Uiteraard zijn er ook een heel aantal positieve kanten aan in Londen wonen. Daarom, hieronder wat ik al moeilijk zou kunnen missen nu!
1) Gaan joggen
--> In Engeland zijn mensen toch wel een beetje sportiever dan in België... 99% van onze collega's hebben een fitness-abonnement en de fitness op het werk zit heel vaak vol, voor, tijdens en na het werk. Uiteraard heeft dat een positieve invloed en daardoor ben ik ook aan start to run begonnen en loop ik nu 3x per week iets meer dan een half uur :)
2) English breakfast
--> Eieren, spek, witte bonen in tomatensaus, mjam! We eten dit nu ook al soms gewoon bij ons thuis in het weekend. Niet gezond, maar wel heel lekker :)
3) Cider
--> Aangezien ik geen bierdrinker ben (behalve Kriek), zijn de alternatieven voor mij op café wijn of cider en cider is lekker!
4) Sushi en Thais eten
--> De Engelse keuken, daar kan ik nauwelijks iets positiefs over zeggen, maar in Londen zijn er natuurlijk wel heel veel goeie buitenlandse restaurants. In Londen heb ik sushi leren eten en ook met de Thaise keuken kennis gemaakt. Heel lekker eten en helemaal niet duur!
5) Social events op het werk
--> Elke maand is er wel iets te doen op het werk, zoals een sportdag, karaoke, een zomerbal. Altijd leuk om je collega's op een andere manier te leren kennen en steevast goeie feestjes!
6) De cultuur
--> Londen is ongelofelijk! Elke week kan Time Out een volledig magazine vullen met alles wat er in Londen te doen is. Bijna alle musea zijn gratis en het zijn er heel wat! Naast musea zijn er ook heel wat mooie gallerijen, zoals de Saatchi of the Hayward Gallery, allemaal heel erg de moeite! Kunstliefhebbers blijven hier niet op hun honger zitten, en dat is leuk!
7) De optredens en de clubs
--> Er zijn zo-veel optredens, het is bijna niet te geloven! Intussen hebben wij al Coldplay, the Killers, Milow (in Londen, jawel, voor 80 man of zo!), All American Rejects en vele onbekende groepjes gezien! Talloze clubs ook uiteraard, en zelfs al sluiten ze vroeger dan in België, clubs zoals de Guanabara zijn toch echt wel de max!
8) De UK verkennen
--> Misschien ben ik wel meer verliefd op de UK dan op Londen! Telkens we op de trein zitten die wegrijdt uit Londen, verwonder ik me over hoe mooi, groen en wijds de UK is. Topuitstappen tot nu toe waren vast en zeker de Lake District en Cornwall.
9) Wandelen naar het werk - in het groen wonen - geen auto nodig hebben!
--> 2 minuten lopen naar het werk, zalig! En geen auto's horen wanneer we in onze flat zijn en enkel groen zien als we naar buiten kijken. Geen auto nodig hebben is zo'n ongelofelijke luxe. Overal naartoe kunnen met de metro en nachtbussen - pure luxe!
10) Mensen van overal leren kennen - wonen in een multiculturele samenleving
--> Een beetje zoals mijn Erasmusjaar in Salamanca: het is zooo zalig om mensen van overal te leren kennen en hun visie op de dingen te ontdekken en te bediscussiëren. Mijn beste vriendinnen in Londen zijn een Zweedse en een Waalse, die alletwee een Engelse vriend hebben. Een mooie mix dus :) Daarnaast was het eerst een beetje vreemd om soms als enige blanke op de bus te zitten maar intussen zijn we dat zodanig gewoon dat het soms al raar is om naar wit West-Vlaanderen terug te keren :)
20.9.09
Wat mist een Belg in Londen?
Na 1 jaar, 2 maand en 21 dagen in Londen te wonen, dacht ik dat het tijd was om eens op te sommen wat ik nog steeds mis als Belg in Londen (in willekeurige volgorde):
1) Lekker brood
--> die rijke Belgische variatie, van lichtbruin tot volkoren, tot 4-6-8-10...granenbroodjes. Kunnen kiezen uit 5 bakkers in een straal van 1 km en dus bijna nooit hetzelfde brood moeten eten... In Ealing zijn er een paar Poolse bakkers, met 1 à 2 bruine broden, dus helemaal niet hetzelfde! Om dan nog maar te zwijgen over het witte toastbrood dat de meeste Engelsen eten - de naam brood niet waardig volgens mij!
