met hun trekkersrugzak Canada binnengaat. Dan, redelijk onverwacht (voor mij toch) zagen we vanop de brug plots de beroemde, wereldbefaamde Niagara falls! En ja, het was toch wel indrukwekkend! Met het zonnetje erop en zo. Al schoot ook de volgende gedachte door ons hoofd "we hadden toch gedacht dat die watervallen nog groter zouden zijn"... Maar leuk dus, we hadden al meteen de watervallen gezien!

Daar si, een watervalletje!

Links de Amerikaanse Niagara falls, in het midden de Canadese

Nadat we ons geld gewisseld hadden (de Canadese dollar staat toch nog iets sterker dan de Amerikaanse), crashten we in een ... Coca-Cola winkel (vree Canadees :p). Wel goed om al een idee'tje op te doen voor een cadeau'tje! Dan stapten we naar onze jeugdherberg. Dat was een half uurtje stappen en we kozen de kleine baantjes uit, met als absolute topfavoriet de River lane (klein, rustig paadje parallel met de River Street - grote baan, veel auto's). De jeugdherberg (http://www.hihostels.com/dba/hostels-Niagara-Falls-011017.en.htm) was een droom: groot, internet, een kelder met een pooltafel, zetels, een tv, veel video's, spelletjes, een wasmachine én droogkast! En aangezien we in het midden van onze reis zaten, maakten we daar dus meteen gebruik van. Terwijl de was draaide, heb ik mijn poolskills wat aangescherpt (gelukkig is er nog veel ruimte voor verbetering :p) en veel afleveringen van Family Guy gezien (love it!). Ook nog even de film 'Niagara' (1953) met Marilyn Monroe geprobeerd, maar dat ging zooo traag en nadat we de beelden van de Niagara falls gezien hadden, hadden we er wel genoeg van (na zo'n 15 minuten).

's Avonds gingen we eten bij 'Edwin', een Canadees-Caraïbisch restaurant, op het einde van een gang, in een lokaal zonder ramen en zonder andere klanten. We dachten al dat de vriendelijke dame van de jeugdherberg ons in de luren gelegd had, tot het eten zelf kwam. Delicious! Eerst een slaatje met de normale ingrediënten + banaan (zo simpel, maar een aanrader) en dan had ik een wrap met feta en gedroogde tomaatjes en Maarten rijst met zalm. We vonden het allebei zeer lekker. Dank u Edwin! (http://www.niagararestaurantguide.com/edwins/index.asp)

Moe en voldaan gaan slapen.

*18/05*

Redelijk lang geslapen en opgestaan met het idee de watervallen echt te gaan verkennen. Spijtiggenoeg was de zon verdwenen en regende het. We wandelden opnieuw naar de watervallen en namen er de 'Maid of the mist', het toeristenbootje dat al sinds 1846 toeristjes zoals wij langs de watervallen vervoert. En het was de moeite, al werden we zo goed als kletsnat (combinatie van regen, wind en watervallen). Omdat beelden soms meer zeggen dan woorden, hier een impressie:

Net voor we de boot op gingen

De Amerikaanse kant

De Canadese kant

Een toerist

Of het echt goed te zien is op de foto's betwijfel ik, maar dat bootje bracht ons echt wel tot dicht bij de watervallen en plots vonden we ze toch wel immens hoog (het perspectief doet er veel aan natuurlijk, en het verschil tussen op een hoge brug staan en in een klein bootje zitten :)).

Na ons boottochtje een hamburger gegeten (we zaten niet voor niets in Canada he ;) en dan nog even gewandeld tot heel dicht aan de Canadese watervallen. Dat die indrukwekkender zijn dan de Amerikaanse, daar twijfelt niemand aan. Maar, dat je de Maid of the mist boot absoluut aan de Canadese kant moet nemen, daar twijfelen we toch sterk aan. Ons leek het alsof die bootjes ongeveer dezelfde toer deden. Die watervallen liggen ook zo superdicht bijeen dat het echt geen verschil maakt aan welke kant je een boot neemt.

Dit zijn de watervallen van heel dicht (aan de Table Rock, voor de geïnteresseerden). Met een goed fototoestel moet je hier prachtige foto's van kunnen maken, maar dit is wat wij er van bakten (ben er al heel blij mee):

Canadese zijde + Maid of the mist bootje

Dichter kon je echt niet

Intussen was het regenen wel wat gestopt, maar waren wij nog altijd behoorlijk nat. Nog even in het 'stadje' gelopen, dat er volledig artificieel uitzag en een mix was tussen een kermis, een pretpark en Las Vegas. Tijd om naar onze veilige homebasis terug te keren dus, douchke te nemen, nog wat TV te kijken op onze kamer (jawel! schone kamer voor met 2 + tv) en vanzelf in slaap te vallen...

Nog een laatste fotootje om het af te leren:

The two of us at the Niagara falls

Onze volgende stop was... Toronto!