We love Boston

Op 14/05 ontwaakten we na een redelijke nachtrust (het is een kunst, slapen met 2 op een vierzit in de trein) toen de conducteur ons zei dat we recht moesten gaan zitten omdat de pendelaars op de trein zouden stappen. We waren op een half uurtje van Boston en bij ons kwam een zeer vriendelijke Amerikaan zitten. Hij was geïnteresseerd om te weten van waar we kwamen en toen hij Belgium hoorde zei hij dat er net een artikel over België in z'n krant stond. Het ging over ... Liedekerke (of all places). Daarmee komen we dus in de wereldpers, met het feit dat een lokale speelpleinwerking in hun reglement vermeldde dat de kinderen het Nederlands enigszins machtig moesten zijn, omdat de veiligheid op het speelplein anders in gevaar zou kunnen komen. Als ex-moni kan ik daar inkomen, het was toen (zo'n 7 jaar geleden intussen) al moeilijk genoeg om een grote bende van 30 gastjes met 2 16-jarigen in te tomen, laat staan dat we verschillende talen zouden moeten gaan spreken. Mijn eigen mening doet er eigenlijk niet toe, het feit dat die Amerikaanse pendelaar naar Boston dat onder zijn ogen kreeg, vond ik sowieso hallucinant. Ook even gepolst naar z'n mening in verband met de presidentsverkiezingen en hij bleek een Democraat te zijn. We vroegen hem om de reden waarom hij op Obama zou stemmen en dat bleek zo moeilijk niet te zijn: "I like Obama". Zo simpel kan het dus zijn.

We ontbeten in 'au bon pain', een zeer populaire ontbijtketen die redelijk Europees aandoet. Lekkere croissants met ham and cheese en muffins en bagels, maar ook baguettes en zo. Deed altijd deugd om daar iets te knabbelen. Dan vertrokken we naar onze B&B in Beacon Street (http://www.463beacon.com/). We zagen meteen dat het een zeer treffelijk spel was, maar spijtiggenoeg mochten we maar in onze kamer rond 13u. Dan maar onze rugzakken achtergelaten en even de buurt verkend. Het was alweer stralend weer en we besloten een kijkje te gaan nemen naar de rivier die dicht in de buurt lag (we hadden al een kaartje). Onze verbazing was groot toen we de autosnelweg overgestoken hadden via een voetgangersbrug en het volgende uitzicht te zien kregen:

De Charles River

Mooi toch... De Charles River scheidt Boston van Cambridge en bezorgde ons deze eerste indruk van Boston. We installeerden ons in het zonnetje en lazen wat verder in ons boek over de Amerikaanse geschiedenis. Na enkele uren (en een verbrande neus :s) besloten we eten te zoeken. Zowel Beacon Street als Chestnut Street en de andere straatjes in de buurt waren zeer aangenaam om in rond te wandelen. We vonden een Italiaan, waar we redelijk lekker aten. Onze ober wees ons er wel in niet al te subtiele termen op dat we zeker een 'tip' moesten geven, want dat was waarop men daar overleeft. Ok, no problem, onze Trotter had ons al hetzelfde verteld. Maar zeg nu zelf: 15% is toch wel heel vervelend om uit te rekenen! Doe maar eens: 15% van bv. 28$...

Louise in de Public Garden

Nog even in de Public Garden zitten lezen (heel mooi park en zien jullie hoe het boek over de Amerikaanse geschiedenis als het ware oplicht? Zou dit een mirakel zijn?;) en dan was het tijd om ons te gaan installeren in onze B&B. Een supergrote kamer, met keukentje erin, een eettafel, een bureau en de bedden op het 2de verdiep (te bereiken met een wenteltrapje), zeer in orde! Tijd voor een douche en siësta.

