Winter in Minneapolis…

Jaja, officieel mag de lente dan al naderen, maar in Minnesota in de States is het nog even wachten tot de winter voorbij is…

De voorbije maanden kreeg ik allerlei onheilspellende berichten uit Minneapolis van m’n collega’s daar: het sneeuwde er voortdurend, was er ongelofelijk koud (tot -30 graden Celsius), het zoontje van een collega kon maar voor maximum 30 minuten buiten lopen (volledig ingeduffeld) vooraleer hij blauw van de kou was en absoluut terug naar binnen moest… Nu, als je dat zo over de telefoon hoort denk je van “jaja, dat zal allemaal wel meevallen…” en de eerste week was het hier helemaal niet echt superkoud. Tussen -5 en +2 graden, mooie blauwe lucht en een zonnetje, echt wel te genieten!

Tot deze week… Gisteren, dinsdag, was er voortdurend een ‘sneeuw’waarschuwing (zo’n 20 cm was er voorspeld). Het gevolg was dat iedereen op het werk voortdurend naar buiten keek om zeker op tijd te kunnen terugkeren naar huis. Als het echt zwaar sneeuwt, dan neemt iedereen blijkbaar vlug de auto om naar huis te gaan. Grappig! Spijtiggenoeg wilde de sneeuw niet echt mee, en meer dan een centimetertje is er niet gevallen. Ik hoop wel dat het eens echt sneeuwt voor ik hier vertrek, dan heb ik dat ook weeral eens meegemaakt.

Vandaag was het wel echt KOUD: -2 graden Fahrenheit, wat rond de -17 graden Celsius is! En absoluut kouder dan ik ooit ervaren heb. Nuja, ‘ervaren’. ‘s Morgens stappen we in de auto via de ondergrondse parking, op het werk stappen we uit in een parking en stappen we vlug naar binnen. Nu, die 2 minuten die we nodig hebben om uit de auto te stappen, onze tassen te nemen van de achterbank en de parking over te steken, waren absoluut de 2 koudste ooit! Ongelofelijk, je bent nog maar 2 stappen ver en je voeten en benen zijn al ijskoud, vooral door die snijdende wind… brrrr!

Als het zo koud is van ‘t weekend, denk ik dat ik niet te veel buiten ga komen. ‘t Is gewoon echt niet aangenaam om rond te lopen in die koude…

Dit weekend heb ik me wel geamuseerd. Op vrijdagavond heb ik (op heel late leeftijd, I know), de serie ‘The OC’ ontdekt, waarvan Lauren de hele eerste episode heeft liggen… Ik had zin in iets hersenloos en ontspannends en dat bleek het absoluut te zijn! Ik had weliswaar geen rekening gehouden met het verslavende effect, met als gevolg dat ik een paar dagen later al aan DVD nummer 4 zat (met 4 afleveringen per DVD is dat toch een treffelijk tempo zou ik denken!)… Maar aangezien ik hier afgezonderd zit van familie, vrienden en Maarten, mag dat wel eens denk ik :)

Op zaterdag heb ik dan het‘Walker Art Center’ bezocht in Downtown Minneapolis (http://www.walkerart.org/index.wac), blijkbaar nog een bekend museum voor moderne kunst. En het was de moeite! Warhole, Lichtenstein en een heleboel onbekende artiesten. Voor mij was het algemene gevoel zo van: ok, 80% zegt me niet direct iets of raakt me niet, maar 20% is toch wel goed gevonden en interessant! Dus zeker de moeite! Ook het gebouw zelf is prachtig! Ik heb hier uiteraard ook collega’s, maar Lauren was terug naar Cincinatti en een andere collega woont hier met z’n gezin, dus er bleven er nog maar 3 over die mogelijk mee wilden gaan. Uiteindelijk vergezelde een collega uit India me, die voor 2 maanden in Minneapolis werkt. Ik was wel blij dat ik niet alleen was, want achteraf hebben we dan downtown Minneapolis verkend. Eerst de Saint-Mary basilica bezocht, echt mooi! En dan wat door de straten van downtown Mini gewandeld. Nog veel zwarte bendetjes dus blij dat ik niet alleen was. Uiteindelijk dan iets gedronken in Hard Rock Café Minneapolis en een glas erbij gekregen (juij) en in de skywalks gelopen (gezien de koude temperaturen kan je heel Minneapolis doorkruisen in skywalks - gangen tussen alle gebouwen!) ! Een geslaagde dag dus!