2) Paprika, pickles en ketchup chips
--> In Engeland kan je letterlijk de vreemdste smaken van chips vinden - roast chicken, marmite, cheese and onion... maar niemand die op het idee komt om paprika, pickles en ketchup chips te lanceren in de UK, toch duidelijk superieure smaken!!! En de Engelsen eten dus ook chips bij hun eten, daar ben ik nog steeds niet aan gewend...
3) Lekker vlees
--> Geen slagers, dat zegt het zo wel zeker?
4) Een bicky met frietjes en mayonaise
--> Geen frietkoten. Als je frieten bestelt in een pub, dan krijg je meestal van die dikke. En mayonaise is vaak eerder dressing of slasaus. Eén van de enige dingen die we nooit in Engeland kopen, maar invoeren vanuit België :)
5) Kriek Lindemans (en appeljenever)
--> Al kan je in sommige cafés wel Kriek vinden, een goeie Kriek Lindemans ben ik nog niet tegengekomen voorlopig! Ook een goed glaasje appeljenever voeren we soms in :)
6) De Standaard
--> Nog niet gevonden in Ealing en een echte krant heeft toch nog altijd meer charme dan de internet versie, vind ik! Dagelijks door de Standaard bladeren, dat was toch tof :)
7) Studio Brussel
--> Al zijn we niet ontevreden over X-fm, een Engelse indierock zender
8) Mijn zus, ouders, grootouders, neven, nichtjes, onze families en Wardje (onze kat)!
--> Uiteraard! Al komen we wel elke maand voor een weekendje naar België, dus dat valt uiteindelijk wel mee
9) Onze vrienden
--> Dat is al iets moeilijker, aangezien het al een uitdaging is om onze ouders, grootouders, zussen te zien in de weekends dat we in België zijn... Maar met goeie planning geraken we er wel, al duurt het soms wel even :)
10) Stekken geven aan collega's
--> Ik kan zeker niet klagen over mijn Engels en ben goed in staat om presentaties te geven in het Engels, te discussiëren en alles wat je wilt. Behalve goedbedoelde stekken geven, omdat dat voor mij in het Engels toch nog altijd een beetje moeilijker is
1) Lekker brood
--> die rijke Belgische variatie, van lichtbruin tot volkoren, tot 4-6-8-10...granenbroodjes. Kunnen kiezen uit 5 bakkers in een straal van 1 km en dus bijna nooit hetzelfde brood moeten eten... In Ealing zijn er een paar Poolse bakkers, met 1 à 2 bruine broden, dus helemaal niet hetzelfde! Om dan nog maar te zwijgen over het witte toastbrood dat de meeste Engelsen eten - de naam brood niet waardig volgens mij!
2) Paprika, pickles en ketchup chips
--> In Engeland kan je letterlijk de vreemdste smaken van chips vinden - roast chicken, marmite, cheese and onion... maar niemand die op het idee komt om paprika, pickles en ketchup chips te lanceren in de UK, toch duidelijk superieure smaken!!! En de Engelsen eten dus ook chips bij hun eten, daar ben ik nog steeds niet aan gewend...
3) Lekker vlees
--> Geen slagers, dat zegt het zo wel zeker?
4) Een bicky met frietjes en mayonaise
--> Geen frietkoten. Als je frieten bestelt in een pub, dan krijg je meestal van die dikke. En mayonaise is vaak eerder dressing of slasaus. Eén van de enige dingen die we nooit in Engeland kopen, maar invoeren vanuit België :)
5) Kriek Lindemans (en appeljenever)
--> Al kan je in sommige cafés wel Kriek vinden, een goeie Kriek Lindemans ben ik nog niet tegengekomen voorlopig! Ook een goed glaasje appeljenever voeren we soms in :)
6) De Standaard
--> Nog niet gevonden in Ealing en een echte krant heeft toch nog altijd meer charme dan de internet versie, vind ik! Dagelijks door de Standaard bladeren, dat was toch tof :)
7) Studio Brussel
--> Al zijn we niet ontevreden over X-fm, een Engelse indierock zender
8) Mijn zus, ouders, grootouders, neven, nichtjes, onze families en Wardje (onze kat)!
