Preparing for Louise @ London!

Onze superreis is nog maar achter de rug, of ik mag me al gaan voorbereiden op een nieuw, iets permanenter avontuur...

Jawel, zoals de meesten onder jullie wel al weten, vertrek ik volgende week vrijdag naar Londen om daar te gaan wonen en werken :)

Wonen

- Waar eerst? Eerst ga ik nog een maandje met Maarten en Koen en Thomas samenwonen op hun flat. Ben eens benieuwd, met 3 mannen samenwonen, het zal wat geven zeker :) Nu, het is sowieso handig als overgangsperiode.

- Waar dan? vanaf eind juli in onze flat in Ealing! Op 2 minuutjes van ons werk, binnen ons budget, in een heel groot huis dat onderverdeeld is in verschillende flats... We hoeven maar de straat over te steken of we zitten in een immens park. Binnen enkele dagen/weken zouden alle formaliteiten rond moeten zijn en kunnen we het huurcontract tekenen. Zou er graag nu al intrekken...

Werken

- Waar? Bij dunnhumby (http://www.dunnhumby.co.uk/), jullie waarschijnlijk al bekend uit de verhalen van Maarten himself (http://mmadunn.blogspot.com/). Inderdaad, hetzelfde bedrijf, maar wel in een gebouw aan de overkant van de straat en in een ander team ;)

- Wat? ik word project executive in het global team en zal voor Best Buy werken, een elektronicaketen uit de VS, maar die zich ook meer en meer op Zuid-Amerika en Europa gaat focussen in de toekomst.

- Vanaf wanneer? ik start al op 30 juni (jawel, en mijn laatste werkdag in België is 26 juni, gewoon omdat ik er niet aan gedacht had dat je ook eens een week niét kan werken... hmmz - lichte workaholictrek daar)

- Waar ik vooral naar uitkijk? Meer te weten te komen over wat ik juist ga moeten doen (nu is het nog redelijk vaag) / de social activities die het social committee maandelijks organiseert voor het personeel / nieuwe mensen leren kennen uit alle hoeken van de wereld / lid worden van de book club van het bedrijf :) / m'n Engels verbeteren en horen hoe ik langzaam maar zeker een British accent krijg / gepassioneerd worden door DH zoals de andere dunnhumbians die ik nu al ken :) / en last but not least: de 4 dagen Minneapolis die m'n baas al ingepland heeft voor m'n tweede week daar...

En intussen?

- Op het werk? probeer ik zo goed en zo kwaad het gaat m'n opvolgster te briefen en te tonen hoe ik werkte

- In het gezin? besef ik heel goed dat de laatste week van m'n prinsessenleventje zeer binnenkort aanbreekt

- Bij de familie? ga ik net voor ik vertrek nog eens langs bij m'n grootouders, voor wie het toch nog vreemd is dat de wereld zo klein geworden is voor hun kleinkinderen...

- Bij de vrienden? is de afscheidstour begonnen... Hoewel ik het niet verwachtte, ben ik al zeer blij verrast geweest met een reuze-afscheidskaart en een persoonlijke amulet. Dat hoefde echt niet, maar ik begin er wel door te beseffen dat ik veel mensen ga missen

- Dus? doe ik verder met m'n afscheidstour, ga ik me morgen in Gent nog eens goed amuseren, neem ik afscheid van de vrienden, maar zeg ik liever tot ziens dan vaarwel en nodig ik in één trek ook iedereen uit om te passeren in Londen :) 't is niet ver dankzij de Eurostar!

én

intussen richt ik mijn blik voorwaarts, want ik heb véél zin in dit nieuwe avontuur dat ik nu niet meer alleen maar samen kan beleven :)

Ik laat jullie zeker weten hoe het me vergaat!

NEW YORK, simply the best!

*22/05*

Eindelijk aangekomen in Penn Station in New York tegen rond de middag. Eerst en vooral tickets gaan kopen voor de basketbalmatch van de New York Liberty van die avond. Vrouwenbasketbal, maar wel in Madison Square, blijkbaar dé sporttempel van NY (ik wist dat niet, maar allé :p). Dan meteen naar onze jeugdherberg, Jazz-on-the-Park genaamd (http://www.jazzhostels.com/jazzonthepark.php). Voor één keer kan ik geen positieve reclame geven, ik was nameliik absoluut niet tevreden over de ontvangst. Waarom? Wel, aan de balie stond ene Carlos, die zichzelf ten eerste al ongelofelijk cool vond en telkens de volle 15 minuten uittrok voor de gasten die voor ons kwamen inchecken. Telkens was er wel een vrouw bij de gasten, waarmee hij dan immens opzichtig probéérde mee te flirten. Nu goed, geen probleem, Carlos, ga uw gang...

