WASHINGTON, waar onze reis begon

We zijn sinds zondag terug van onze superinteressante, uitputtende, maar enorm verrijkende en gewoonweg immens mooie reis. Zoveel superlatieven in één zin en dan nog eens over de Oostkust van de U.S.A.? ("ga toch naar de Westkust"-fanatici tegensprekend?) Jawél, sinds onze reis zijn praktisch alle vooroordelen over 'de Amerikanen' gedeleted en zijn we grote fans van de Oostkust geworden!

In wat volgt, zal ik per stad die we bezochten een verslagje geven, van wat ik onthouden heb, met wat foto's om het wat aantrekkelijk te maken :)

*Interessant om op voorhand te weten*

- Logement: al van maanden op voorhand via Internet en vooral via http://www.tripadvisor.com/ gecheckt of wat we op het oog hadden goeie kritieken kreeg. Logies gingen van een slaapzaal in een jeugherberg over een privékamer in zo'n jeugdherberg tot een kamer in een B&B (op de plaatsen waar jeugdherbergen onvindbaar waren of te slecht besproken werden)

- Transport: heen en terug met American Airlines; daar met de trein: http://www.amtrak.com/. Daarvoor hadden we een treinpas gekocht die voor 2 weken geldig was en waarmee we de hele Oostkust konden afreizen. Ook deze ritten lagen op voorhand al vast (maar konden -gelukkig- flexibel veranderd worden)

- Bagage: elk 1 trekkersrugzak met 1 slaapzak in en genoeg kleren voor 1 week; wassen in het midden van de reis dus. Dit vooral om de rugzak goed draagbaar te houden. Verder: kw, zonnebril, zonnecrème, pet... (begint dit op een CM-kamp te lijken?)

- Informatie: geschiedenis en bezienswaardigheden opgezocht in Trotter en andere gids

*Dag 1 en 2 van de reis*

Dan kan ik nu echt beginnen met vertellen! Op 10 mei namen we het vliegtuig uit Zaventem. Na 2u vertraging (technisch defect dat eerst opgelost en uitgetest moest worden), konden we vertrekken. De 8-uur durende vlucht ging eigenlijk nog vlug voorbij, we werden geëntertaind door 2 films en kregen 2 (nog goed eetbare) maaltijden. Een boek helpt ook altijd natuurlijk, en toeristische informatie zeker! We begonnen moedig aan een boekje over de Amerikaanse geschiedenis, wat gelukkig vlot leesbaar bleek en zeer interessant voor wat komen zou.
Nadat we in NY geland waren op JFK was Washington D.C. immers onze eerste stop! Na een 3,5 urende treinrit (de treinen waren nog comfortabel met iets grotere en bredere stoelen dan in België, die je ook redelijk ver achteruit kon zetten - de voertuigen zelf zagen er een beetje uit als ijzeren boxen), kwamen we 's avonds laat aan in the capital.

Een Amtraktrein

Omdat we in verschillende internetcommentaren gelezen hadden dat ons hostel in een gevaarlijke buurt lag, namen we een taxi. Die zette ons mooi af aan onze jeugdherberg (Capitol City Hostel). Het zag er heel gemoedelijk uit, we kregen meteen een hele rondleiding van Bill, de vriendelijke Amerikaan die het hostel uitbaat. Er zaten jongeren te relaxen in de zetel, we hadden gratis internet, een keuken met gratis brood en peanutbutter en er hing een kaart uit met kopspeldjes op de plaatsen waarvan alle gasten ooit afkomstig waren. We zaten hier goed! Alle negatieve internetcommentaren zijn echt overbodig! Het is trouwens ook een echt goedkope plaats om te blijven, dus super voor studenten en avonturiers :) (niet voor luxezoekers wel, waren slaapzaaltjes hier).

