Minneapolis + 'En verder in Londen?'

Minneapolis

dunnhumby, week 2 – het toeval wilde dat er tijdens mijn tweede Engelse week al een werkbezoek naar Minneapolis (Minnesota, U.S.A.) gepland was. Superideaal natuurlijk voor mij: een reisje naar de States, ondergedompeld worden in het dunnhumby-verhaal en iedereen leren kennen van dunnhumby die voor mijn project werkt. Dit betekende dat er niet enkel mensen uit de UK en de USA naar Minneapolis afzakten, maar dat ook de lokale teams uit Canada, China, Mexico en India van de partij waren. Een multiculturele bedoening dus.

Professioneel gezien waren het 3 zeer interessante dagen, waarin ik énorm veel geleerd heb. Qua sociale activiteiten was het ook niet slecht, en die lijken me dan ook interessanter voor jullie :). Op maandagavond landden we in Minneapolis en gingen we, na een korte stop in ons Hilton hotel (amai! Een bed dat groter is dan een gewoon dubbel bed met 6!! hoofdkussens in) meteen door naar de Chino Latino in downtown Minneapolis. Chino Latino bleek een naam te zijn die de lading perfect dekte: (lékker) Chinees en Mexicaans eten, leuke mengeling (http://www.chinolatino.com)! Ik was natuurlijk wel wat moe van de lange vlucht van Londen naar Minneapolis, maar de levendige conversaties hielden me wakker. Na veel te veel eten moesten we nog allemaal een doek rond ons hoofd binden, zodat we er allemaal even belachelijk uit zagen… en moesten we een klein glaasje met saké in op onze Chinese eetstokjes zetten bovenop ons groot glas. En dan moest iedereen tegelijkertijd hard op tafel kloppen, zodat het glaasje in het groter glas viel (recht naar beneden). En dan zo vlug mogelijk heel dat boeltje opdrinken. Wat ik niet deed wegens de afschuwelijke smaak… ;) Maar allé, wel een goeie kennismaker dus!

Un chino latino!

Op dinsdag vonden de werkactiviteiten plaats in het Arboretum van de universiteit van Minneapolis. Echt een supermooi domein met botanische tuinen en zo. Het was ook erg warm, ik denk dat het zeker 30° warm was. De eerste werkdag bestond vooral uit vergaderingen en teambuildingactiviteiten. Die laatste waren allemaal gebaseerd op ons Myers Briggs type. Voor de geïnteresseerden: ik ben een ESTJ, wat zoveel wil zeggen als Extrovert, Sensitive, Thinking en Judging, tegenover Introvert, Intuitive, Feeling en Perceiving. Voor meer informatie, zie http://www.myersbriggs.org/

Mijn manager had mij ook al een andere test laten doen, nl. de Strengths finder, waarbij je adhv een vragenlijst je eigen 5 grootste sterktes leert kennen. Het basisidee is dat je je sterktes zo goed mogelijk moet benutten, ipv voortdurend te werken aan je zwakke kanten. De maatschappij is duidelijk op het laatste gericht, terwijl je met minder moeite eigenlijk echt excellent zou kunnen presteren als je je sterktes nog wat meer uitbouwt. Zo heb ik het toch tenminste begrepen. Voor de nieuwsgierigaards: uit de 34 sterktes kwamen bij mij de volgende naar voren als de eerste 5: Input, Learner, Achiever, Harmony en Responsability. Voor meer info hierover, zie http://www.strengthsfinder.com. Ik vond het alleszins heel erg interessant, je leert op een vrij objectieve manier denken over je eigen sterke en zwakke kanten en leert jezelf zo natuurlijk ook beter kennen. Een aanrader!

Na de werkdag gingen we een boottocht maken op een meer bij Minneapolis. Het was echt ongelofelijk mooi, we zaten zo’n 3u op de boot, aten er ook op en we maakten ook een zonsondergang mee. Langs de oevers stonden enorm dure huizen (ja, zelfs met de ineengestorte huizenmarkt en de lage stand van de dollar) en waren ook arendsnesten te zien (ik heb wel een hulplijn moeten inroepen om te weten welke vogel een ‘eagle’ nu juist was, maar ’t is weer iets bijgeleerd he :)). Ook drank à volonté, dus iedereen werd wel vrolijker en vrolijker op de boot. Leuk! Achteraf nog even op café geweest, waar de grote baas van ons team ons olijk op tequila trakteerde. Rond half 2 de taxi in en uiteraard zalig geslapen in dat grote bed!

Sunset @ Lake Minnetonka

Sfeerbeeldje

Woensdag wat meer in detail over het project gesproken. ’s Avonds trokken de eerste collega’s weeral huiswaarts, we gingen met de rest eten in een typisch Amerikaanse tent, waar de porties echt wel 4x te groot waren. Zonde van dat eten… Maar het deeltje van de hamburger dat ik opkreeg, was wel lekker. Op donderdag vergaderd met mijn manager en dan naar de Mall of America, de grootste shopping mall van de U.S.A.! En met dat ik nog dollars over had van onze U.S.A. trip, kon ik deze kans niet laten voorbijgaan natuurlijk! ’t Waren nog serieuze solden, heb ‘Forever 21’ leren kennen, daar hebben ze nog toffe dingen! (http://www.forever21.com). Oh ja, in de Mall was er ook een heel binnenpretpark, beetje geschift eigenlijk (en véél lawaai...)