Walker art center

Saint-Mary's Basilica

Volgend weekend gaan we misschien met een paar collega’s een auto huren en naar Saint-Paul rijden (jawel, met een imposante kathedraal). Maar eerst dus afwachten wat het weer hier doet.

Kort samengevat, it’s still awesome here :)

Hasta la proxima! x

Een skywalk in Minneapolis

Louise @ Minneapolis

Hey hey

Werken in het 'International Expansion Team' in dunnhumby heeft zo z'n gevolgen: je werkt samen met mensen die letterlijk een week per maand in Mexico - Turkije - US en de UK leven (en dan heel het jaar door). Het wil ook zeggen dat je moet leren samenwerken met mensen die op duizenden kilometers van jou werken en dat je moet proberen een team op te bouwen zonder elkaar effectief te zien... Een ander gevolg is dat je senior manager op een woensdagavond plots kan zeggen: 'Louise, what would you think about going to Minneapolis for a month next week?'... Dat vinden zij dus doodgewoon!

Na even nadenken vond ik dat ik de kans moest grijpen om voor een paar weken in ons team in de US in Minneapolis te gaan werken. Ik zal me concentreren op een specifiek project voor onze klant (die nu wegens contractredenen niet meer genoemd kan worden, maar het is een 'grote Amerikaanse Consumer Electronics keten', waarvan er nu eigenlijk maar 1 meer is :).

Op zondag vertrok ik vanuit Heathrow naar Minneapolis, gelukkig een rechtstreekse vlucht! Maarten vergezelde me naar Heathrow zodat we maar op het laatste moment afscheid moesten nemen... Ik vertrok rond 12u 's middags en kwam aan rond 3u in de namiddag (intussen wel 9u gevlogen...). De vlucht verliep zonder problemen en ik heb me goed kunnen bezighouden met naar m'n ipod luisteren, in Obama's laatste boek te lezen, naar Slumdog Millionaire en Twilight te kijken (wel net de clue van Twilight gemist, aangezien we toen landden, maar echt erg vind ik dat niet ;). Slumdog Millionaire vond ik wel heel goed, origineel en toffe muziek. Misschien had ik toch beter gewacht om de film op een groter scherm te zien, want zelfs al vond ik het een goeie film, dan nog lijken 8 Oscars wel extreem veel, niet?

In Minneapolis dan vlot door de douane geraakt. Moeilijkste vraag was of ik een Amerikaanse vriend of verloofde had, waarop ik trots zei: Nee, een Belg :) (vriend he, niet verloofde) en de douanier wist blijkbaar van het bestaan van Wallonie en Vlaanderen af, wat ik al sterk vond! Dan gezegd dat ik van Brugge ben en toen was't heel in orde :) Na nog een tijdje wachten landde Lauren ook, de collega bij wie ik blijf slapen.

Ik verblijf dus bij Lauren, in een mooie grote flat met 2 slaapkamers en 2 badkamers, luxe dus! Ook een open haard, droogkast, afwasmachine en televisie, allemaal dingen die ik absoluut niet mis in Londen, maar die wel aangenaam zijn :) En wat ook superleuk is, is dat ze een kat heeft, genaamd 'Danger Cat'. Dat is zo mogelijk de grootste knuffelkat die ik ooit gezien heb. Als je hem niet knuffelt, dan komt hij zelf wel knuffelen en aandacht vragen (en echt heel de tijd). En Danger Cat blijft ook in Minneapolis tijdens het weekend (terwijl Lauren voor het weekend naar huis gaat), dus ik ga me niet zo alleen voelen daardoor denk ik!

Lauren en Danger Cat!

Het is hier echt koud - heel de tijd zeker onder 0 en ik denk dat het vandaag rond -5 was en dat ze zeiden dat het echt goed meeviel voor de tijd van het jaar... Maar eigenlijk is het nog niet zo erg, omdat de zon heel de tijd schijnt en er een mooie blauwe hemel is. En echt veel ben ik ook nog niet buiten geweest tot nu toe...

Van't weekend gaan we waarschijnlijk met een paar collega's Minneapolis verkennen, ik kijk er al naar uit!

Aangezien ik nu wel veel vrije tijd ga hebben in het weekend en zo, zal ik m'n blog zeker wat regelmatiger updaten!

