**Phenomenal Philly**

Op maandag 12/05 kwamen we 's avonds laat aan in Philadelphia. We doken onmiddellijk de subway in, wat meteen de meest dodgy metro was waar ik ooit kwam (zeer grauw en grijs, geen personeel te zien en nogal sjofele medereizigers)... Gelukkig bracht de tube ons naar een zeer gezellige en mooie wijk! We stapten rechtstreeks naar onze Bed & Breakfast, waar we bij Dan en Barbara zouden logeren.(http://www.philadelphiabellavistabnb.com/).

Dan ontving ons en leidde ons meteen naar onze kamer. Het bleek niet enkel een kamer te zijn, maar daarnaast ook een grote keuken en badkamer. In de keuken zaten de frigo en diepvries volgestouwd met ontbijt (eigenlijk veel te veel voor een enkel ontbijt, maar het kwam ons goed uit aangezien we redelijk uitgehongerd arriveerden... :). Na een goeie portie cornflakes konden we dus gaan dromen van wat Philly ons te bieden zou hebben, en dat in een slaapkamer die 'Utopia' genaamd was en die zoals jullie hieronder kunnen zien, zeer in orde was (die antieke grote meubels, kussentjes en pastelkleuren, het is toch eens iets anders dan een stapelbedje ;)

Room Utopia

Hoeft het nog gezegd dat we hier zalig sliepen? En dan... een groot ontbijt, al redelijk op z'n Amerikaans: we kozen voor de pancakes met Canadese siroop en wafeltjes. Lekker! De muffins namen we mee als tussendoortje :) Tijdens onze lazy morning beseften we al dat er buiten iets fundamenteels veranderd was: de zon scheen en hoé! Meteen was een zonnebril onmisbaar en een trui nogal overbodig. We besloten zo snel mogelijk Philly te gaan verkennen. Het eerste wat we tegen kwamen was, raar maar waar, een winkeltje waar ze heel wat Belgische bieren verkochten. Tegen woekerprijzen, uiteraard, maar toch wel speciaal! Voor de zeer getrouwe lezers van deze blog, ze hadden er zelfs Witkap (een bier dat wij zelf maar redelijk recent ontdekten). Het is dus bewezen, de Witkap Tripel van brouwerij Slaghmuylder uit Ninove is zelfs in big Philly bekend :)

Een anonieme bierliefhebber te Philadelphia

Genoeg gemijmer, we waren klaar voor een historische tocht. Ja, in Philadelphia kregen we zo toch wel wat het gevoel dat we aan een Amerikaanse schoolreis bezig waren... Nog meer dan in Washington was het duidelijk dat dit een plaats was waar de Amerikaanse jeugd educatief geëntertaind werd door hun leraars op een dagje uit... Maar, interessant vonden we het wel. Zo bezochten we Carpenters Hall (waar de onafhankelijkheid uitgeroepen werd), Old City Hall, met de Supreme Court) en de Liberty Bell. Ok, die blijkt niet zozeer van grote historische waarde te zijn, maar werd in de loop van de eeuwen wel een echt symbool van Philadelphia. En dit dan nog omdat de klok eigenlijk niet goed gemaakt was. Er zat een barst in, die hadden ze proberen te herstellen en op de verjaardag van George Washington lieten ze de klok nog eens luiden. Spijtiggenoeg was de barst niet goed gedicht en brak hij nog meer open. Sindsdien heeft de klok niet meer geluid, maar is het wel hét symbool van Philadelphia! En hadden wij er een grondige check van onze bagage voor over om dicht bij deze Liberty Bell te geraken ;) - we moesten trouwens zowat overal door metaaldetectoren en onze rugzakken openen om ze te laten onderzoeken - Maar, het is zoals met zoveel dingen, het wende en op den duur vonden we het bijna normaal.

Liberty Bell en Louise

Voor de Independence Hall waren er geen tickets meer (we waren immers niet vroeg in de rij gaan staan) en ondanks onze pogingen om hen ervan te overtuigen dat we in Washington wel binnenmochten met onze internationale ID geraakten we er niet binnen. Nu, we zagen wel de Congress Hall, waar het United States Congress ook samenkwam (beneden House of Representatives, boven Senate) en waar tot op vandaag schilderijen hangen van Marie-Antoinette en Louis XVI, die Philly kreeg als teken van de Franse vriendschap (die schilderijen hingen er al toen het echtpaar onthoofd werd, werden later verwoest en dan opnieuw nagemaakt in Frankrijk en teruggeschonken aan de U.S.A. voor een of ander jubileum).