Dan was het eindelijk onze beurt. We legden uit dat we er de vorige nacht niet geraakt waren, maar dat we wel gebeld hadden. Terwijl ik onze reservatie op het scherm zag verschijnen, beweerde mijnheer bij hoog en bij laag dat ons volledig verblijf toch geannuleerd was. Ok, dan geloven we hem wel... Oei, als hij nu een nieuwe reservatie moet aanmaken, dan kost het 3x zoveel. Ik stond intussen al immens met m'n ogen te draaien. Maar géén probleem, "Carlos will fix it". Op één of andere manier moesten we dan toch 'maar' 40$ meer betalen, dus dat viel nog mee. Allé, we hadden dus wel de dag ervoor gebeld en de persoon aan de telefoon had ons toen verzekerd dat er geen enkel probleem was voor de 2 resterende nachten! Nu vroeg Carlos wie we aan de lijn hadden gehad, maar dat wisten we niet (alleen dat het een man was). Geen probleem, Carlos ging het uitzoeken en die persoon dan meteen ontslaan "I'll fire the guy immediately!". Waarop hij heel opzichtig (en luid) vroeg aan ons: "Is that ok for you?". Maarten antwoordde daar koel op dat dat ons niet interesseerde. Waarop meneer Carlos tegen ons begon te zagen van: "So you want a guy to have no job, you want him to live on the street, just because he made a mistake??". Djeeeeezus, ik kon die gast echt een klap verkopen! Wedden dat hij zelf de telefoon opgenomen had die dag ervoor? Grrr! Nu, ik was wel moe natuurlijk (trein van 4u die ochtend, remember), maar toch!

Eens we de sleutel hadden en we onze kamer betraden, was dat wel in orde. Gewoon pech gehad met het personeel aan de balie, veronderstel ik. Toch zou ik niet aanraden om daar te gaan, tenzij je de charmes van Carlos wilt leren kennen... Genoeg jeugdherbergen in NY hoor!!

Genoeg negatieve talk, zeker wanneer je in een SUPERstad als NY zit. Soms kan je niet geloven dat een stad zoveel superlatieven verdient, maar in het geval van NY is het gewoon waar! Spijtiggenoeg restten er ons maar 2,5 dagen om deze stad te verkennen, dus begonnen we er maar beter meteen aan!

De tube naar Midtown genomen en gewandeld naar Times Square. Gepasseerd aan (en in) Grand Central Station, Chrysler building, Empire State building, Rockefeller building en het theater district om te eindigen aan Madison Square Garden, voor de match dus!

Times Square

Chrysler building

De Liberty basket women wonnen zeer overtuigend tegen de Washington Mystics. Nog indrukwekkend om te zien, al vonden we het baseball nog spectaculairder. Misschien waren ze gewoon te goed (ze hakten de anderen echt de pan in), zodat het niet echt superspannend meer was...Terug tube op, lekker fruit gekocht en gaan slapen.

Liberty New York @ Madison Square Garden

*23/05*

De tube genomen naar South Ferry. De Brooklyn Bridge gezien en dan gewandeld naar Battery Park, van waar je het Statue of Liberty (op m'n foto's wel heel héél klein :), Ellis Island en Liberty Island kon zien. In het park stonden ook heel veel kraampjes, waar we een grote zwart-wit foto van de skyline van New York kochten in een kader. Een beetje vreemd was dat je de keuze had tussen 3 versies: 1 met de WTC-torens er nog op, 1 zoals de skyline nu is (met dus niets op die plaats), maar ook 1 met de toekomstige Freedom Tower er al op :o. Wij opteerden voor de foto van de huidige situatie... In Battery Park staat nu ook de Sphere, die vroeger in het WTC stond. Ik werd er wat stil van.

Brooklyn Bridge en geconcentreerde Maarten

The Sphere @ Battery Park

Verder gewandeld naar Wall Street, langs het beeld van George Washington en de NY Stock Exchange. Ook Trinity Church gezien, Ground Zero (volledig ommuurd, niets te zien van de werken) en City Hall (met mooi park ervoor).