Tot de volgende dus!

Nu zie je waarom ze hem Danger Cat noemen!

Louise xxx

Wenen en Istanbul!

Hi all!

Het drukke leven in Londen heeft er voor gezorgd dat ik m'n blog wat verwaarloosd heb... Daarom maak ik van de gelegenheid gebruik om nu even wat foto's te uploaden, zodat jullie minstens weten waar ik zo allemaal geweest ben... En m'n goeie voornemen voor 2009 is alvast om m'n blog wat beter up to date te houden!

Onze eerste trip, in oktober, was naar Wenen. Een korte samenvatting (of wat ik me er nu nog van herinner):
- prachtig weer
- zeer monumentale gebouwen
- ons Duits is echt niet al te best (wanhopig proberen duidelijk te maken dat we een bankautomaat zochten, probeerden we het met 'Cash machine?' terwijl het 'Bankomate' bleek te zijn... -en niet Wash machine, zoals de Oostenrijkers dachten...)
- het absolute hoogtepunt voor mij was mijn eerste opera! We gingen kijken naar La traviata van Verdi in de Weense Staatsoper en het was prachtig!!
- een ander hoogtepunt zijn de koffiehuizen, dé aanrader voor ons was Demel, waar ze een verrukkelijke warme chocomelk verkopen, naast vele lekkere taartjes natuurlijk!

Het stadhuis

Lekkere taart en hot chocolate in Demel!

Mooie zonsondergang aan het Sissikasteel

Voor m'n werk ben ik dan ook naar Istanbul geweest voor een weekje. Ik logeerde in een zeer mooi hotel (http://www.marmarapera.com/), maar heb spijtiggenoeg niet veel meer gezien van de stad dan het uitzicht vanuit m'n hotelkamer! Volgende keer beter ;) en gelukkig wel veel gewerkt natuurlijk!

Uitzicht vanuit de hotelkamer in Istanbul

Tot binnenkort voor een nieuwe update!

But who killed Laura Palmer?

Dag vriendjes en vriendinnetjes,

De laatste dag van de zomer en het zonnetje lijkt het eindelijk begrepen te hebben... Dit weekend zijn we nog eens in België, goed om familie en vrienden een (vaak te kort) bezoekje te brengen.

Intussen gaat alles z'n gangetje in Londen. Op het werk zit m'n proefperiode er bijna op, m'n manager heeft m'n proefperiode in feite al goedgekeurd, met veel positief commentaar :). Da's dus prima. Qua vrijetijdsbesteding heb ik de nieuwsbrief van Time Out ontdekt, dat is een magazine waarin alle mogelijke activiteiten in Londen beschreven staan. Ik heb tot nu toe meegedaan aan 2 wedstrijden en 2x gewonnen! De eerste keer won ik 2 tickets voor de film Bullitt (http://www.imdb.com/title/tt0062765/) in het Serpentine Gallery Pavilion (http://www.serpentinegallery.org/). Dat bleek een zeer speciaal gebouw te zijn, waar we praktisch in open lucht die film, een oude good cop-bad cop movie, konden bekijken. Interessant!

Serpentine Gallery Pavilion

De tweede keer won ik 2 tickets voor de film "I've loved you so long". Pas toen we in de cinema zaten (deze keer wel in een gewone cinema in het centrum van 't stad), besefte ik dat het de film "Il y a longtemps que je t'aime" was met een flashy Engelse titel (http://us.imdb.com/title/tt1068649/). De film was gelukkig niet gedubd, dus gewoon in het Frans, met Engelse ondertitels. Ik vond het een enorm goeie film. Het gaat over 2 zussen die elkaar 15 jaar niet gezien hebben en de film vertelt beetje bij beetje hoe dat komt. Aanrader!

Intussen lijkt Fulham goed bezig te zijn, vorige week zaterdag wonnen ze met gemak van Bolton. We gingen kijken en zagen dat het goed was (2-1)!

Dankzij m'n papa hebben we de voorbije weken Twinpeaks (http://nl.wikipedia.org/wiki/Twin_Peaks) leren kennen en de vraag 'Who killed Laura Palmer' spookte dan ook meermaals door ons hoofd. Intussen is de serie deel gaan uitmaken van onze avonden, zodat we altijd wel naar een Twinpeaks kijken, gevolgd door een Seinfeldje (een beetje humor voor het slapengaan kan nooit kwaad ;). Voor de mensen die Seinfeld niet kennen; de serie valt te omschrijven als een Friendsachtige reeks, maar met eerder loser personages. Ze omschrijven het zelf als 'a show about nothing'. Go check that out!