Dan was het tijd om de stad zelf te verkennen. Boston is een stad die toeristen op z'n wenken bedient: ze hebben namelijk een 'Freedom trail' uitgestippeld, en om dat te volgen, hoef je enkel de rode lijn te volgen die door de stad loopt. Die rode lijn is 4km lang en leidt je langs de plaats waar Boston Massacre plaatsvond, langs locaties die belangrijk waren in de Boston Teaparty... We leerden ook over Paul Revere (het verhaal wil dat hij eerst, verkleed als Indiaan en met zovele anderen, balen thee in het water smeet, om daarna dan nog te paard naar New York en Philadelphia te rijden om het bericht van Bostons Tea Party te verspreiden), zagen de boot USS Constitution, de oude City Hall, supporters voor Boston Celtics die die avond speelden... De route was vooral tof om eens alle kanten van Boston te zien. De puur historische feiten werden wat weggedrongen door de anekdotes, maar de tocht is niettemin wel de moeite waard. Vergeet echter niet dat je op het einde van de tocht al aan de overkant van de Charles rivier staat en je dus nog 4km terug moet keren ook tegen je weer echt in het centrum van Boston staat... Wij vonden het alleszins nogal lastig om helemaal terug te keren, maar nadat we eten gekocht hadden in de lokale (immense) supermarkt, en een stiftje tegen gesprongen lippen (voor mij, die zon he...) kwamen we doodmoe maar zeer tevreden in onze B&B terug. Wat we vooral zullen onthouden is het contrast tussen oude en nieuwe gebouwen in Boston, wat heel mooi uitviel (zoals jullie hieronder kunnen zien).

15/05

Uitgeslapen, of wat dacht je... Na ons ontbijt de Old South Church bezocht, wat dé samenkomstplaats was in de tijd van de Boston Tea Party. Het is dan ook hier dat men besliste tot actie over te gaan, nadat mondeling overleg niets opgeleverd had. Broodje gegeten in de Subway (heb persoonlijk nog nooit zo'n slecht broodje gegeten :s leve de Panos!) en dan afgesproken met Linne! Ik heb Linne leren kennen op Erasmus in Salamanca en sindsdien is ze een zeer goeie vriendin van me. Ze vertrok in augustus 2007 naar Rhode Island met een Fullbright beurs om er Frans te geven aan Amerikaanse studenten, dus het was al een hele tijd geleden sinds we elkaar zagen! Het werd een zeer tof weerzien :)! We gingen samen naar Harvard (ter info: in tegenstelling tot in de UK is Harvard in Boston de universiteit die in de wijk Cambridge ligt. Cambridge zelf is dus geen univ in de USA). In vergelijking met Oxford in de UK vonden we Harvard niet echt superspeciaal. Al is het altijd wel tof om in een studentenbuurt rond te lopen. Nu, vooral het weerzien was leuk en het feit dat we weer upgedatet zijn over elkaars leven :). Linne bracht ook een vriendin mee, Patricia, een zeer sympathieke. Daarnaast bezochten we ook eventjes Andres, een kotgenoot van Linne in Salamanca. Zeer tof om die ook nog eens te zien! En toen we daar zo zaten te babbelen over al onze toekomstplannen, waande ik me even weer op Erasmus :)

Eens een foto van ons tweetjes @ Harvard

Linne and me

Andres, Linne y yo

In Boston ook geprobeerd om een iPhone op de kop te tikken voor een collega van me, maar de Apple store bleek net die dag te openen: gevolg: RIJEN mensen, echt blokjes vol met wachtenden... Zoveel had ik er nu ook niet voor over... Ook al even research gedaan in de lokale Best Buy. Iedereen weet intussen wel dat ik vanaf 30 juni in Londen ga werken, bij dunnhumby (http://www.dunnhumby.co.uk/). Ik zal er Project Executive in het Global team worden en vooral voor Best Buy werken. Meer hierover ongetwijfeld later, eens ik daar gestart ben :). Nu zie ik er precies vooral zelf een best buy uit op de foto hieronder :p

Louise = Best Buy?

We sloten deze prachtige dag af met het verslinden van dé culinaire specialiteit van Boston: de Clam Chowder: dit is een dikke vissoep die in een broodkom opgediend wordt. We aten dit op een zeer gezellig terras, met lichtjes in de bomen: oooh! Perfect!