Louise en George Washington

Maarten aan de NY Stock Exchange

Trinity Church

In park aan City Hall

Het was prachtig weer, en omdat ik me herinnerde van de Sint-Lodewijksreis in het zesde middelbaar dat Chinatown echt een gezellige buurt was met veel leuke, kleine winkeltjes, trokken we in die richting. De buurt waarin we terechtkwamen, bleek echter vooral voor de echte Chinezen te zijn, we passeerden namelijk grote groenten-, fruit- en viswinkels (stinken...), waar overal Chinezen in de bakken aan het grabbelen waren. Hmmz, niet echt het idyllische Chinatown dat ik mij herinnerde... We besloten af te buigen naar Little Italy en aten er bij een Italiaan (duh). Daarna de tocht ingezet naar de Empire State Building, die we toch wel graag wilden bezoeken. Op de weg daarnaartoe kwamen we een cinema tegen, mogelijk interessant als avondactiviteit! Intussen kreeg ik toch ook wat shoppingsneigingen. Het is altijd leuk als je iets kunt aandoen uit de Levis of H&M van NY ;) Vooral functioneel geshopt: kleren die ik ook op m'n nieuwe job kan dragen :). Daarna kocht Maarten een pet en een typische NY-trui. Ziehier het resultaat :) Stoér :D

New Yorker :)

Spijtiggenoeg stond er véél te veel volk aan te schuiven voor het Empire State Building (zo'n 90 minuten wachttijd)... Omdat tijd nu net het enige was wat we niet hadden, besloten we dat maar te bewaren voor een volgende keer. In het algemeen hebben we eigenlijk niets echt bezocht in NY, net omdat we zo krap in tijd zaten. Kiezen is verliezen, he... Om uit te rusten naar de cinema geweest naar 'Maid of honor', zo'n typische romantische komedie, het mocht ook wel eens :) én het hoofdpersonage was MacDreamy :D. Ik vond het alvast heel mooi :)

Daarna nog iets gedronken (jaaawel, een Cosmopolitan :)) in een lokale bar. Het was Fleet week, dus er waren zeer veel militairen aanwezig, die de nodige vrouwelijke aandacht kregen (zelfs al waren het maar jonge sulletjes). Ik weet niet of ik het al vermeld heb in een vorige blogpost, maar het viel echt op dat willekeurige voorbijgangers vaak die mariniers tegenhielden om ermee op de foto te staan. Daar sta je dan als nuchtere Europeaan toch wel even van te kijken. Ook tijdens de basketbalmatch van de vorige avond werden de matrozen uitvoerig onder de aandacht gebracht.

Een ideale Cosmopolitan;
de mijne kwam in een gewoon glas,
maar smaakte toch zeer goed:)

Denkend aan de volgende dag, passeerden we nog even (slechts 15 blokken of zo :s, m'n voeten) aan het Penn Station om lockers te zoeken voor onze trekkersrugzakken. Zo zouden we niet terug naar onze jeugdherberg moeten op onze laatste dag. We hadden er evenwel geen rekening mee gehouden dat lockers sinds 9/11 absoluut uit den boze zijn in de U.S.A. Iedereen kan er immers alles insteken. Dat we daar niet aan gedacht hadden...

Zwaar onder de indruk van NY gaan slapen.

*24/05* laatste dag :(

Nadat we uitgecheckt waren, met onze trekkersrugzakken naar Central Park. Gedenkteken van John Lennon gezien. Heel mooi, ook Strawberry fields heeft wel iets. Eigenlijk vonden we alles wat we van Central Park gezien hebben de max. Zo immens groot, en zoveel bomen en groen. Echt tof en niet te vergelijken met de Londense parken, die plots zo clean en overgeorganiseerd leken. Héél veel mensen zien joggen. Ook een zalig zonnetje!

Imagine all the people, living life in peace...

Me + rugzak @ Central Park

Dan nog heel de 5th Avenue afgewandeld en souvenirs gekocht voor de gelukkigen :). O.a. boek 'Dreams from my father' van Barack Obama gekocht voor m'n papa (maar ook wel voor mezelf, ben er nu in bezig ;). De bedoeling was ook dat ik een iPhone zou kopen voor een collega, maar spijtiggenoeg bleek die volledig uitverkocht. Intussen is de collega in kwestie wel weer redelijk opgelucht, aangezien de nieuwe versie op komst is ;). Wel zot hoeveel volk er in die Apple Store was, echt letterlijk honderden mensen... What a hype! (maar vind hem zelf ook wel cool wi, die iPhone ;).