Op 11/05 gingen we er meteen op uit. Door het uurverschil werden we heel erg vroeg wakker (tis eens een verschil ;), dus al tegen rond 8u konden we Washington gaan verkennen. Eerst maakten we een grote wandeling langs de Mall (grote groene zone met de belangrijkste gebouwen en momumenten in), de oorlogsmonumenten van W.O.II en Vietnam, het Capitool, het Lincoln Memorial (met een steen op de plaats waar Martin Luther King z'n beroemde toespraak hield), het Witte Huis (daar kan je echt niet dicht bij -zie foto- en het is gewoon een heel groot, wit huis :). Leve Starbucks natuurlijk ook, waar we even konden uitrusten bij een lekkere hot chocolate en een of andere muffin :)

Het Capitool en ik

Lincoln en Maarten

Een Wit Huisje

In het Air en Space Museum gingen we even de Spirit of Saint-Louis en het vliegtuigje van de gebroeders Wright bekijken, net als een paar ruimtetuigen. Cool is dat alle musea in Washington gratis zijn, je kan dus echt eventjes binnenwippen voor de hoogtepunten van een museum. We bezochten het Old Post Office voor een uitzicht over de stad en vervolgens gingen we naar het Arlington Cemetery, een supergroot kerkhof waar o.a. Kennedy begraven ligt. We passeerden ook eens aan het Pentagon, maar behalve het feit dat ze een volledige parking voor gehandicapten hebben (zeker 50 parkeerplaatsen naast elkaar, nog een komiek zicht), valt daar niet veel over te vertellen. Goed beveiligd, zodat je niets kan zien.

Eventjes een dutje doen in onze youth hostel rond 19u werd gewoon doorslapen tot de volgende ochtend... Dat uurverschil he...

In de namiddag van de eerste dag was het een beetje beginnen regenen, tegen de avond was het heel erg, het duurde de hele nacht voort en ook de volgende dag was nat... In de kw, met een poncho, onze pet op en een paraplu, trokken we naar de fbi (mijn informatie zei immers dat je dit kon bezoeken, en dat leek ons wel de moeite!). Spijtiggenoeg waren mijn bronnen al wat gedateerd, want na 9/11 bleek de fbi (en ook het Pentagon) niet meer bezoekbaar te zijn... Dan de historische toer opgegaan en de Magna Carta, de Declaration of Independence, de Bill of Rights en de Constitution gaan aanschouwen in de National Archives. Het deed toch wel wat om die oude documenten te zien die zo'n historische waarde hebben (We, the people...).

Nogal regenachtig

En dan, het hoogtepunt van deze tweedaagse in Washington: een bezoek aan het Capitool, nl. aan de Senaat en de houses of representatives. De officiële tickets waren al uitverkocht voor die dag, maar omdat we internationale bezoekers waren mochten we toch naar binnen (yeah)! In de Senaat was er zelfs een zitting bezig, maar het was er wel zeer leeg: enkel de voorzitter, een paar klerken en iemand die alles typte waren aanwezig. En dan één senator die een betoog hield over het oliegebruik en welke oliebronnen ze nu best zouden aanboren. Tijdens die z'n uiteenzetting kwam dan ook de volgende spreker binnen, de 2de aanwezige senator... De voorstellingstechnieken waren nog redelijk primitief, met grote grafieken op kartonnen borden ipv een powerpoint.

Nadat we dan nog even binnengewipt waren in de Library of Congress en de National Gallery of Art (wat Franse impressionisten en Vlaamse primitieven kunnen er altijd bij, vind ik), passeerden we nog even bij Macy's (grote winkelketen in de U.S.A.) en was het tijd om onze spullen te gaan halen bij Bill en de trein naar Philly te nemen. Daarover meer in mijn volgende post!

Met ons 2 naar de US of A!

Hey folks!

Na een drukke maand op alle vlak, is het hoog tijd voor wat ontspanning... Het Belgisch zonnetje doet alvast heel erg goed z'n best en de terrasjes (en rode armen...) bezorgen me nu al een zomergevoel. Maar echte ontspanning = vakantie en die komt er aan, want nog 3 keer slapen en dan vertrekken we voor 2 weken naar de Oostkust van de U.S.A.!