Tenslotte nog een randopmerkingetje: wat ons opviel in Boston was dat we enorm veel zakenmensen zagen met sportschoenen onder hun (chique) werkkleren. Totaal smakeloos vond ik dat! Tot Patricia ons op het hart drukte dat die mensen echt wel chique schoenen aandoen eens ze op het werk aankomen :)

En om af te sluiten een beeld dat niet veel zegt over onze reis zelf (alhoewel we het wel tegenkwamen op de Freedom Trail), maar misschien eerder over het karakter (met momenten) van uw nederige schrijfster ;)

Wie zou er het koppigst zijn eigenlijk?

Tot nu toe waren we zowel van Washington, Philadelphia als Boston zeer ferm onder de indruk geraakt. Het ging zelfs in stijgende lijn (Boston is gewoon een droom van een stad om in te wonen, zo leek ons). Maar de vraag is of dit zou zo blijven... onze volgende bestemming was namelijk Buffalo...

**Phenomenal Philly**

Op maandag 12/05 kwamen we 's avonds laat aan in Philadelphia. We doken onmiddellijk de subway in, wat meteen de meest dodgy metro was waar ik ooit kwam (zeer grauw en grijs, geen personeel te zien en nogal sjofele medereizigers)... Gelukkig bracht de tube ons naar een zeer gezellige en mooie wijk! We stapten rechtstreeks naar onze Bed & Breakfast, waar we bij Dan en Barbara zouden logeren.(http://www.philadelphiabellavistabnb.com/).

Dan ontving ons en leidde ons meteen naar onze kamer. Het bleek niet enkel een kamer te zijn, maar daarnaast ook een grote keuken en badkamer. In de keuken zaten de frigo en diepvries volgestouwd met ontbijt (eigenlijk veel te veel voor een enkel ontbijt, maar het kwam ons goed uit aangezien we redelijk uitgehongerd arriveerden... :). Na een goeie portie cornflakes konden we dus gaan dromen van wat Philly ons te bieden zou hebben, en dat in een slaapkamer die 'Utopia' genaamd was en die zoals jullie hieronder kunnen zien, zeer in orde was (die antieke grote meubels, kussentjes en pastelkleuren, het is toch eens iets anders dan een stapelbedje ;)

Room Utopia

Hoeft het nog gezegd dat we hier zalig sliepen? En dan... een groot ontbijt, al redelijk op z'n Amerikaans: we kozen voor de pancakes met Canadese siroop en wafeltjes. Lekker! De muffins namen we mee als tussendoortje :) Tijdens onze lazy morning beseften we al dat er buiten iets fundamenteels veranderd was: de zon scheen en hoé! Meteen was een zonnebril onmisbaar en een trui nogal overbodig. We besloten zo snel mogelijk Philly te gaan verkennen. Het eerste wat we tegen kwamen was, raar maar waar, een winkeltje waar ze heel wat Belgische bieren verkochten. Tegen woekerprijzen, uiteraard, maar toch wel speciaal! Voor de zeer getrouwe lezers van deze blog, ze hadden er zelfs Witkap (een bier dat wij zelf maar redelijk recent ontdekten). Het is dus bewezen, de Witkap Tripel van brouwerij Slaghmuylder uit Ninove is zelfs in big Philly bekend :)

Een anonieme bierliefhebber te Philadelphia

Genoeg gemijmer, we waren klaar voor een historische tocht. Ja, in Philadelphia kregen we zo toch wel wat het gevoel dat we aan een Amerikaanse schoolreis bezig waren... Nog meer dan in Washington was het duidelijk dat dit een plaats was waar de Amerikaanse jeugd educatief geëntertaind werd door hun leraars op een dagje uit... Maar, interessant vonden we het wel. Zo bezochten we Carpenters Hall (waar de onafhankelijkheid uitgeroepen werd), Old City Hall, met de Supreme Court) en de Liberty Bell. Ok, die blijkt niet zozeer van grote historische waarde te zijn, maar werd in de loop van de eeuwen wel een echt symbool van Philadelphia. En dit dan nog omdat de klok eigenlijk niet goed gemaakt was. Er zat een barst in, die hadden ze proberen te herstellen en op de verjaardag van George Washington lieten ze de klok nog eens luiden. Spijtiggenoeg was de barst niet goed gedicht en brak hij nog meer open. Sindsdien heeft de klok niet meer geluid, maar is het wel hét symbool van Philadelphia! En hadden wij er een grondige check van onze bagage voor over om dicht bij deze Liberty Bell te geraken ;) - we moesten trouwens zowat overal door metaaldetectoren en onze rugzakken openen om ze te laten onderzoeken - Maar, het is zoals met zoveel dingen, het wende en op den duur vonden we het bijna normaal.