Onze reis liep op z'n einde... Het was prachtig geweest, we waren doodop, maar ergens had het toch nog langer mogen duren :) Er is nog zoveel te zien, zoveel te ontdekken, a whole world to explore! Alle clichés en vooroordelen overboord en met een open geest een nieuw land verkennen, zo moet het zijn! Het was een zalige reis en dit niet enkel door de bestemming, maar natuurlijk ook door mijn gezelschap, dank je Maarten voor deze prachtige reis!!!

~ * ~ * ~ The End ~ * ~ * ~

Niagara falls, part II...

*21/05*

Vertrokken uit Toronto naar Niagara falls. Gestopt aan de jeugdherberg om onze camera op te halen. Terug naar de brug gewandeld, souvenir gekocht in de Coca-Cola store, nog even rondgelopen in de duty free shop...

Rond 12u25 checkten we onze Amtrak papieren om te controleren om hoe laat onze trein van Niagara falls naar New York exact was... Die bleek om 12u35 te vertrekken, en niet om 14u35 (wat wij in ons hoofd hadden)... Hals over kop een taxi genomen, die ons mooi afzette aan het stationnetje in the middle of nowhere om... 12u40. Inderdaad. Voor één keer was de trein mooi op tijd vertrokken. Aangezien het kleine stationnetje volledig leeg was, gingen we met een bang hartje vragen aan de loketbediende om hoe laat de volgende trein naar New York vertrok... Om 4u de volgende morgen was het nuchtere antwoord... Niets aan te doen... We zouden ons nog 14u in Niagara falls moeten bezighouden en zo dus ook een voormiddag in New York missen...

Het eerste wat we deden was uiteraard ons ticket veranderen, zodat we geldige tickets hadden voor die trein de volgende morgen. Vervolgens belden we onze jeugdherberg in New York om te verwittigen dat we er de eerste avond niet zouden overnachten, maar dat we wel degelijk de tweede en derde nacht zouden komen (en dat ze dus niet ons volledige verblijf mochten annuleren!). Dan stapten we naar het 'Little Italy Food District', wat we op de kaart hadden zien staan. Het was een tochtje van toch zeker een half uur (met onze trekkersrugzakken...) en uiteindelijk bleek dat gewoon een woonwijk te zijn, want we zagen welgeteld maar één Italiaan... Uiteindelijk aten we in de Arby's, een alternatief voor Mac Donalds. We waren niet echt onder de indruk, maar aangezien we ons nu vooral goed moesten kunnen bezighouden, was een rustige, droge plaats zeer welgekomen. Thank you, Arby's!

Bij deze 8 tips om zich gedurende meer dan 10u bezig te houden in het Amerikaanse deel van de Niagara falls (en dit dus van rond 15u tot 4u 's nachts):

1) terug naar het centrum wandelen (tijdens deze wandeling passeerden we aan "Frankie's Donuts open 24/24h", interessant! + werden we even uitgescholden door een boze African American die op ons af leek te stormen terwijl hij 'you white, you turists - of zoiets -' brulde. Gelukkig bleek hij niet al te vlug en waren we al ver weg toen hij echt dichterbij kwam :))

2) het aquarium bezoeken. We zagen er pinguïns (echt gezond zien ze er niet uit, maar een bordje dat ernaast hing, zei dat dit door het ruien kwam...), clownsvisjes zoals Nemo en een showtje met Squirt de zeeleeuw die prompt reageerde op instructies zoals 'shame!' (handje voor z'n gezicht), 'flex' (hoofd helemaal naar achter)... Nog tof en het vulde de tijd :)

Een beetje rare pinguïns

Een Nemo'tje

3) Paadje langs de watervallen volgen en de steen 'bewonderen' op de plaats waar de eerste blanke man (...) de Niagara falls aanschouwde.

4) Een i-max film gaan bekijken over de waaghalzen die de Niagara falls overstaken (niet zeer interessant, maar wel goed om rustig binnen te zitten - het was intussen ook beginnen regenen)

Annie Taylor, die op 24/10/1901 zich liet meevoeren
door de watervallen in een ton. Ze kon niet zwemmen,
maar overleefde het toch. Straf!

5) Naar het Hardrockcafé gaan, waar we goed bediend werden door Katie (in het typische uniformpje: zwart rokje, witte kousen en witte schoenen). Spijtiggenoeg kwam Katie ons om het half uur de rekening brengen, terwijl wij uiteraard tot op het einde wilden blijven zitten (rond 23u gokten we...). Dus telkens iets nieuws besteld: na de sla nog een dessert (Fudge-ijs met chocolade), een berry smoothie en een pintje, nog een pintje...