Nadat we kaartjes gekocht hadden en gepost hadden in Franklin's Court (met Franklins stempel op!), kochten we een broodje en veel meloen (voor mij) en genoten we van het zonnetje in een parkje bij de rivier (zalig toch!). Dan nog even het oudste straatje van de stad opgezocht (zeer pittoresk, autovrij, klein straatje) en dan richting nieuw centrum getrokken. Chinatown was niet echt spectaculair, maar wel eens tof om door te lopen. In het centrum zelf zag het eruit alsof the Masonic Temple (zeer grote vrijmetselarijtempel) er wel de moeite uit zag, maar spijtiggenoeg was het helemaal ingepakt voor renovatie. Wel impressionant was de City Hall, een zeer mooi en groot gebouw.

Tijd om te eten: Dan had ons gezegd dat we zéker Cheese Steak moesten eten, dé locale specialiteit van Philly! We dachten dat dat een of andere steak met kaas zou zijn (logischerwijs), maar neen! Het was een broodje met vlees in en daar dan kaas op. Je kon kiezen uit 4 verschillende kazen en ze smeten er dan ook nog allerlei andere dingen tussen, tot je een enorm dik broodje kreeg... Het coolste was dat Dan ons aangeraden had bij 'Jim' Cheese Steak te gaan eten. Nu bleek dat hét Cheese Steak kot van Philly te zijn, want er hingen werkelijk foto's op van superveel beroemdheden :) EN jawel, hieronder vinden jullie een foto van ondergetekende, met 2 (!) Cheese Steaks, in Philly. Alstublieft!

Cheese Steak etende

Na nog een toertje door de South Street (dé hippe buurt waar uiteraard ook Jim's lag :)), was het tijd om onze bagage op te halen bij Dan. Na een beleefdheidsvraagje van Maarten, bleken we plots in een 'discussie' (eerder Dan die sprak en wij die luisterden hoor) met een fervente Republikein, die absoluut voorstander was van McCain (volgens hem een zeer redelijke man, die altijd het compromis zoekt) en die er van overtuigd was dat het slecht zou aflopen met de wereld. Vooral het gevaar uit Iran, van de moslims in het algemeen en van de Mexicanen dreigde volgens hem. Obama werd vergeleken met een antiek popje uit de woonkamer ("it looks like cute doll, but in fact it's a voodoo doll')... Na deze beschrijving zou je makkelijk een karikatuur kunnen maken van onze gastheer, maar eigenlijk was dit een zeer geïnformeerde man, die naast de Amerikaanse ook de Europese pers en blogs op de voet volgde en zijn mening met argumenten kon staven. Ondanks de scherpe randjes deed hij ons toch nadenken over de presidentenstrijd en over de eenzijdige blik die we in België misschien toch wel hebben op de Amerikaanse toestanden (ik heb in de Standaard alleszins al hopen meer over Hillary en Obama gelezen dan over McCain, u?). Alleszins zeer interessant om eens iemand bezig te horen die niet meteen denkt zoals wij zouden denken.

De laatste uurtjes in Philly brachten we door op een gezellig terrasje (buiten, jawél) en dan was het tijd om naar het station te trekken. We zouden immers de nachttrein naar Boston nemen rond half 12. Na nog een drankje in de stationsbar, zagen we echter op een scherm verschijnen naast onze aangekondigde trein: 'delayed' en dit bleek 2,5u vertraging te zijn!! Waardoor onze trein maar rond 2u 's nachts naar Boston zou vertrekken... Maar niet geklaagd, trekkersrugzak op de bank, hoofdje op de rugzak en slapen maar. Als al die daklozen het konden die daar zaten, waarom wij dan niet? Grootste verschil was dat de politie hen aanmaande om te gaan wandelen en hen in het oog hield, terwijl wij effectief even konden slapen, voor we eindelijk de trein op mochten. Gelukkig een vierzit gevonden voor ons 2 waardoor we nog redelijk sliepen...

De volgende ochtend zouden we ontwaken in Boston...