Liberty Bell en Louise

Voor de Independence Hall waren er geen tickets meer (we waren immers niet vroeg in de rij gaan staan) en ondanks onze pogingen om hen ervan te overtuigen dat we in Washington wel binnenmochten met onze internationale ID geraakten we er niet binnen. Nu, we zagen wel de Congress Hall, waar het United States Congress ook samenkwam (beneden House of Representatives, boven Senate) en waar tot op vandaag schilderijen hangen van Marie-Antoinette en Louis XVI, die Philly kreeg als teken van de Franse vriendschap (die schilderijen hingen er al toen het echtpaar onthoofd werd, werden later verwoest en dan opnieuw nagemaakt in Frankrijk en teruggeschonken aan de U.S.A. voor een of ander jubileum).

Nadat we kaartjes gekocht hadden en gepost hadden in Franklin's Court (met Franklins stempel op!), kochten we een broodje en veel meloen (voor mij) en genoten we van het zonnetje in een parkje bij de rivier (zalig toch!). Dan nog even het oudste straatje van de stad opgezocht (zeer pittoresk, autovrij, klein straatje) en dan richting nieuw centrum getrokken. Chinatown was niet echt spectaculair, maar wel eens tof om door te lopen. In het centrum zelf zag het eruit alsof the Masonic Temple (zeer grote vrijmetselarijtempel) er wel de moeite uit zag, maar spijtiggenoeg was het helemaal ingepakt voor renovatie. Wel impressionant was de City Hall, een zeer mooi en groot gebouw.

Tijd om te eten: Dan had ons gezegd dat we zéker Cheese Steak moesten eten, dé locale specialiteit van Philly! We dachten dat dat een of andere steak met kaas zou zijn (logischerwijs), maar neen! Het was een broodje met vlees in en daar dan kaas op. Je kon kiezen uit 4 verschillende kazen en ze smeten er dan ook nog allerlei andere dingen tussen, tot je een enorm dik broodje kreeg... Het coolste was dat Dan ons aangeraden had bij 'Jim' Cheese Steak te gaan eten. Nu bleek dat hét Cheese Steak kot van Philly te zijn, want er hingen werkelijk foto's op van superveel beroemdheden :) EN jawel, hieronder vinden jullie een foto van ondergetekende, met 2 (!) Cheese Steaks, in Philly. Alstublieft!

Cheese Steak etende

Na nog een toertje door de South Street (dé hippe buurt waar uiteraard ook Jim's lag :)), was het tijd om onze bagage op te halen bij Dan. Na een beleefdheidsvraagje van Maarten, bleken we plots in een 'discussie' (eerder Dan die sprak en wij die luisterden hoor) met een fervente Republikein, die absoluut voorstander was van McCain (volgens hem een zeer redelijke man, die altijd het compromis zoekt) en die er van overtuigd was dat het slecht zou aflopen met de wereld. Vooral het gevaar uit Iran, van de moslims in het algemeen en van de Mexicanen dreigde volgens hem. Obama werd vergeleken met een antiek popje uit de woonkamer ("it looks like cute doll, but in fact it's a voodoo doll')... Na deze beschrijving zou je makkelijk een karikatuur kunnen maken van onze gastheer, maar eigenlijk was dit een zeer geïnformeerde man, die naast de Amerikaanse ook de Europese pers en blogs op de voet volgde en zijn mening met argumenten kon staven. Ondanks de scherpe randjes deed hij ons toch nadenken over de presidentenstrijd en over de eenzijdige blik die we in België misschien toch wel hebben op de Amerikaanse toestanden (ik heb in de Standaard alleszins al hopen meer over Hillary en Obama gelezen dan over McCain, u?). Alleszins zeer interessant om eens iemand bezig te horen die niet meteen denkt zoals wij zouden denken.