In het hardrockcafé! Thx KT!

6) Te voet naar de watervallen by night, ze werden immers verlicht! Meer dan 3 kleurenstroken die geprojecteerd werden op het water, bleek dit niet te zijn, maar we hadden het toch gezien!

7) Te voet naar Frankie's Donuts! Die bleek effectief 24u op 24u open te zijn, gelukkig :) EN zéér lekkere donuts, die Frankie zelf nog aan het bakken was ook :) Gezelschap van taxichauffeurs en zo. Wat gekaart om de tijd te verdrijven (met Maarten, niet met de taxichauffeurs ;).

8) Tegen 2u 's morgens vertrokken naar het Amtrakstation. Na een uur waren we er, als eerste passagiers. Beetje bij beetje kwamen de medereizigers toe. Het bleek een bont allegaartje te zijn:
- 1 zwarte gangsterrapper die zich op de grond zette en begon te slapen
- 2 giechelvrouwen en 1 giechelman, die over schoenen babbelden (om 3u 's morgens :s)...
- Amish familie met 8 kinderen in traditionele kledij: vader baard + hoedje; meisjes met een hoofddoek volgens leeftijd; jongens champignonkopje. Eigen taal.
- koppel superenthousiaste Amerikanen ("Hey guys!!! So you are as crazy as we are to get this train this early! How are youuu!?)
- sympathiek gemengd koppel

Op de trein spijtiggenoeg geen vierzits te bespeuren, dus nestelden we ons elk zo goed en zo kwaad als het ging op 2 zetels en probeerden te slapen. Ondanks de verstikkende warmte in de wagon (de airco stond dus voor een keer niet veel te koud, maar veel te warm...), lukte dat nog goed. Tegen de middag zouden we - eindelijk - aankomen in New York.

~ Moraal van het verhaal: check, dubbelcheck en check nog eens om hoe laat je je trein hebt, zeker als het om een rit van 9u gaat in de richting van New York! ~

Toronto

*19/05*

Omdat onze treinpassen enkel geldig waren in de U.S.A., namen we de bus naar Toronto (voor de praktisch geïnteresseerden: van Niagara falls aan de Canadese zijde naar Toronto: 91 Canadese dollar heen en terug voor 2 personen). Het eerste wat ons opviel, was dat het nogal koud was in Toronto, zo'n ijzig windje, brrr... We liepen meteen naar de Canadiana, onze hippe jeugdherberg daar. Toen we door de straten liepen, zagen we dat Toronto een stad is die zich volop aan het ontplooien is (nog veel van die verlaten straatjes, waarin ze aan het werken waren om er iets moois van te maken).

De Canadiana was een enorme jeugdherberg, waar we vriendelijk ontvangen werden. Als je een private room boekt, dan verblijf je in een gebouwtje naast het hoofdgebouw, dus je zit niet echt in het volk. Onze kamer was wel nogal klein en heel warm (central heating die wij zelf niet konden aanpassen). In het hoofdgebouw was wel een grote eetzaal, keuken en een klein cinema'tje, leuk! Wel nog een aanrader eigenlijk (http://www.canadianalodging.com/).

We besloten meteen een wandelingetje te maken. Hét symbool van Toronto is de CN-Tower, van waaruit je een mooi uitzicht hebt over de stad (naar 't schijnt). De toegangsprijs was echter 30 canadese dollars, wat wij er niet echt voor over hadden... Daarnaast waren we niet echt in de mood om urenlang rond te lopen in 't stad. We zagen ook het stadion van de Blue Jays (baseball): het Rogers Centre, net naast de CN Tower. We besloten terug te keren naar de Canadiana en bekeken Ocean's 13 met een paar Duitsers. Nog een goeie film en de perfecte ontspanning!

Rogers Centre en CN Tower

*20/05*

Het handige aan de Canadiana was dat het een jeugdherberg was waar je ontbijt kreeg ook. In dit geval waren het pannenkoekjes (njam!). Na een serie die door het personeel gemaakt werd, kregen we ook wat deeg tot onze beschikking om er zelf nog een paar te maken. We hadden echter wel pech, want net voor ons was er een Duitse die op haar gemak zo'n 30 pannenkoekjes voor zichzelf (en haar hongerige vrienden) maakte... De rij werd ongeduldig (en ongeduldiger...) en op den duur begonnen we te tellen van 'hmmz, met het deeg dat nu nog over is, kan de rest van de rij elk 1 pannenkoekje eten'... Dan toch even subtiel gevraagd of we de helft van de plaat niet konden gebruiken en toen besliste ze dat ze toch al genoeg gebakken had (stress!). Nuja, wel lekkere pannenkoekjes en het personeel bracht uiteindelijk meer deeg voor de mensen achter ons. Eind goed al goed :p aja, ze eten hun pannenkoeken daar niet met suiker, maar met Canadese siroop, nog lekker.