--> Uiteraard! Al komen we wel elke maand voor een weekendje naar België, dus dat valt uiteindelijk wel mee
9) Onze vrienden
--> Dat is al iets moeilijker, aangezien het al een uitdaging is om onze ouders, grootouders, zussen te zien in de weekends dat we in België zijn... Maar met goeie planning geraken we er wel, al duurt het soms wel even :)
10) Stekken geven aan collega's
--> Ik kan zeker niet klagen over mijn Engels en ben goed in staat om presentaties te geven in het Engels, te discussiëren en alles wat je wilt. Behalve goedbedoelde stekken geven, omdat dat voor mij in het Engels toch nog altijd een beetje moeilijker is
11.7.09
Het winnende varkentje, Twitter, Egypte en Londen
Hey hey,
Ik moet toegeven dat ik m'n blog schromelijk verwaarloosd heb in de voorbije maanden. Net als met Facebook een jaar geleden of zo heb ik nu weer een nieuwe reden en weer is het een 'nieuw' technologisch snufje. Twitter! Niet zo nieuw natuurlijk, aangezien ik al een account heb sinds 3 januari 2008 en op die dag ook m'n eerste (niet echt memorabele) tweet postte - zijnde "first twittersteps"... Maar, om heel eerlijk te zijn, heel het eerste jaar was Twitter voor mij toch vooral een manier om te communiceren met m'n collega's in IndieGroup en dan later in TelevicEducation.
En dan, toen ik naar Londen verhuisde, bleken er toch meer mensen Twitter te gebruiken dan ik dacht en is het zo wat omgeslaan voor mij. Wat is twitter nu juist? Eerst en vooral: heel simpel :) Je beantwoordt gewoon 1 vraag: "What are you doing?" en hebt maximum 140 karakters om te zeggen wat je aan het doen bent. Wat is het verschil met de Facebook status updates dan, vraag je je af? Wel, in het begin, toen ik enkel mensen volgde die ik ken op Twitter, was het voor mij eigenlijk praktisch gelijk. Tot op de dag van vandaag kan je op mijn Facebook dan ook al m'n Twitterupdates lezen (heb die aan elkaar gelinkt). Maar nu ik meer en meer Belgen in het buitenland probeer te volgen op Twitter, besef ik dat het grootste verschil is dat je op Twitter echt zo meer gedachten of weetjes of interessante artikels of dingen die te doen zijn post, terwijl je op Facebook eerder vrienden op de hoogte wilt houden van wat je doet. Voor mij is het verschil voorlopig niet echt zo groot, maar op Twitter kan je wel iedereen volgen die je wilt, tot beroemdheden toe (bv. ik volg Lily Allen, Coldplay, the Counting Crows... die dan bv foto's van hun optredens erop zetten).
Anyway, dat is dus de reden waarom ik m'n blog niet meer upgedated heb sinds april :s - eerlijk is eerlijk: het is gewoon veel gemakkelijker om 140 karakter tellende berichtjes de wereld in te sturen dan een blog.
Dus: de boodschap is: sluit u aan bij de Twittergemeenschap (ofte 'tweeple' = 'people who tweet' en 'tweeten' is berichtjes op twitter zetten) en follow louisedejager - en ook, vraag het gewoon aan mij als je er vragen over hebt he! Zelfs de Standaard begint er nu al meer en meer naar te verwijzen, dus 't is echt wel aan't doorbreken :)
Kleine update dus ook nog: sinds onze varkenswedstrijd (MIJN varkentje won!) zijn we voor 2 weken op reis geweest naar Egypte ipv Mexico en het was heeeeeel interessant, relaxerend en gewoon zalig! We verbleven voor 2 weken in Luxor en hebben daar echt heel veel bezocht (meestal met een fiets die we gehuurd hadden), zijn ook naar Aswan en Caïro geweest (met de trein) en waren onder de indruk van Egypte. Nu, die reis verdient uiteraard een aparte post, dus Maarten en ik proberen dat zeker in orde te brengen in de volgende weken...