Pretpark in de Mall

Blijkbaar is er ook een grote storm geweest terwijl ik rondliep in de Mall en moesten er zelfs winkels en kantoren ontruimd worden, maar ik heb daar persoonlijk natuurlijk weer niets van gemerkt. Het was wel voortdurend zeer vochtig warm, alsof het elk moment kon beginnen regenen zo. ’s Avonds dan het vliegtuig op. We vlogen met North-West Air, een onderdeeltje van KLM en eigenlijk was het niet echt in orde. Positief was wel dat we elk een schermpje hadden om naar films te kijken en dat je dus zelf kon kiezen naar welke film je keek. Negatief was dat onze tafeltjes niet eens afgekuist waren, dat er haar op de dekentjes hing :s en dat het eten niet lekker was (bij welke maatschappij wel natuurlijk…). Maar al bij al een rustige heen en terugvlucht gehad.

En dat was Minneapolis!


En verder in Londen?

Na een rustig weekend (inkopen doen, badkamer kuisen, bbq'en bij een collega, weggaan in een overvolle Ozzie-club met die mensen, gaan lopen – ja nog altijd! –), begon voor mij week 3 @ dunnhumby. Met een beetje lobby- en pushwerk kon ik nog deelnemen aan de ‘Welcome to dunnhumby induction’ week. Jawel, van maandagmorgen tot vrijdagmiddag word ik deze week ingeleid in dunnhumby’s filosofie, projecten, ideeën, doelstellingen etc.

Het handige is uiteraard dat ik hier niet alleen naar toe ga, maar dat er met mij nog 23 andere mensen deze induction volgen (jips, we zijn in volle uitbreiding). Alweer een ideale manier om mensen te leren kennen dus! Intussen zijn we al donderdagavond en ben ik de powerpoint-presentaties bijna moe, maar toch is deze introductie echt supernuttig.

Verder heb ik maandag voor de eerste keer in m’n leven ‘netball’ gespeeld. Ik dacht eerst dat dat hetzelfde was als korfbal bij ons, maar blijkbaar verschillen de regels toch lichtjes en is netball de vriendelijkere versie, voor de vrouwen. We waren met 8 dunnhumby vrouwen en nadat ik de regels doorhad, deed ik het nog niet eens zo slecht ;). Het grootste verschil met basketbal is ongetwijfeld dat je niet mag lopen met de bal in je handen, en dat je je armen ook niet mag uitsteken tenzij wanneer de bal echt in aantocht is… Dit laatste bleek voor mij het moeilijkste te zijn (probeer maar eens iemand te verdedigen zonder je armen uit te steken, ik doe dat echt automatisch). Je moet ook altijd 3 feet afstand houden van de persoon die je verdedigt (moeilijk). Wel heel leuk, ik ben blij dat ik een sport gevonden heb die ik in teamverband kan spelen. Vanaf nu dus wekelijkse maandagavondtraining (en weer nieuwe mensen leren kennen natuurlijk).

Ten slotte nog hét evenement vermelden waar heel dunnhumby al de hele week (weken?) reikhalzend naar uitkijkt: het Summer ball dat morgen plaatsvindt! Het schijnt nog een chique bedoeling te zijn, de partners mogen ook mee (niet dat dat voor ons er iets toe doet ;) en de dress code is ‘black tie’, wat blijkbaar wil zeggen dat de meeste mannen een smoking huren (of kopen), met een zwarte band die ze rond hun middel dragen. De vrouwen tutten zich gewoon zo veel mogelijk op ;). Eerst is er een diner, dat rond 20u begint. En daarna wordt er natuurlijk gedanst… Wij Belgen stellen ons wel wat vragen bij het feit dat de bar om half 1 sluit en dat het hele feest gedaan is om 1u… Rare jongens die Britten…? We zien wel wat het geeft morgen!

Nog 2 verdere bedenkingen over het Engels volkje waartussen ik hier vertoef:
- Britten zijn ook een beetje raar omdat ze op café met 15 man rond een scherm drummen waarop ze een ‘quiz’ kunnen spelen. Gewoon een beetje à la trivial pursuit, maar dan op café. En gefascineerd dat iedereen daar dan naar zit te staren… Beetje bizar gelijk?
- De Engelsen hebben zoiets dat ‘Marmite’ noemt, het is blijkbaar een soort smeersel dat naar vlees ruikt, maar waar geen vlees in zit en dat ze op toast smeren. You love it or you hate it, blijkbaar. Ik heb er eens aan geroken en het was niet meteen m’n ding. Maar zou het toch eens moeten proberen ook…


En verder in België? Ik heb gelezen dat we de koning de tijd moeten geven om de situatie te ontmijnen. Mijn enige positieve reflectie omtrent de Belgische crisis is dat er hier in Londen niemand iets van weet en dat ik bijgevolg geen uitleg moet proberen te geven ;). Het komt nog wel, i guess… Nu, de illusie dat er op 15 juli plots wel een goed onderhandeld akkoord ging zijn, is alleszins weggeblazen (understatement of the year). Maar wie geloofde er daar natuurlijk nog in… Mijn reactie vanuit Londen is de volgende: zwijgen en afwachten en af en toe de Standaardsite checken om te zien of er al iets gebeurd is… Maar ’t zal al straf moeten zijn om uit deze impasse te geraken i guess. Anyway, ‘k hoop dat den Yves wat verlof neemt nu, dat Albert z’n hart het niet begeeft onder de grote druk en dat met jullie alles goed gaat!

Ik wens iedereen in elk geval al een zeer geslaagde nationale feestag en beloof dat ik de volgende keer uitgebreid verslag uit zal brengen over het ongetwijfeld spetterende Summer ball :)

See you guys! X