Pancakes met Canadian syrup

Omdat we gezien hadden dat de Blue Jays speelden die avond én dat er tickets voor maar 2$ waren (dit zouden ze in België ook moeten doen met niet-uitverkochte matchen!), besloten we meteen tickets te gaan halen voor de match van die avond.

Intussen hadden we ontdekt dat we onze camera vergeten waren in de jeugdherberg in Niagara falls... Gelukkig hadden ze hem daar al gevonden, dus na een kort telefoontje waren we weer op ons gemak. Het grote geluk was natuurlijk dat we nog moesten passeren in de Niagara falls de volgende dag. Dat is dus ook meteen de reden waarom we zelf niet op de foto's staan van dit bericht (sorry :p).

Toertje gedaan in Toronto, maar eigenlijk niet veel zin in nóg een stad (na Washington, Philadelphia en Boston waren we al die gebouwen al een beetje beu eigenlijk) + het was koud. Toch gewandeld naar Chinatown, Kensington Market, de universitaire buurt en Casa Loma (van op een afstandje aanschouwd). Grote pizza Hawaï gegeten, dan nog de oude en nieuwe City Hall gezien en langs Richmond Street gepasseerd.

Wat ons echter het meest zal bijblijven van ons bezoek aan Toronto is de match van de Blue Jays. Maarten had me op voorhand gezegd dat zo'n baseballmatch heel traag vooruit kan gaan, maar al bij al viel dat goed mee. Eens ik de regels min of meer doorhad, vond ik het zelfs echt spannend. Wat me wel opviel, is dat we maar 2 homeruns gezien hebben (elke ploeg 1), toch niet echt veel. En dan ook nog dat het blijkbaar een bewuste tactiek is om niet tegen de bal te slaan (wat het allemaal wat saaier maakt natuurlijk). Maar wat wel cool was, was de hele show errond (echt Amerikaans, al waren we in Canada ;). Videofilmpjes, reclame voor Indiana Jones, een muziekje telkens een Blue Jay moest slaan. Toen Alex Rios moest slaan, weerklonk er telkens een reggeaton-liedje, wat die speler meteen tot mijn favoriet maakte :)

Blue Jay Alex Rios

Spijtiggenoeg kon Rios het op het beslissende moment niet afmaken en verloren onze Blue Jays van de Los Angelos Angels met 1-3, maar het was toch een toffe ervaring!

Een laatste iets wat me opviel in Toronto was dat er veel zwarte eekhoorns waren :) (nog nooit gezien)

Na 2 dagjes Toronto hadden we het wel gezien, en waren we klaar voor NY! Nog even stoppen in Niagara falls om ons fototoestel op te halen en dan naar the Big Apple!

Niagara falls, a true wonder of nature

*17/05*

Onze bus stopte in het Amerikaanse deel van Niagara falls, terwijl wij onze jeugdherberg in het Canadese deel geboekt hadden. We stapten dus vrij willekeurig uit, hadden gelukkig een rudimentair plannetje mee en begonnen te stappen in de juiste richting. Niagara falls wordt logischerwijs gescheiden door de rivier en de watervallen, wat ook wil zeggen dat er maar één brug ligt die toegankelijk is voor voetgangers (Rainbow Bridge). De andere (de Whirlpool bridge, die ons zeer vlot van het busstation aan de Amerikaanse zijde naar onze jeugdherberg aan Canadese zijde had kunnen helpen), is afgesloten en enkel toegankelijk voor mensen met een speciale kaart. Too bad, maar een beetje meer of minder wandelen, daar lagen we al niet meer wakker van intussen :).

Na een beetje zoeken en een pretparkachtig domein gepasseerd te zijn, vonden we de juiste brug. De douane (en bijhorende vraagjes) verliep vlot, eigenlijk zijn ze echt totaal niet geïnteresseerd in een koppel twintigers dat met hun trekkersrugzak Canada binnengaat. Dan, redelijk onverwacht (voor mij toch) zagen we vanop de brug plots de beroemde, wereldbefaamde Niagara falls! En ja, het was toch wel indrukwekkend! Met het zonnetje erop en zo. Al schoot ook de volgende gedachte door ons hoofd "we hadden toch gedacht dat die watervallen nog groter zouden zijn"... Maar leuk dus, we hadden al meteen de watervallen gezien!