En dan sinds midden mei ben ik van team veranderd op het werk, zodat ik nu in het echte PMO (project management office)-team van het bedrijf werk, wat echt wel heel interessant is voor mij. Na m'n PRINCE2 cursus is het de moeite om te zien hoe het in de praktijk allemaal in z'n werk gaat. Voorlopige conclusie is wel dat ik er met m'n gezond verstand, gestructureerde aanpak en West-Vlaamse werkkracht en doorzettingsvermogen nog vree goed meekan met m'n meer ervaren collega's, wat uiteraard positief is :)
Ik werk nu al een jaar bij dunnhumby, wat gaat beginnen resulteren in herhalingen van activiteitenverslagen van vorig jaar, want volgende vrijdag is het weer summerball (enige event waar partners mee zijn - niet dat wij daar last van hebben ;)), gratis diner en drank en dans-en babbelavond, ik kijk er al naar uit!
En intussen verkennen we Londen ook verder. Zijn de afgelopen weken bv. naar een voordracht van Carlos Ruiz Zafon gaan luisteren over z'n nieuwe boek 'The Angel's Game', naar het English National Ballet gaan kijken in Saint-Paul's Cathedral, naar 'la clique' gaan kijken... Er is superveel te zien, maar dankzij Time Out magazine weten we nu ook wat waar en dat helpt veel!
Alles prima dus, bezoek is nog steeds zeer welkom, so just let me know!
Tot de volgende,
Louise
ps: ook berichtjes/mails in het Frans en Spaans zijn zeer welkom aangezien die talen stilaan ferm verdrukt worden door het Engels... Jo...!
ps2: ik moest plots denken aan het prachtige gedicht 'le pont mirabeau' dat we in het zesde middelbaar van Jo Berten (onze leraar Frans en absoluut mijn inspiratiebron om Romaanse te gaan studeren 7 (7? 7!) jaar geleden) vanbuiten moesten leren. Het lukt niet om het te plakken hier en wil geen plagiaatproblemen hebben, maar de eerste lijnen zijn
"Sous le pont Mirabeau coule la Seine
Et nos amours
Faut-il qu'il m'en souvienne
La joie venait toujours après la peine" (Guillaume Appolinaire, le pont mirabeau) Check het hele gedicht, het is echt heel mooi vind ik!
Nu ben ik echt door, m'n twitteraccount nog eens gaan checken :)
Ik moet toegeven dat ik m'n blog schromelijk verwaarloosd heb in de voorbije maanden. Net als met Facebook een jaar geleden of zo heb ik nu weer een nieuwe reden en weer is het een 'nieuw' technologisch snufje. Twitter! Niet zo nieuw natuurlijk, aangezien ik al een account heb sinds 3 januari 2008 en op die dag ook m'n eerste (niet echt memorabele) tweet postte - zijnde "first twittersteps"... Maar, om heel eerlijk te zijn, heel het eerste jaar was Twitter voor mij toch vooral een manier om te communiceren met m'n collega's in IndieGroup en dan later in TelevicEducation.
En dan, toen ik naar Londen verhuisde, bleken er toch meer mensen Twitter te gebruiken dan ik dacht en is het zo wat omgeslaan voor mij. Wat is twitter nu juist? Eerst en vooral: heel simpel :) Je beantwoordt gewoon 1 vraag: "What are you doing?" en hebt maximum 140 karakters om te zeggen wat je aan het doen bent. Wat is het verschil met de Facebook status updates dan, vraag je je af? Wel, in het begin, toen ik enkel mensen volgde die ik ken op Twitter, was het voor mij eigenlijk praktisch gelijk. Tot op de dag van vandaag kan je op mijn Facebook dan ook al m'n Twitterupdates lezen (heb die aan elkaar gelinkt). Maar nu ik meer en meer Belgen in het buitenland probeer te volgen op Twitter, besef ik dat het grootste verschil is dat je op Twitter echt zo meer gedachten of weetjes of interessante artikels of dingen die te doen zijn post, terwijl je op Facebook eerder vrienden op de hoogte wilt houden van wat je doet. Voor mij is het verschil voorlopig niet echt zo groot, maar op Twitter kan je wel iedereen volgen die je wilt, tot beroemdheden toe (bv. ik volg Lily Allen, Coldplay, the Counting Crows... die dan bv foto's van hun optredens erop zetten).
Anyway, dat is dus de reden waarom ik m'n blog niet meer upgedated heb sinds april :s - eerlijk is eerlijk: het is gewoon veel gemakkelijker om 140 karakter tellende berichtjes de wereld in te sturen dan een blog.