De laatste uurtjes in Philly brachten we door op een gezellig terrasje (buiten, jawél) en dan was het tijd om naar het station te trekken. We zouden immers de nachttrein naar Boston nemen rond half 12. Na nog een drankje in de stationsbar, zagen we echter op een scherm verschijnen naast onze aangekondigde trein: 'delayed' en dit bleek 2,5u vertraging te zijn!! Waardoor onze trein maar rond 2u 's nachts naar Boston zou vertrekken... Maar niet geklaagd, trekkersrugzak op de bank, hoofdje op de rugzak en slapen maar. Als al die daklozen het konden die daar zaten, waarom wij dan niet? Grootste verschil was dat de politie hen aanmaande om te gaan wandelen en hen in het oog hield, terwijl wij effectief even konden slapen, voor we eindelijk de trein op mochten. Gelukkig een vierzit gevonden voor ons 2 waardoor we nog redelijk sliepen...

De volgende ochtend zouden we ontwaken in Boston...

WASHINGTON, waar onze reis begon

We zijn sinds zondag terug van onze superinteressante, uitputtende, maar enorm verrijkende en gewoonweg immens mooie reis. Zoveel superlatieven in één zin en dan nog eens over de Oostkust van de U.S.A.? ("ga toch naar de Westkust"-fanatici tegensprekend?) Jawél, sinds onze reis zijn praktisch alle vooroordelen over 'de Amerikanen' gedeleted en zijn we grote fans van de Oostkust geworden!

In wat volgt, zal ik per stad die we bezochten een verslagje geven, van wat ik onthouden heb, met wat foto's om het wat aantrekkelijk te maken :)

*Interessant om op voorhand te weten*

- Logement: al van maanden op voorhand via Internet en vooral via http://www.tripadvisor.com/ gecheckt of wat we op het oog hadden goeie kritieken kreeg. Logies gingen van een slaapzaal in een jeugherberg over een privékamer in zo'n jeugdherberg tot een kamer in een B&B (op de plaatsen waar jeugdherbergen onvindbaar waren of te slecht besproken werden)

- Transport: heen en terug met American Airlines; daar met de trein: http://www.amtrak.com/. Daarvoor hadden we een treinpas gekocht die voor 2 weken geldig was en waarmee we de hele Oostkust konden afreizen. Ook deze ritten lagen op voorhand al vast (maar konden -gelukkig- flexibel veranderd worden)

- Bagage: elk 1 trekkersrugzak met 1 slaapzak in en genoeg kleren voor 1 week; wassen in het midden van de reis dus. Dit vooral om de rugzak goed draagbaar te houden. Verder: kw, zonnebril, zonnecrème, pet... (begint dit op een CM-kamp te lijken?)

- Informatie: geschiedenis en bezienswaardigheden opgezocht in Trotter en andere gids

*Dag 1 en 2 van de reis*

Dan kan ik nu echt beginnen met vertellen! Op 10 mei namen we het vliegtuig uit Zaventem. Na 2u vertraging (technisch defect dat eerst opgelost en uitgetest moest worden), konden we vertrekken. De 8-uur durende vlucht ging eigenlijk nog vlug voorbij, we werden geëntertaind door 2 films en kregen 2 (nog goed eetbare) maaltijden. Een boek helpt ook altijd natuurlijk, en toeristische informatie zeker! We begonnen moedig aan een boekje over de Amerikaanse geschiedenis, wat gelukkig vlot leesbaar bleek en zeer interessant voor wat komen zou.
Nadat we in NY geland waren op JFK was Washington D.C. immers onze eerste stop! Na een 3,5 urende treinrit (de treinen waren nog comfortabel met iets grotere en bredere stoelen dan in België, die je ook redelijk ver achteruit kon zetten - de voertuigen zelf zagen er een beetje uit als ijzeren boxen), kwamen we 's avonds laat aan in the capital.