Seinfeld

Op het werk zijn de nieuwe graduates ook gearriveerd en traditioneel is er volgende week de Beer and Curry night, waarop de nieuwelingen uitgedaagd worden om een bierestafette te doen tegen de topmanagers van dunnhumby. Ik kijk er al naar uit (en ben vooral blij dat ik daar niet aan mee hoef te doen ;).

Nu is het tijd om van het zonnetje te gaan genieten,

Tot gauw en moest er iemand zin hebben om af te komen naar Londen, laat het me weten!

…en plots was het 31 augustus…

Ik kan niet geloven hoe snel de tijd vliegt, ik werk intussen al 2 maand voor dunnhumby en we wonen ook al een maand in onze flat…

Zoals jullie gemerkt hebben, blijft er niet veel tijd over om te bloggen. Maar, dit weekend breng ik uitzonderlijk alleen in Londen door, dus het was nu of nooit!

Hoe het met mij gaat intussen? Meer dan prima zou ik zeggen. Een overzicht:

Werk
Op het werk gaat het ronduit goed. Ik heb mijn basistaken al goed onder de knie, alles gaat al wat vlugger, wat ervoor zorgt dat ik meer tijd heb voor het echte projectmanagement (volgens mij). Daaronder versta ik: meer tijd om mensen op te bellen en uitleg te vragen, meer taken van mensen opvolgen en op tijd signaleren als iemand iets vergeten is en tenslotte, tijd om documenten te maken die ervoor zorgen dat we onze kennis optimaal benutten in alle landen waar we aanwezig zijn voor Best Buy. Concreet betekent dit dat ik veel conference calls doe om informatie te verzamelen, die informatie dan in een document giet en dat dan na controle over het team verspreid. Een ideale kans natuurlijk ook voor mij om meer in detail te weten te komen over wat onze mensen ter plaatse exact doen.
Een ander positief feit is dat ik de laatste weken ook meer en meer het gevoel heb dat de collega’s rondom me (niet de mensen met wie ik rechtstreeks werk, maar die wel redelijk gelijkaardig werk doen voor andere projecten) weten wie ik ben en wat ik doe. Overleggen met andere project managers is uiteraard zeer leerrijk en hoe meer mensen me kennen in het bedrijf, hoe beter natuurlijk!
Professioneel gezien alles prima dus!

Flat
Nadat onze kleerkast ineengevezen was en het salontafeltje neergepoot, hadden we meteen het gevoel dat onze flat nu echt ons nestje was. Intussen is er niet veel meer veranderd, dit weekend heb ik wel nog een paar kussentjes voor in de zetel en een vaas (met bloemetjes in) gekocht. Dat is natuurlijk het risico van een vrouw een weekend alleen in de flat te laten ;). De was-, strijk-, kuis- en kookactiviteiten gaan hun gewone gang, niets spectaculairs te melden op dat front!

In dit gebouw bevindt onze flat zich

Het bewijs dat ik de kast ineengeschroefd heb...

... en dat Maarten effectief kookt

Vakantie
Eind augustus hebben we een weekje verlof genomen en waar zouden we die tijd beter kunnen doorbrengen dan in België? Een geslaagde barbecue in Anzegem, een gezellige taartnamiddag in Brugge, een lekker belegd broodje in Gent, een bakje frieten en een Bicky op de Oude Markt in Leuven gevolgd door paar Kriekjes/pintjes… Zalig! Het leukste was natuurlijk dat we bijna al onze vrienden en familie terug gezien hebben en dat we nu eens tijd hadden om op ons gemak bij te babbelen. Nog eens bedankt iedereen om af te komen (en om zo’n lekkere taarten te bakken!).