Dus: de boodschap is: sluit u aan bij de Twittergemeenschap (ofte 'tweeple' = 'people who tweet' en 'tweeten' is berichtjes op twitter zetten) en follow louisedejager - en ook, vraag het gewoon aan mij als je er vragen over hebt he! Zelfs de Standaard begint er nu al meer en meer naar te verwijzen, dus 't is echt wel aan't doorbreken :)
Kleine update dus ook nog: sinds onze varkenswedstrijd (MIJN varkentje won!) zijn we voor 2 weken op reis geweest naar Egypte ipv Mexico en het was heeeeeel interessant, relaxerend en gewoon zalig! We verbleven voor 2 weken in Luxor en hebben daar echt heel veel bezocht (meestal met een fiets die we gehuurd hadden), zijn ook naar Aswan en Caïro geweest (met de trein) en waren onder de indruk van Egypte. Nu, die reis verdient uiteraard een aparte post, dus Maarten en ik proberen dat zeker in orde te brengen in de volgende weken...
En dan sinds midden mei ben ik van team veranderd op het werk, zodat ik nu in het echte PMO (project management office)-team van het bedrijf werk, wat echt wel heel interessant is voor mij. Na m'n PRINCE2 cursus is het de moeite om te zien hoe het in de praktijk allemaal in z'n werk gaat. Voorlopige conclusie is wel dat ik er met m'n gezond verstand, gestructureerde aanpak en West-Vlaamse werkkracht en doorzettingsvermogen nog vree goed meekan met m'n meer ervaren collega's, wat uiteraard positief is :)
Ik werk nu al een jaar bij dunnhumby, wat gaat beginnen resulteren in herhalingen van activiteitenverslagen van vorig jaar, want volgende vrijdag is het weer summerball (enige event waar partners mee zijn - niet dat wij daar last van hebben ;)), gratis diner en drank en dans-en babbelavond, ik kijk er al naar uit!
En intussen verkennen we Londen ook verder. Zijn de afgelopen weken bv. naar een voordracht van Carlos Ruiz Zafon gaan luisteren over z'n nieuwe boek 'The Angel's Game', naar het English National Ballet gaan kijken in Saint-Paul's Cathedral, naar 'la clique' gaan kijken... Er is superveel te zien, maar dankzij Time Out magazine weten we nu ook wat waar en dat helpt veel!
Alles prima dus, bezoek is nog steeds zeer welkom, so just let me know!
Tot de volgende,
Louise
ps: ook berichtjes/mails in het Frans en Spaans zijn zeer welkom aangezien die talen stilaan ferm verdrukt worden door het Engels... Jo...!
ps2: ik moest plots denken aan het prachtige gedicht 'le pont mirabeau' dat we in het zesde middelbaar van Jo Berten (onze leraar Frans en absoluut mijn inspiratiebron om Romaanse te gaan studeren 7 (7? 7!) jaar geleden) vanbuiten moesten leren. Het lukt niet om het te plakken hier en wil geen plagiaatproblemen hebben, maar de eerste lijnen zijn
"Sous le pont Mirabeau coule la Seine
Et nos amours
Faut-il qu'il m'en souvienne
La joie venait toujours après la peine" (Guillaume Appolinaire, le pont mirabeau) Check het hele gedicht, het is echt heel mooi vind ik!
Nu ben ik echt door, m'n twitteraccount nog eens gaan checken :)
28.4.09
Swine flu: wie tekende er het mooiste zwijntje?
Amai, we hadden ook eens een reisje geboekt naar Mexico... Breekt die zwijnegriep toch niet uit een week voor we moesten vertrekken... PFFFF!! Nuja, intussen hebben we dus besloten om nu niet te gaan, niet zozeer omdat we denken dat we ook de griep gaan krijgen, maar vooral om niet het risico te lopen dat we daar 2 dagen zijn en alle restaurants / toeristische attracties / openbaar vervoer gesloten worden... En ook, ik denk niet dat het echt een relaxte reis ging geweest zijn, als je met een maskertje voor je mond moet rondlopen en je constant op je hoede moet zijn over niet te dicht bij andere mensen te komen enzovoort.
Decision taken dus... Gelukkig gaan we blijkbaar exact dezelfde reis kunnen doen binnen de volgende 12 maanden, dus al bij al is de schade nog beperkt... Maar uiteraard zijn we alletwee ontgoocheld, aangezien we de voorbije weken echt veel over de Maya's beginnen lezen waren en echt opgetogen waren over onze reis...
