We love Boston

Op 14/05 ontwaakten we na een redelijke nachtrust (het is een kunst, slapen met 2 op een vierzit in de trein) toen de conducteur ons zei dat we recht moesten gaan zitten omdat de pendelaars op de trein zouden stappen. We waren op een half uurtje van Boston en bij ons kwam een zeer vriendelijke Amerikaan zitten. Hij was geïnteresseerd om te weten van waar we kwamen en toen hij Belgium hoorde zei hij dat er net een artikel over België in z'n krant stond. Het ging over ... Liedekerke (of all places). Daarmee komen we dus in de wereldpers, met het feit dat een lokale speelpleinwerking in hun reglement vermeldde dat de kinderen het Nederlands enigszins machtig moesten zijn, omdat de veiligheid op het speelplein anders in gevaar zou kunnen komen. Als ex-moni kan ik daar inkomen, het was toen (zo'n 7 jaar geleden intussen) al moeilijk genoeg om een grote bende van 30 gastjes met 2 16-jarigen in te tomen, laat staan dat we verschillende talen zouden moeten gaan spreken. Mijn eigen mening doet er eigenlijk niet toe, het feit dat die Amerikaanse pendelaar naar Boston dat onder zijn ogen kreeg, vond ik sowieso hallucinant. Ook even gepolst naar z'n mening in verband met de presidentsverkiezingen en hij bleek een Democraat te zijn. We vroegen hem om de reden waarom hij op Obama zou stemmen en dat bleek zo moeilijk niet te zijn: "I like Obama". Zo simpel kan het dus zijn.

We ontbeten in 'au bon pain', een zeer populaire ontbijtketen die redelijk Europees aandoet. Lekkere croissants met ham and cheese en muffins en bagels, maar ook baguettes en zo. Deed altijd deugd om daar iets te knabbelen. Dan vertrokken we naar onze B&B in Beacon Street (http://www.463beacon.com/). We zagen meteen dat het een zeer treffelijk spel was, maar spijtiggenoeg mochten we maar in onze kamer rond 13u. Dan maar onze rugzakken achtergelaten en even de buurt verkend. Het was alweer stralend weer en we besloten een kijkje te gaan nemen naar de rivier die dicht in de buurt lag (we hadden al een kaartje). Onze verbazing was groot toen we de autosnelweg overgestoken hadden via een voetgangersbrug en het volgende uitzicht te zien kregen:

De Charles River

Mooi toch... De Charles River scheidt Boston van Cambridge en bezorgde ons deze eerste indruk van Boston. We installeerden ons in het zonnetje en lazen wat verder in ons boek over de Amerikaanse geschiedenis. Na enkele uren (en een verbrande neus :s) besloten we eten te zoeken. Zowel Beacon Street als Chestnut Street en de andere straatjes in de buurt waren zeer aangenaam om in rond te wandelen. We vonden een Italiaan, waar we redelijk lekker aten. Onze ober wees ons er wel in niet al te subtiele termen op dat we zeker een 'tip' moesten geven, want dat was waarop men daar overleeft. Ok, no problem, onze Trotter had ons al hetzelfde verteld. Maar zeg nu zelf: 15% is toch wel heel vervelend om uit te rekenen! Doe maar eens: 15% van bv. 28$...

Louise in de Public Garden

Nog even in de Public Garden zitten lezen (heel mooi park en zien jullie hoe het boek over de Amerikaanse geschiedenis als het ware oplicht? Zou dit een mirakel zijn?;) en dan was het tijd om ons te gaan installeren in onze B&B. Een supergrote kamer, met keukentje erin, een eettafel, een bureau en de bedden op het 2de verdiep (te bereiken met een wenteltrapje), zeer in orde! Tijd voor een douche en siësta.