Sociaal
Na 2 maand begin je natuurlijk wel al wat mensen te kennen ook! En zoals jullie al weten is dunnhumby een zeer sociaal bedrijf dat ervoor zorgt dat je vlug veel mensen kunt leren kennen als je dat wilt. De afgelopen 2 maanden heb ik vooral genoten van de volgende sociale activiteiten:

The Northstar
Dit is de pub waar we elke vrijdag na het werk naartoe gaan met de collega’s. Er zitten altijd wel tientallen dunnhumby mensen, dus ideaal om mensen te leren kennen of bij te babbelen met mensen die je al vaag kent. Bij gebrek aan Kriek drink ik tegenwoordig meestal cider, Belgisch appelbier (nog NOOIT gezien in België trouwens…) of Frühli (aardbeienbier).

Het Summer ball
Hoewel het feestje achteraf niet supergeslaagd was, toch een leuke herinnering.

that smile says it all

Sports Day
Afgelopen vrijdag was het ‘sportdag’ of beter ‘sportavond’, na het werk dus. De weken voordien werden we al bestookt met e-mails van het social committee die ons vertelden dat we opgedeeld waren in groepen van rond de 8 man. Elk team moest zich verkleden naar een Chinese horoscoopfiguur. Gelukkig zat ik niet in team rat of sheep, maar in TEAM TIGER! Kijk maar eens naar onze mooie outfit:

4 dh tigers

Mooi uitgedost begon ons team vol goeie moed aan de activiteiten. Als je er één iets over kunt zeggen, dan is het wel dat niemand zou kunnen raden dat het een personeelsactiviteit was. Iedereen was supergoed verkleed (zeker de apen met hun bruine kostuums, bananen en pindanootjes en de hanen die creatief geweest waren met plastiek handschoenen op hun hoofd en aan hun voeten), zo goed als elk team speelde vals en toen er eieren aan te pas kwamen werd meer dan 1 persoon ‘ge-egd’ (= één of meer ei tegen je gegooid krijgen)… Maar wel dolle pret natuurlijk. Met een mix van een beetje vals spelen als het social committee het niet zag, veel fair play (meer dan de andere teams) en teamspirit werd het al vlug duidelijk dat Team Tiger een sterke kandidaat voor de eindtitel was. We blonken uit in het touwtrekken en het eiwerpen en deden het niet al te slecht in het –een appel uit het zwembad halen terwijl je op iemand anders z’n rug zit-. In het springbalspringen deden we het niet echt goed, maar speelden we niet vals zodat we extra punten kregen voor fair play. U kunt het al raden: Team Tiger won de sports day!! En trots dat we waren!

Overwinning op zak!

Trouwens, tijdens alle activiteiten kon iedereen drank nemen uit het zwembadje dat o.a. Maarten manueel gevuld had met flessenwater om de drank koel te houden (tof hé, in het social committee zitten ;)). Leuk natuurlijk! En achteraf ging iedereen dan naar de pub waar we sandwiches en kleine quiches en zo voorgeschoteld kregen. Op het einde van de avond was ik bijna de enige die nog met m’n schmink op in de pub liep en de normale pubgasten vonden dat misschien een beetje raar, maar ik vond het superleuk ;). Spijtig dat jullie het schattige staartje niet kunnen zien op de foto. Zeker voor herhaling vatbaar dus die sportavond!

De Guanabara
Aandachtige lezers weten dat Maarten en ik enkele maanden geleden al eens naar de Guanabara gingen, een Braziliaanse bar in het centrum van Londen. De eerste keer was met Maarten, Koen en Koen z’n Belgische vriendinnen. Toen was de band die er speelde spijtiggenoeg niet echt van een hoog niveau. Maar de capoeira dansers waren wel cool. Die avond werd er praktisch alleen Braziliaanse muziek gespeeld, tot ergernis van sommige mensen, maar ik vond het allemaal goed, zolang ik maar op die zuiderse muziek kon dansen ;).
Eergisteren ging ik dan met 3 collega’s en wat vriendinnen van een collega nog eens naar de Guanabara, maar nu besloten we een nieuw concept te volgen: als je op vrijdag voor 20u naar de club gaat, hoef je geen inkom te betalen (na 20u is het 10£). We besloten dit dus te doen en het handige was dat je helemaal niet hoefde aan te schuiven en dus niet moest betalen. Binnen bleek de club al bijna volledig vol te zitten, en er was ook al een showtje bezig. Vanaf het moment dat je in de club bent, heb je ook niet het gevoel meer dat het nog zo vroeg is. Tegen rond 21u was er een demonstratie van Carnavaldansen, een vrouw en een man, in originele outfits dansten er op los. Typisch was natuurlijk dat alle mannen naar de vrouw keken (want die schudde zeer enthousiast en professioneel met haar achterste, en had zo’n pakje aan met een stringachtig achterste, dus interessant), maar ook de vrouwen keken met superjaloerse blikken naar de vrouw, je kon de vrouwen bijna hardop horen denken: ‘ik wil haar achterste’. Mijn collega Caroline hield die opmerking niet voor zich en riep dat dan ook naar iedereen die het wilde horen ;). Na die demonstratie begonnen we te dansen, nu was er meer een mix van Braziliaanse, Spaanse en Engelse liedjes, ideaal dus! En tegen rond 00u10 gingen we ervan door en namen we de laatste tube naar huis. We kregen ook nog gratis teenslippers in de club (juij) en waren dus op een treffelijk uur thuis! Of hoe je plots toch veel vroeger weg kunt gaan en je even goed kunt amuseren! Het grootste voordeel is dat je de tube kunt nemen en niet meer dan een uur op een nachtbus moet zitten. Ik had geluk dat mijn collega’s/vriendinnen ook in Ealing wonen, zo kon ik op’t gemak weggaan en hoefde ik niet alleen naar huis terug te keren!