Ook in hetzelfde thema, probeerden Maarten en ik alletwee een zo mooi mogelijk varkentje te tekenen. Ondanks mijn paar jaar in de tekenacademie ben ik geen groot tekentalent... Over Maarten zeg ik niets :), maar uiteraard vond hij zijn zwijntje veel mooier dan het mijne! Daarom deze vraag:
Welk zwijntje is volgens jou het mooiste?
Zwijntje 2
STEM NU!!! :) -- rechtsboven!
Tot de volgende!
Louise
Decision taken dus... Gelukkig gaan we blijkbaar exact dezelfde reis kunnen doen binnen de volgende 12 maanden, dus al bij al is de schade nog beperkt... Maar uiteraard zijn we alletwee ontgoocheld, aangezien we de voorbije weken echt veel over de Maya's beginnen lezen waren en echt opgetogen waren over onze reis...
Ook in hetzelfde thema, probeerden Maarten en ik alletwee een zo mooi mogelijk varkentje te tekenen. Ondanks mijn paar jaar in de tekenacademie ben ik geen groot tekentalent... Over Maarten zeg ik niets :), maar uiteraard vond hij zijn zwijntje veel mooier dan het mijne! Daarom deze vraag:
Welk zwijntje is volgens jou het mooiste?
Zwijntje 1
Zwijntje 2
STEM NU!!! :) -- rechtsboven!
Tot de volgende!
Louise
12.3.09
Winter in Minneapolis…
Jaja, officieel mag de lente dan al naderen, maar in Minnesota in de States is het nog even wachten tot de winter voorbij is…
De voorbije maanden kreeg ik allerlei onheilspellende berichten uit Minneapolis van m’n collega’s daar: het sneeuwde er voortdurend, was er ongelofelijk koud (tot -30 graden Celsius), het zoontje van een collega kon maar voor maximum 30 minuten buiten lopen (volledig ingeduffeld) vooraleer hij blauw van de kou was en absoluut terug naar binnen moest… Nu, als je dat zo over de telefoon hoort denk je van “jaja, dat zal allemaal wel meevallen…” en de eerste week was het hier helemaal niet echt superkoud. Tussen -5 en +2 graden, mooie blauwe lucht en een zonnetje, echt wel te genieten!
Tot deze week… Gisteren, dinsdag, was er voortdurend een ‘sneeuw’waarschuwing (zo’n 20 cm was er voorspeld). Het gevolg was dat iedereen op het werk voortdurend naar buiten keek om zeker op tijd te kunnen terugkeren naar huis. Als het echt zwaar sneeuwt, dan neemt iedereen blijkbaar vlug de auto om naar huis te gaan. Grappig! Spijtiggenoeg wilde de sneeuw niet echt mee, en meer dan een centimetertje is er niet gevallen. Ik hoop wel dat het eens echt sneeuwt voor ik hier vertrek, dan heb ik dat ook weeral eens meegemaakt.
Vandaag was het wel echt KOUD: -2 graden Fahrenheit, wat rond de -17 graden Celsius is! En absoluut kouder dan ik ooit ervaren heb. Nuja, ‘ervaren’. ‘s Morgens stappen we in de auto via de ondergrondse parking, op het werk stappen we uit in een parking en stappen we vlug naar binnen. Nu, die 2 minuten die we nodig hebben om uit de auto te stappen, onze tassen te nemen van de achterbank en de parking over te steken, waren absoluut de 2 koudste ooit! Ongelofelijk, je bent nog maar 2 stappen ver en je voeten en benen zijn al ijskoud, vooral door die snijdende wind… brrrr!