Dit is onze reisroute: Zaventem - JFK (NY) - Washington - Philadelphia - Boston - Buffalo - Niagara falls - Toronto - New York - Zaventem.

Indeed, best wel grote afstanden die we gaan overbruggen met een treinpas voor de North East (http://www.amtrak.com/), ik ben benieuwd... vooral naar onze nachtelijke treinrit tussen Philadelphia en Boston, hopelijk is dat wat comfortabel.

In Washington, Philadelphia en Boston gaan we vooral geschiedenis opdoen (The National Treasure - http://www.imdb.com/title/tt0368891/ - was al een voorsmaakje, intussen is ook de serieuzere lectuur ingeslaan ;)). In Boston gaan we ook Linne terugzien, die al sinds augustus 2007 in Rhode Island vertoeft en die ik dus ook zo lang moeten missen heb. Dat zal ongetwijfeld een leuk weerzien worden!

In Buffalo zijn blijkbaar vooral de Buffalo Chicken Wings bekend... Ben over het algemeen wel heel benieuwd naar wat we daar culinair gaan beleven... Van m'n tripje naar Washington en New York met 't Sint-Lodewijkscollege herinner ik me dat het vrij moeilijk was een ontbijt te vinden waar geen donuts of andere vettigheden aan te pas kwamen. Maar then again, eigenlijk zijn die herinneringen al redelijk vervaagd, dus misschien word ik wel aangenaam verrast (door die chicken wings, who knows!).

Over de Niagara falls heb ik al heel wat tegenstrijdige commentaren gehoord, maar ik ben vooral blij dat ik met m'n eigen ogen de watervallen ga kunnen zien, van de Canadese en de Amerikaanse kant en dan voor mezelf zal kunnen beslissen of ik het nu de moeite vond en welke kant de mooiste is. Ook naar Toronto ben ik wel nieuwsgierig, die Canadezen waren alleszins al extreem vriendelijk aan de telefoon toen we ons hostel boekten! En met de info die De Smyter nv ons zal aanleveren, zullen we zeker alle mooie plekjes in Toronto kunnen bezoeken ;)

Hopelijk kunnen we onze trekkersrugzak nog dragen tegen dat we in New York zijn, met die zwakke dollar zullen we ons immers moeilijk kunnen inhouden om koopjes te doen :) In NY zal het vooral een kwestie zijn van selecteren, in zo'n immense stad zou je immers gewoon 2 weken kunnen doorbrengen. Wij opteerden voor een iets groter toertje :) Nu, als we nog niet genoeg krijgen van NY, keren we nog eens terug. Die internationale pasporten zijn toch geldig voor 5 jaar, dus we hebben al een excuus!

Ik weet niet of we de tijd zullen nemen om onze blogs te updaten tijdens onze reis. Jullie krijgen sowieso een verslagje achteraf!

CU!

Ik kus je in gedachten

Vrolijk Pasen iedereen! Vorige week heb ik genoten van een 5-daags Paasvakantietje en het deed deugd! In Gent kennis gemaakt met de Orchidee: lekker woketen dicht bij 't Zuid in Gent, njam, echt een aanrader! En dan richting de Charlatan, ook voor de eerste keer, maar wel een superontdekking! Zalige muziek, geen al te jong (noch te oud) publiek, partypeople, leuk gezelschap, wat wil een mens nog meer? Een goed biertje misschien? In de afgelopen weken ook in de Dulle Griet en het Bierhuis terechtgekomen in Gent, lijken me wel 2 aanraders voor mensen die (Belgisch) bier willen proeven (en ook voor niet-bierdrinkers als ik, het zijn best wel gezellige bars). Al kan een onschuldige vinger op de kaart soms ook minder spectaculair uitdraaien (Silly Saison is niet echt speciaal volgens een Anzegemse bierkenner, bij deze zijt ge gewaarschuwd ;))