Uitstapjes
Maarten heeft al uitvoerig verteld over het huwelijk waar we naartoe gingen in Chippenham. Een sublieme locatie, zeer tof feest en prachtige omgeving waar we verbleven, echt super!
2 weken geleden gingen we naar Richmond (in Londen) met de tube en keerden we te voet terug langs de Thames. Een wandeling van zo’n 2,5u, maar zeker de moeite waard! We ontdekten een volledig parcours om Londen te voet te verkennen, in een van de volgende weekends zullen we nog wel eens zo’n wandeling doen, als het weer meewil natuurlijk!

Louise aan de Richmond Lock

En dat is het zowat voorlopig. Donderdag gaan Maarten en ik naar het toneel in het Questors theater, bijna naast onze deur. We gaan kijken naar ‘The Night Watch’, ben benieuwd!

Veel te lange blog natuurlijk, dat komt ervan als je het zo lang uitstelt! Aan de mensen die hem helemaal gelezen hebben, proficiat: u wint een gratis rondleiding in Londen :o)

Ciao!

Intussen

Hey allemaal,

Ik weet het, het is al lang geleden dat ik nog geblogd heb, maar om jullie leeshonger wat te stillen, verwijs ik jullie graag door naar http://mmadunn.blogspot.com, waar Maarten onze huiselijke gezelligheid zo mooi weet te verwoorden ;)

Intussen bereid ik een blog voor, die morgen klaar zou moeten zijn... Dan kom je alles te weten over:

- onze vakantie in Belgium
- onze uitstap naar Richmond
- de feestjes in Londen
- en mss ook iets over het werk

Dikke kussen,

Louise

superkorte update

~ Korte Londense impressie ~

Het is 19u UK time, ik heb net gedaan met een conference call met de US en Canada, moet nog gaan food shoppen (maar de winkels zijn hier lekker lang open :) om dan te kunnen koken terwijl Maarten gaan voetballen is met het dunnhumby team.

We zijn gisteren verhuisd naar onze nieuwe flat en zijn absoluut in de wolken. Enige vraagstuk is nog waar we al onze kleren gaan hangen... we'll see - extra kast mss -. In de volgende dagen zal het vooral kwestie zijn van proviand in te slaan en alles een definitief plaatsje te geven. Supergoed geslapen, dus da's ook al veel!

't Is hier vree mooi weer, zodanig dat we bijna in een vakantiestemming verkeren, zelfs al loop ik soms te pas en te onpas nog naar mn werk om mails te kunnen sturen zodat ze nog op tijd aankomen in de US of China... 't is nu wel maar 2 minuutjes wandelen meer, dus thuis nooit aan't werk denken (we hebben ook nog geen internet), al staat het dunnhumbygebouw toch wel verrassend dicht tegen onze flat ;)

Het summerbal was niet echt spectaculair, veel gebabbel en weinig echte goeie feestvibes. Maar wel gezellig. Morgen eerste keer naar de book club van dunnhumby, we gaan het boek 'The steep approach to Garbadale' bespreken, ik vond het alleszins een aanrader!

En dan van't weekend naar Belgie!

De tijd vliegt, and so do I, to our cosy new flat!

Besos,

Luisa x