Als het zo koud is van ‘t weekend, denk ik dat ik niet te veel buiten ga komen. ‘t Is gewoon echt niet aangenaam om rond te lopen in die koude…
Dit weekend heb ik me wel geamuseerd. Op vrijdagavond heb ik (op heel late leeftijd, I know), de serie ‘The OC’ ontdekt, waarvan Lauren de hele eerste episode heeft liggen… Ik had zin in iets hersenloos en ontspannends en dat bleek het absoluut te zijn! Ik had weliswaar geen rekening gehouden met het verslavende effect, met als gevolg dat ik een paar dagen later al aan DVD nummer 4 zat (met 4 afleveringen per DVD is dat toch een treffelijk tempo zou ik denken!)… Maar aangezien ik hier afgezonderd zit van familie, vrienden en Maarten, mag dat wel eens denk ik :)
Op zaterdag heb ik dan het‘Walker Art Center’ bezocht in Downtown Minneapolis (http://www.walkerart.org/index.wac), blijkbaar nog een bekend museum voor moderne kunst. En het was de moeite! Warhole, Lichtenstein en een heleboel onbekende artiesten. Voor mij was het algemene gevoel zo van: ok, 80% zegt me niet direct iets of raakt me niet, maar 20% is toch wel goed gevonden en interessant! Dus zeker de moeite! Ook het gebouw zelf is prachtig! Ik heb hier uiteraard ook collega’s, maar Lauren was terug naar Cincinatti en een andere collega woont hier met z’n gezin, dus er bleven er nog maar 3 over die mogelijk mee wilden gaan. Uiteindelijk vergezelde een collega uit India me, die voor 2 maanden in Minneapolis werkt. Ik was wel blij dat ik niet alleen was, want achteraf hebben we dan downtown Minneapolis verkend. Eerst de Saint-Mary basilica bezocht, echt mooi! En dan wat door de straten van downtown Mini gewandeld. Nog veel zwarte bendetjes dus blij dat ik niet alleen was. Uiteindelijk dan iets gedronken in Hard Rock Café Minneapolis en een glas erbij gekregen (juij) en in de skywalks gelopen (gezien de koude temperaturen kan je heel Minneapolis doorkruisen in skywalks - gangen tussen alle gebouwen!) ! Een geslaagde dag dus!
De voorbije maanden kreeg ik allerlei onheilspellende berichten uit Minneapolis van m’n collega’s daar: het sneeuwde er voortdurend, was er ongelofelijk koud (tot -30 graden Celsius), het zoontje van een collega kon maar voor maximum 30 minuten buiten lopen (volledig ingeduffeld) vooraleer hij blauw van de kou was en absoluut terug naar binnen moest… Nu, als je dat zo over de telefoon hoort denk je van “jaja, dat zal allemaal wel meevallen…” en de eerste week was het hier helemaal niet echt superkoud. Tussen -5 en +2 graden, mooie blauwe lucht en een zonnetje, echt wel te genieten!
Tot deze week… Gisteren, dinsdag, was er voortdurend een ‘sneeuw’waarschuwing (zo’n 20 cm was er voorspeld). Het gevolg was dat iedereen op het werk voortdurend naar buiten keek om zeker op tijd te kunnen terugkeren naar huis. Als het echt zwaar sneeuwt, dan neemt iedereen blijkbaar vlug de auto om naar huis te gaan. Grappig! Spijtiggenoeg wilde de sneeuw niet echt mee, en meer dan een centimetertje is er niet gevallen. Ik hoop wel dat het eens echt sneeuwt voor ik hier vertrek, dan heb ik dat ook weeral eens meegemaakt.
Vandaag was het wel echt KOUD: -2 graden Fahrenheit, wat rond de -17 graden Celsius is! En absoluut kouder dan ik ooit ervaren heb. Nuja, ‘ervaren’. ‘s Morgens stappen we in de auto via de ondergrondse parking, op het werk stappen we uit in een parking en stappen we vlug naar binnen. Nu, die 2 minuten die we nodig hebben om uit de auto te stappen, onze tassen te nemen van de achterbank en de parking over te steken, waren absoluut de 2 koudste ooit! Ongelofelijk, je bent nog maar 2 stappen ver en je voeten en benen zijn al ijskoud, vooral door die snijdende wind… brrrr!