Een Amtraktrein

Omdat we in verschillende internetcommentaren gelezen hadden dat ons hostel in een gevaarlijke buurt lag, namen we een taxi. Die zette ons mooi af aan onze jeugdherberg (Capitol City Hostel). Het zag er heel gemoedelijk uit, we kregen meteen een hele rondleiding van Bill, de vriendelijke Amerikaan die het hostel uitbaat. Er zaten jongeren te relaxen in de zetel, we hadden gratis internet, een keuken met gratis brood en peanutbutter en er hing een kaart uit met kopspeldjes op de plaatsen waarvan alle gasten ooit afkomstig waren. We zaten hier goed! Alle negatieve internetcommentaren zijn echt overbodig! Het is trouwens ook een echt goedkope plaats om te blijven, dus super voor studenten en avonturiers :) (niet voor luxezoekers wel, waren slaapzaaltjes hier).

Op 11/05 gingen we er meteen op uit. Door het uurverschil werden we heel erg vroeg wakker (tis eens een verschil ;), dus al tegen rond 8u konden we Washington gaan verkennen. Eerst maakten we een grote wandeling langs de Mall (grote groene zone met de belangrijkste gebouwen en momumenten in), de oorlogsmonumenten van W.O.II en Vietnam, het Capitool, het Lincoln Memorial (met een steen op de plaats waar Martin Luther King z'n beroemde toespraak hield), het Witte Huis (daar kan je echt niet dicht bij -zie foto- en het is gewoon een heel groot, wit huis :). Leve Starbucks natuurlijk ook, waar we even konden uitrusten bij een lekkere hot chocolate en een of andere muffin :)

Het Capitool en ik

Lincoln en Maarten

Een Wit Huisje

In het Air en Space Museum gingen we even de Spirit of Saint-Louis en het vliegtuigje van de gebroeders Wright bekijken, net als een paar ruimtetuigen. Cool is dat alle musea in Washington gratis zijn, je kan dus echt eventjes binnenwippen voor de hoogtepunten van een museum. We bezochten het Old Post Office voor een uitzicht over de stad en vervolgens gingen we naar het Arlington Cemetery, een supergroot kerkhof waar o.a. Kennedy begraven ligt. We passeerden ook eens aan het Pentagon, maar behalve het feit dat ze een volledige parking voor gehandicapten hebben (zeker 50 parkeerplaatsen naast elkaar, nog een komiek zicht), valt daar niet veel over te vertellen. Goed beveiligd, zodat je niets kan zien.

Eventjes een dutje doen in onze youth hostel rond 19u werd gewoon doorslapen tot de volgende ochtend... Dat uurverschil he...

In de namiddag van de eerste dag was het een beetje beginnen regenen, tegen de avond was het heel erg, het duurde de hele nacht voort en ook de volgende dag was nat... In de kw, met een poncho, onze pet op en een paraplu, trokken we naar de fbi (mijn informatie zei immers dat je dit kon bezoeken, en dat leek ons wel de moeite!). Spijtiggenoeg waren mijn bronnen al wat gedateerd, want na 9/11 bleek de fbi (en ook het Pentagon) niet meer bezoekbaar te zijn... Dan de historische toer opgegaan en de Magna Carta, de Declaration of Independence, de Bill of Rights en de Constitution gaan aanschouwen in de National Archives. Het deed toch wel wat om die oude documenten te zien die zo'n historische waarde hebben (We, the people...).

Nogal regenachtig

En dan, het hoogtepunt van deze tweedaagse in Washington: een bezoek aan het Capitool, nl. aan de Senaat en de houses of representatives. De officiële tickets waren al uitverkocht voor die dag, maar omdat we internationale bezoekers waren mochten we toch naar binnen (yeah)! In de Senaat was er zelfs een zitting bezig, maar het was er wel zeer leeg: enkel de voorzitter, een paar klerken en iemand die alles typte waren aanwezig. En dan één senator die een betoog hield over het oliegebruik en welke oliebronnen ze nu best zouden aanboren. Tijdens die z'n uiteenzetting kwam dan ook de volgende spreker binnen, de 2de aanwezige senator... De voorstellingstechnieken waren nog redelijk primitief, met grote grafieken op kartonnen borden ipv een powerpoint.