Daar si, een watervalletje!

Links de Amerikaanse Niagara falls, in het midden de Canadese

Nadat we ons geld gewisseld hadden (de Canadese dollar staat toch nog iets sterker dan de Amerikaanse), crashten we in een ... Coca-Cola winkel (vree Canadees :p). Wel goed om al een idee'tje op te doen voor een cadeau'tje! Dan stapten we naar onze jeugdherberg. Dat was een half uurtje stappen en we kozen de kleine baantjes uit, met als absolute topfavoriet de River lane (klein, rustig paadje parallel met de River Street - grote baan, veel auto's). De jeugdherberg (http://www.hihostels.com/dba/hostels-Niagara-Falls-011017.en.htm) was een droom: groot, internet, een kelder met een pooltafel, zetels, een tv, veel video's, spelletjes, een wasmachine én droogkast! En aangezien we in het midden van onze reis zaten, maakten we daar dus meteen gebruik van. Terwijl de was draaide, heb ik mijn poolskills wat aangescherpt (gelukkig is er nog veel ruimte voor verbetering :p) en veel afleveringen van Family Guy gezien (love it!). Ook nog even de film 'Niagara' (1953) met Marilyn Monroe geprobeerd, maar dat ging zooo traag en nadat we de beelden van de Niagara falls gezien hadden, hadden we er wel genoeg van (na zo'n 15 minuten).

's Avonds gingen we eten bij 'Edwin', een Canadees-Caraïbisch restaurant, op het einde van een gang, in een lokaal zonder ramen en zonder andere klanten. We dachten al dat de vriendelijke dame van de jeugdherberg ons in de luren gelegd had, tot het eten zelf kwam. Delicious! Eerst een slaatje met de normale ingrediënten + banaan (zo simpel, maar een aanrader) en dan had ik een wrap met feta en gedroogde tomaatjes en Maarten rijst met zalm. We vonden het allebei zeer lekker. Dank u Edwin! (http://www.niagararestaurantguide.com/edwins/index.asp)

Moe en voldaan gaan slapen.

*18/05*

Redelijk lang geslapen en opgestaan met het idee de watervallen echt te gaan verkennen. Spijtiggenoeg was de zon verdwenen en regende het. We wandelden opnieuw naar de watervallen en namen er de 'Maid of the mist', het toeristenbootje dat al sinds 1846 toeristjes zoals wij langs de watervallen vervoert. En het was de moeite, al werden we zo goed als kletsnat (combinatie van regen, wind en watervallen). Omdat beelden soms meer zeggen dan woorden, hier een impressie:

Net voor we de boot op gingen

De Amerikaanse kant

De Canadese kant

Een toerist

Of het echt goed te zien is op de foto's betwijfel ik, maar dat bootje bracht ons echt wel tot dicht bij de watervallen en plots vonden we ze toch wel immens hoog (het perspectief doet er veel aan natuurlijk, en het verschil tussen op een hoge brug staan en in een klein bootje zitten :)).

Na ons boottochtje een hamburger gegeten (we zaten niet voor niets in Canada he ;) en dan nog even gewandeld tot heel dicht aan de Canadese watervallen. Dat die indrukwekkender zijn dan de Amerikaanse, daar twijfelt niemand aan. Maar, dat je de Maid of the mist boot absoluut aan de Canadese kant moet nemen, daar twijfelen we toch sterk aan. Ons leek het alsof die bootjes ongeveer dezelfde toer deden. Die watervallen liggen ook zo superdicht bijeen dat het echt geen verschil maakt aan welke kant je een boot neemt.

Dit zijn de watervallen van heel dicht (aan de Table Rock, voor de geïnteresseerden). Met een goed fototoestel moet je hier prachtige foto's van kunnen maken, maar dit is wat wij er van bakten (ben er al heel blij mee):

Canadese zijde + Maid of the mist bootje

Dichter kon je echt niet

Intussen was het regenen wel wat gestopt, maar waren wij nog altijd behoorlijk nat. Nog even in het 'stadje' gelopen, dat er volledig artificieel uitzag en een mix was tussen een kermis, een pretpark en Las Vegas. Tijd om naar onze veilige homebasis terug te keren dus, douchke te nemen, nog wat TV te kijken op onze kamer (jawel! schone kamer voor met 2 + tv) en vanzelf in slaap te vallen...