Dan was het tijd om de stad zelf te verkennen. Boston is een stad die toeristen op z'n wenken bedient: ze hebben namelijk een 'Freedom trail' uitgestippeld, en om dat te volgen, hoef je enkel de rode lijn te volgen die door de stad loopt. Die rode lijn is 4km lang en leidt je langs de plaats waar Boston Massacre plaatsvond, langs locaties die belangrijk waren in de Boston Teaparty... We leerden ook over Paul Revere (het verhaal wil dat hij eerst, verkleed als Indiaan en met zovele anderen, balen thee in het water smeet, om daarna dan nog te paard naar New York en Philadelphia te rijden om het bericht van Bostons Tea Party te verspreiden), zagen de boot USS Constitution, de oude City Hall, supporters voor Boston Celtics die die avond speelden... De route was vooral tof om eens alle kanten van Boston te zien. De puur historische feiten werden wat weggedrongen door de anekdotes, maar de tocht is niettemin wel de moeite waard. Vergeet echter niet dat je op het einde van de tocht al aan de overkant van de Charles rivier staat en je dus nog 4km terug moet keren ook tegen je weer echt in het centrum van Boston staat... Wij vonden het alleszins nogal lastig om helemaal terug te keren, maar nadat we eten gekocht hadden in de lokale (immense) supermarkt, en een stiftje tegen gesprongen lippen (voor mij, die zon he...) kwamen we doodmoe maar zeer tevreden in onze B&B terug. Wat we vooral zullen onthouden is het contrast tussen oude en nieuwe gebouwen in Boston, wat heel mooi uitviel (zoals jullie hieronder kunnen zien).

15/05

Uitgeslapen, of wat dacht je... Na ons ontbijt de Old South Church bezocht, wat dé samenkomstplaats was in de tijd van de Boston Tea Party. Het is dan ook hier dat men besliste tot actie over te gaan, nadat mondeling overleg niets opgeleverd had. Broodje gegeten in de Subway (heb persoonlijk nog nooit zo'n slecht broodje gegeten :s leve de Panos!) en dan afgesproken met Linne! Ik heb Linne leren kennen op Erasmus in Salamanca en sindsdien is ze een zeer goeie vriendin van me. Ze vertrok in augustus 2007 naar Rhode Island met een Fullbright beurs om er Frans te geven aan Amerikaanse studenten, dus het was al een hele tijd geleden sinds we elkaar zagen! Het werd een zeer tof weerzien :)! We gingen samen naar Harvard (ter info: in tegenstelling tot in de UK is Harvard in Boston de universiteit die in de wijk Cambridge ligt. Cambridge zelf is dus geen univ in de USA). In vergelijking met Oxford in de UK vonden we Harvard niet echt superspeciaal. Al is het altijd wel tof om in een studentenbuurt rond te lopen. Nu, vooral het weerzien was leuk en het feit dat we weer upgedatet zijn over elkaars leven :). Linne bracht ook een vriendin mee, Patricia, een zeer sympathieke. Daarnaast bezochten we ook eventjes Andres, een kotgenoot van Linne in Salamanca. Zeer tof om die ook nog eens te zien! En toen we daar zo zaten te babbelen over al onze toekomstplannen, waande ik me even weer op Erasmus :)

Eens een foto van ons tweetjes @ Harvard

Linne and me

Andres, Linne y yo

In Boston ook geprobeerd om een iPhone op de kop te tikken voor een collega van me, maar de Apple store bleek net die dag te openen: gevolg: RIJEN mensen, echt blokjes vol met wachtenden... Zoveel had ik er nu ook niet voor over... Ook al even research gedaan in de lokale Best Buy. Iedereen weet intussen wel dat ik vanaf 30 juni in Londen ga werken, bij dunnhumby (http://www.dunnhumby.co.uk/). Ik zal er Project Executive in het Global team worden en vooral voor Best Buy werken. Meer hierover ongetwijfeld later, eens ik daar gestart ben :). Nu zie ik er precies vooral zelf een best buy uit op de foto hieronder :p

Louise = Best Buy?

We sloten deze prachtige dag af met het verslinden van dé culinaire specialiteit van Boston: de Clam Chowder: dit is een dikke vissoep die in een broodkom opgediend wordt. We aten dit op een zeer gezellig terras, met lichtjes in de bomen: oooh! Perfect!

Tenslotte nog een randopmerkingetje: wat ons opviel in Boston was dat we enorm veel zakenmensen zagen met sportschoenen onder hun (chique) werkkleren. Totaal smakeloos vond ik dat! Tot Patricia ons op het hart drukte dat die mensen echt wel chique schoenen aandoen eens ze op het werk aankomen :)

En om af te sluiten een beeld dat niet veel zegt over onze reis zelf (alhoewel we het wel tegenkwamen op de Freedom Trail), maar misschien eerder over het karakter (met momenten) van uw nederige schrijfster ;)

Wie zou er het koppigst zijn eigenlijk?

Tot nu toe waren we zowel van Washington, Philadelphia als Boston zeer ferm onder de indruk geraakt. Het ging zelfs in stijgende lijn (Boston is gewoon een droom van een stad om in te wonen, zo leek ons). Maar de vraag is of dit zou zo blijven... onze volgende bestemming was namelijk Buffalo...