Intussen breng ik een reisloos weekendje door, waarin ik vrijdagavond naar het toneelstuk Ik kus je in gedachten ging kijken met enkele vrienden (of was het nu ex-collega's ;). Het stuk gaat over een Vlaamse journaliste en een Nederlandse journalist die hals over kop smoorverliefd worden op elkaar, maar de veilige thuishaven niet willen opgeven. Gevolg: een hele reeks brieven waarin ze elkaar zowel literair als emotioneel proberen te overtroeven en vertroetelen. Heel mooi gebracht, echt de moeite waard! Er zijn nog voorstellingen, wie geïnteresseerd is, zie http://www.tinnenpot.be/

Verder zijn al onze hostels voor onze U.S.A. trip geboekt en hebben we onze internationale reispassen. Resten nu alleen nog dollars inslaan (blijf dalen aub :D) en nuttige informatie opzoeken per bestemming... en intussen komt 10 mei wel vlug dichterbij :)

Adios y hasta la próxima!

Superduper Dublin

In afwachting van onze 'grote reis' in mei naar de U.S.A. vinden we tussen het werken door toch nog wat tijd om al wat kleinere tripjes te maken. Na Windsor (een dagje, zie vorige blogpost) was Dublin (een weekendje) aan de beurt! Altijd handig om mensen te kennen die ter plaatse vertoeven, zo krijg je een inside view van de stad die je bezoekt + worden de kosten toch ook serieus gedrukt. Ik had de eer om met een 5-tal mannen op te trekken gedurende 2 dagen :) Naast Maarten waren dat Koen en Thomas (Dunnhumby- en Belgische kotgenoten van Maarten) en Johan en Rory (een Zweedse Brit en een Ier die beiden in Dunnhumby Dublin werken). Om er een idee van te krijgen: hier zie je er 4 van de 5, Johan wist slim genoeg aan de fotoshoot te ontsnappen :)


Op de achtergrond 'Dublin Castle'... (inderdaad, niet echt indrukwekkend)... Wat ik persoonlijk wel de moeite vond in Dublin:

De eerste tekenen van de lente:

Oscar Wilde op een rotsblok:

De campanile in Trinity College:

Een witte brug (typisch voor Dublin blijkbaar):

De dj-set van Mr. Scruff op zaterdagavond in een hippe tent @ Dublin:

Waar ik daarnaast ook mooie herinneringen aan heb:

- door Dublin slenteren en mooie hoekjes ontdekken

- Trinity College bezoeken (spijtig van the Book of Kells, maar 't zijn afzetters!)

- uren in een pub zitten, terwijl alle aanwezige Ieren en Schotten uit hun dak gaan tijdens de Six Nations rugbymatch. Zelf geïnformeerd geraken over hoe de overheid het Iers blijkbaar redelijk kunstmatig in stand houdt (volgens onze bron eigenlijk zeer sterk te vergelijken met het Latijn: de leerlingen op school leren het wel -verplicht dan...-, maar niemand spreekt het nog echt)

- genieten van een Kriekje in Ierland :) (de vette prijs van 5,70€ even buiten beschouwing gelaten)

- lekkere pasta met kip en witte druiven eten, vakkundig klaargemaakt door Koen en Thomas (spicy gasten wel!)

- Temple bar verkennen (= de hippe uitgaansbuurt van Dublin)

- rode wijn en Baileys drinken en discussiëren over het feit of het Engels al dan niet afstamt van het Latijn (Rory toch!)

- opwarmen voor Mr. Scruff in een hardrockcafé met een live-band (ze waren echt wel goed!)