Nog een laatste fotootje om het af te leren:

The two of us at the Niagara falls

Onze volgende stop was... Toronto!

Boring Buffalo

16/05

Na een tussenstop in Albany-Rensselaer, waar niets te doen was, maar waar we gelukkig wel Clam Chowder konden eten om onze honger te stillen, kwamen we 's avonds laat aan in Buffalo. Om één of andere duistere reden stopte onze trein niet in het centrum van Buffalo, maar in Buffalo Depew... Geen probleem, dachten we, er staat altijd wel een taxi klaar aan elk station! Dat was echter niet het geval in Buffalo Depew... Alle medereizigers hadden blijkbaar wel met een familielid of vriend afgesproken om hen te komen halen, maar die luxe hadden wij dus niet... Mijn gsm (de enige die we meegenomen hadden) werkte niet in de U.S.A., dus klampte ik maar vlug een zakenman aan die met z'n iPhone net naar een taxibedrijf gebeld had. Gelukkig wilde die vriendelijke man ook voor ons een taxi bestellen. Die taxi zette ons af aan onze jeugdherberg, het was een eindje rijden, maar kostte ook wel 30$, toch niet weinig eigenlijk...

We gingen rechtstreeks naar onze jeugdherberg, waar de sleutels van onze slaapzaal voor ons klaar lagen. Nadat we ons geïnstalleerd hadden, viel ik vlug in slaap. Tot... een paar Duitsers superluidruchtig binnenkwamen, zich totaal niet geneerden en met enorm veel kabaal hun bedden begonnen op te maken...

17/05

De volgende ochtend ontwaakten we pas na 10u en toen we een half uur later beneden bij de receptie aankwamen met onze lakens en zo, zagen we een blaadje hangen dat er een extra charge was voor mensen die later dan 10u uitcheckten. Erger nog, er was zelfs niemand meer aanwezig aan de receptie... Hebben dan maar braafjes ons geld verstopt in een map onder de toonbank (zonder de extra charge uiteraard) en onze biezen gepakt!

Omdat het een jeugdherberg was, kregen we geen ontbijt, dus ons eerste doel die dag was een plaats vinden waar we een treffelijk breakfast konden eten. Dat doel werd al gauw afgezwakt tot: iets vinden waar we íets konden eten en dat bleek ook al geen sinecure te zijn... Ik was al teruggevallen op mijn nood-Sultana-koekjes (zonder ontbijt ben ik echt geen mens), toen we plots een echte Amerikaanse tent zagen, naast Dunn's Park, waar de baseballploeg van Buffalo speelt. Dat bleek tevens ook het enige te zijn wat er überhaupt in Buffalo te zien was... Maar goed, het was niet allemaal geweeklaag, want gelukkig konden we daarbinnen Buffalo Chicken Wings eten! En laat dat nu het enige zijn wat we in Buffalo absoluut wilden doen! Zéér lekker, echt aan te raden! En bij deze, na de Cheese Steak in Philly, de Clam Chowder in Boston en nu deze Buffalo Chicken Wings, vinden wij dat de Amerikanen een betere keuken hebben dan de Engelsen. Hopelijk kunnen mijn toekomstige Engelse collega's me van het tegendeel overtuigen :) (btw: Fish & Chips heb ik al geprobeerd en ik was er niet wild van...)

Buffalo Chicken Wings: mjam!

Na deze heerlijke Chicken Wings was er echt geen-enkele-reden meer om nog een seconde langer in Buffalo te blijven. We zochten dus een alternatief voor het volgende scenario: opnieuw 30$ betalen om aan het station te geraken, om dan pas rond 21u30 de trein te kunnen nemen naar de Niagara falls. Optie 1: kijken of er nog een stationnetje was in het centrum van Buffalo... Antwoord: ja, maar... dat was echt het kleinste stationnetje ooit en het was gesloten (enkel open van 10-12 of zo)... én er lag maar 1 spoor langs... Not good... Optie 2: een bus: wij naar het busstation en daar bleek dat we voor slechts 3,5$ rechtstreeks naar de Niagara Falls konden. Yess!!

En zo vluchtten we weg uit Buffalo en vroegen we ons af of die watervallen echt zo indrukwekkend zouden zijn als we dachten... wordt vervolgd...