Nadat we dan nog even binnengewipt waren in de Library of Congress en de National Gallery of Art (wat Franse impressionisten en Vlaamse primitieven kunnen er altijd bij, vind ik), passeerden we nog even bij Macy's (grote winkelketen in de U.S.A.) en was het tijd om onze spullen te gaan halen bij Bill en de trein naar Philly te nemen. Daarover meer in mijn volgende post!

Met ons 2 naar de US of A!

Hey folks!

Na een drukke maand op alle vlak, is het hoog tijd voor wat ontspanning... Het Belgisch zonnetje doet alvast heel erg goed z'n best en de terrasjes (en rode armen...) bezorgen me nu al een zomergevoel. Maar echte ontspanning = vakantie en die komt er aan, want nog 3 keer slapen en dan vertrekken we voor 2 weken naar de Oostkust van de U.S.A.!

Dit is onze reisroute: Zaventem - JFK (NY) - Washington - Philadelphia - Boston - Buffalo - Niagara falls - Toronto - New York - Zaventem.

Indeed, best wel grote afstanden die we gaan overbruggen met een treinpas voor de North East (http://www.amtrak.com/), ik ben benieuwd... vooral naar onze nachtelijke treinrit tussen Philadelphia en Boston, hopelijk is dat wat comfortabel.

In Washington, Philadelphia en Boston gaan we vooral geschiedenis opdoen (The National Treasure - http://www.imdb.com/title/tt0368891/ - was al een voorsmaakje, intussen is ook de serieuzere lectuur ingeslaan ;)). In Boston gaan we ook Linne terugzien, die al sinds augustus 2007 in Rhode Island vertoeft en die ik dus ook zo lang moeten missen heb. Dat zal ongetwijfeld een leuk weerzien worden!

In Buffalo zijn blijkbaar vooral de Buffalo Chicken Wings bekend... Ben over het algemeen wel heel benieuwd naar wat we daar culinair gaan beleven... Van m'n tripje naar Washington en New York met 't Sint-Lodewijkscollege herinner ik me dat het vrij moeilijk was een ontbijt te vinden waar geen donuts of andere vettigheden aan te pas kwamen. Maar then again, eigenlijk zijn die herinneringen al redelijk vervaagd, dus misschien word ik wel aangenaam verrast (door die chicken wings, who knows!).

Over de Niagara falls heb ik al heel wat tegenstrijdige commentaren gehoord, maar ik ben vooral blij dat ik met m'n eigen ogen de watervallen ga kunnen zien, van de Canadese en de Amerikaanse kant en dan voor mezelf zal kunnen beslissen of ik het nu de moeite vond en welke kant de mooiste is. Ook naar Toronto ben ik wel nieuwsgierig, die Canadezen waren alleszins al extreem vriendelijk aan de telefoon toen we ons hostel boekten! En met de info die De Smyter nv ons zal aanleveren, zullen we zeker alle mooie plekjes in Toronto kunnen bezoeken ;)

Hopelijk kunnen we onze trekkersrugzak nog dragen tegen dat we in New York zijn, met die zwakke dollar zullen we ons immers moeilijk kunnen inhouden om koopjes te doen :) In NY zal het vooral een kwestie zijn van selecteren, in zo'n immense stad zou je immers gewoon 2 weken kunnen doorbrengen. Wij opteerden voor een iets groter toertje :) Nu, als we nog niet genoeg krijgen van NY, keren we nog eens terug. Die internationale pasporten zijn toch geldig voor 5 jaar, dus we hebben al een excuus!

Ik weet niet of we de tijd zullen nemen om onze blogs te updaten tijdens onze reis. Jullie krijgen sowieso een verslagje achteraf!

CU!