- om 5u 's morgens opstaan om dan tegen rond 7u te zitten bibberen van de kou in een lawaaierige Ryanairterminal (ok, dit laatste was niet zooo tof, maar achteraf lijkt alles leuker :p + dank u Thomas en Koen om tot na 5u weg te gaan en ons dus niet wakker te maken ;))

Conclusie: Dublin is niet meteen dé stad die ik zou aanraden voor een citytrip, maar als je er toch moet passeren, of mensen kent, dan is het zeker de moeite waard voor een tweedaagse! Wij houden er alvast mooie herinneringen aan over :)

Sunny Windsor

Met een klein maandje vertraging heb ik eindelijk foto's van ons uitje naar Windsor. Leve 1£ shops waar je een wegwerpcamera kan kopen voor - indeed - 1 pond ;). Zo worden vergeetachtige mensen als mezelf gespaard van fotoloze uitstapjes! Tjah, wat doet een mens als hij een weekendje naar Londen gaat en Fulham niet speelt? Net als de poshy Londoners naar Windsor trekken! En we hadden geluk: het zonnetje was van de partij, getuige hiervan de foto hieronder (volgende keer proberen we onze ogen open te houden ;).

Op de achtergrond van de foto ziet een goedgetraind oog het pad van 'The Long Walk', lopend van het kasteel van Windsor naar het 'Copper Horse' standbeeld op de 'Snow Hill'. Echt wel een lange wandeling, maar zeker de moeite waard, vooral voor het deel waar de herten zitten ('Deer park' - ik had eerst Deep park gelezen, niet dus ;p...-). Ziehier het bewijs:) (ok, nu ook niet té veel verwachten van zo'n cameraatje he!)

Voor alle duidelijkheid: de kleine vlekjes op de achtergrond zijn allemaal herten en meer naar links zat er nog eens een kudde van zeker 100 herten, ik waande mij even op een safari, wat wel vreemd is aangezien we in zo'n mondain Engels oord vertoefden :)

's Avonds aten we nog in een echte Engelse pub en keerden we moe (de beentjes...), maar tevree terug naar Ealing! Windsor heeft de verwachtingen als mooie daguitstap echt wel ingelost!

Ik wil jullie ten slotte de volgende foto niet besparen, komt niet van onszelf, maar geeft een supermooi zicht op de wandeling die we maakten + het bewijs dat de herten echt wel in dat park zitten :) (beware of the crossing deers ;))

Sales reflexions

Ze zijn weer voorbij, die mooie solden... O wee o wee, wegens de koopkrachthysterie waren de solden veel minder succesvol dan gedurende andere jaren, zo las ik in de krant. Zo'n prachtig overdreven woord toch, koopkracht-HYSTERIE. Stel je je dan ook vrouwen voor die totaal hysterisch over straat lopen en gillen dat ze niet genoeg geld hebben om solden te kopen? Ik moet toegeven dat ik m'n wenkbrauwen toch even fronste bij dergelijke uitdrukking. Vooral omdat rond de kerstdagen volgende gelijkaardige kop ook de kranten sierde: "Meer kerstverlichting verkocht wegens dalende koopkracht". Doesn't make much sense, does it? Alhoewel, wanneer je ervan uitgaat dat mensen te weinig geld hebben om nieuwe kleren te kopen, maar nog nét genoeg voor kerstverlichting, waardoor ze dan weer kalmeren, dán klopt het misschien nog wel...

Nu, naast die hysterie waar ik niets van gemerkt heb, moet ik toch toegeven dat ik meer dan eens bijna skinny-jeans-hysterisch geworden ben gedurende deze solden. Mijn doel: een mooie donkere (maar dan echt dónkere) jeans vinden. GEEN SKINNY jeans! Ok, modegoeroes en slanke lezertjes van m'n blog, de skinny jeans kan héél mooi zijn, maar dan vooral bij mensen die -what's in a word?- skinny zijn... Dit type jeans laat immers niets aan de verbeelding over. Zelfs een golvingetje van een paar millimeter gaat niet onopgemerkt voorbij... Voor de overgrote meerderheid van de vrouwen is dit dus géén goed idee. Let er eens op en zie hoeveel vrouwen op dit moment in een niet-goed-passende jeans rondlopen... In-der-daad, iets anders dan die aanspannende jeansen vind je tegenwoordig niet meer.

Op het eerste zicht zien ze er nochtans niet anders uit dan een normale jeans, waardoor je telkens vol goede moed het pashokje binnenstapt, om dan te merken - op het moment dat je de broek aantrekt - dat het wééér zo'n stretchgeval is. Wat ik in het tweede middelbaar nog hip vond, vind ik nu enorm hatelijk. Er mogen van mij zoveel 'skinnies' zijn als de mode people willen, zolang ik maar een gewone jeans kan vinden! Met gewoon bedoel ik: 1) geen overdreven lage taille, zodat je niet voortdurend met de zichtbaarheid van je onderbroek bezig moet zijn; 2) géén stretch of skinny jeans!; 3) bij voorkeur met pijpen die wijder worden naar beneden toe. I admit, mijn weemoed naar de olifantenpijpenbroeken groeit met de minuut.

Hopend op serieuze veranderingen in jeansland,

groet ik u allen,

x

ps: een hele mooie handtas, een schone riem en een paar pulltjes maakten mijn solden toch nog goed, fjoew!

First impressions of 2008

Hey all,

Met het nodige gezucht en geploeter is het nieuwe werkjaar begonnen. Jawel, 't zijn drukke tijden en er is véél werk voor niet zo heel veel mensen... Bij deze: als iemand een goede .net-programmeur kent, gelieve massaal te reageren (info@indiegroup.be)! Want het is, ondanks de drukke tijden en stressy momenten, wél heel leuk op m'n werk. Getuige daarvan deze foto's van mijn creatieve collega's: www.indiegroup.be/faces :) Ok, ik sta er niet grappig op, maar ik werd voor deze foto weggeroepen op een zeer druk moment en m'n hoofd stond er niet naar. Man, dát klinkt pas saai :) nuja, ik haat poseren in niet-spontane situaties, dus om alle risico's op foute foto's te beperken heb ik maar gewoon geglimlacht... Nu besef ik ook dat ik door m'n fietstocht naar het werk er heel de dag met verward ;) haar bijloop, maar zo weze het... Aja, waarom het zo tof is op m'n werk? 't Zijn leuke, jonge mensen, die goed kunnen relativeren. Ook als ik de wanhoop nabij ben omdat dit of dat plots niet meer blijkt te werken :) Thanks dudes. Hehe, en ja, we gaan ook wel vaak badmintonnen over de middag, wat ik toch wel enorm tof vind...Kan je al eens een ferme mep geven zonder iemand te kwetsen (meestal :p).

Nogal erg dat het eerste deel van dit bericht over m'n werk gaat, maar het neemt nu eenmaal een groot deel van m'n week in beslag! Vaak voelt het zelfs zo aan dat ik op maandagmorgen naar het werk fiets en plots vrijdagavond terug ben, zonder te beseffen dat er een week voorbij is... Ideaal dus met the London situation ;)

Gelukkig is er ook wel nog eens tijd voor ontspanning, zo ben ik deze maandag naar Ben X gaan kijken in de Schakel in Waregem. Die mannen daar hebben echt een goed programma in elkaar gestoken met allemaal films die ik supergraag wilde zien, maar toch net niet haalde in de cinema. Als er mensen zich geroepen voelen, just give me a call :) (www.ccdeschakel.be/film). Persepolis (i loved the book!), Auf der anderen Seite en 4 months, 3 weeks, 2 days wil ik alvast niet missen! En Ben X? Ik was volledig onder de indruk, na een aantal jaren studeren en wat werken vergeet je al vlug hoe erg sommige pestsituaties kunnen zijn. Alhoewel het bij ons op school vooral een leraar was die eronder leed :p, toch hoop ik dat genoeg pestkoppen deze film zien. Ah, de wereld zal er misschien niet door verbeteren, maar ik vond het alvast een mooie en zeer emotionele film (toch voor m'n vriendinnen en mij :)).

Voor de rest is m'n blik nu volledig op vrijdagavond en het weekend gericht, wanneer ik nog eens richting Londen trek! Eens goed weggaan (eindelijk:), Fulham tegen Arsenal zien spelen (FH zit intussen in de degradatiezone, ondanks ons enthousiast supporteren...), naar Atonement kijken en goed goed ontspannen :) Voor u hetzelfde gewenst! Ciao x