Als het zo koud is van ‘t weekend, denk ik dat ik niet te veel buiten ga komen. ‘t Is gewoon echt niet aangenaam om rond te lopen in die koude…
Dit weekend heb ik me wel geamuseerd. Op vrijdagavond heb ik (op heel late leeftijd, I know), de serie ‘The OC’ ontdekt, waarvan Lauren de hele eerste episode heeft liggen… Ik had zin in iets hersenloos en ontspannends en dat bleek het absoluut te zijn! Ik had weliswaar geen rekening gehouden met het verslavende effect, met als gevolg dat ik een paar dagen later al aan DVD nummer 4 zat (met 4 afleveringen per DVD is dat toch een treffelijk tempo zou ik denken!)… Maar aangezien ik hier afgezonderd zit van familie, vrienden en Maarten, mag dat wel eens denk ik :)
Op zaterdag heb ik dan het‘Walker Art Center’ bezocht in Downtown Minneapolis (http://www.walkerart.org/index.wac), blijkbaar nog een bekend museum voor moderne kunst. En het was de moeite! Warhole, Lichtenstein en een heleboel onbekende artiesten. Voor mij was het algemene gevoel zo van: ok, 80% zegt me niet direct iets of raakt me niet, maar 20% is toch wel goed gevonden en interessant! Dus zeker de moeite! Ook het gebouw zelf is prachtig! Ik heb hier uiteraard ook collega’s, maar Lauren was terug naar Cincinatti en een andere collega woont hier met z’n gezin, dus er bleven er nog maar 3 over die mogelijk mee wilden gaan. Uiteindelijk vergezelde een collega uit India me, die voor 2 maanden in Minneapolis werkt. Ik was wel blij dat ik niet alleen was, want achteraf hebben we dan downtown Minneapolis verkend. Eerst de Saint-Mary basilica bezocht, echt mooi! En dan wat door de straten van downtown Mini gewandeld. Nog veel zwarte bendetjes dus blij dat ik niet alleen was. Uiteindelijk dan iets gedronken in Hard Rock Café Minneapolis en een glas erbij gekregen (juij) en in de skywalks gelopen (gezien de koude temperaturen kan je heel Minneapolis doorkruisen in skywalks - gangen tussen alle gebouwen!) ! Een geslaagde dag dus!
Walker art center
Saint-Mary's Basilica
Volgend weekend gaan we misschien met een paar collega’s een auto huren en naar Saint-Paul rijden (jawel, met een imposante kathedraal). Maar eerst dus afwachten wat het weer hier doet.
Kort samengevat, it’s still awesome here :)
Hasta la proxima! x
4.3.09
Louise @ Minneapolis
Hey hey
Werken in het 'International Expansion Team' in dunnhumby heeft zo z'n gevolgen: je werkt samen met mensen die letterlijk een week per maand in Mexico - Turkije - US en de UK leven (en dan heel het jaar door). Het wil ook zeggen dat je moet leren samenwerken met mensen die op duizenden kilometers van jou werken en dat je moet proberen een team op te bouwen zonder elkaar effectief te zien... Een ander gevolg is dat je senior manager op een woensdagavond plots kan zeggen: 'Louise, what would you think about going to Minneapolis for a month next week?'... Dat vinden zij dus doodgewoon!
Na even nadenken vond ik dat ik de kans moest grijpen om voor een paar weken in ons team in de US in Minneapolis te gaan werken. Ik zal me concentreren op een specifiek project voor onze klant (die nu wegens contractredenen niet meer genoemd kan worden, maar het is een 'grote Amerikaanse Consumer Electronics keten', waarvan er nu eigenlijk maar 1 meer is :).
Op zondag vertrok ik vanuit Heathrow naar Minneapolis, gelukkig een rechtstreekse vlucht! Maarten vergezelde me naar Heathrow zodat we maar op het laatste moment afscheid moesten nemen... Ik vertrok rond 12u 's middags en kwam aan rond 3u in de namiddag (intussen wel 9u gevlogen...). De vlucht verliep zonder problemen en ik heb me goed kunnen bezighouden met naar m'n ipod luisteren, in Obama's laatste boek te lezen, naar Slumdog Millionaire en Twilight te kijken (wel net de clue van Twilight gemist, aangezien we toen landden, maar echt erg vind ik dat niet ;). Slumdog Millionaire vond ik wel heel goed, origineel en toffe muziek. Misschien had ik toch beter gewacht om de film op een groter scherm te zien, want zelfs al vond ik het een goeie film, dan nog lijken 8 Oscars wel extreem veel, niet?
In Minneapolis dan vlot door de douane geraakt. Moeilijkste vraag was of ik een Amerikaanse vriend of verloofde had, waarop ik trots zei: Nee, een Belg :) (vriend he, niet verloofde) en de douanier wist blijkbaar van het bestaan van Wallonie en Vlaanderen af, wat ik al sterk vond! Dan gezegd dat ik van Brugge ben en toen was't heel in orde :) Na nog een tijdje wachten landde Lauren ook, de collega bij wie ik blijf slapen.
Ik verblijf dus bij Lauren, in een mooie grote flat met 2 slaapkamers en 2 badkamers, luxe dus! Ook een open haard, droogkast, afwasmachine en televisie, allemaal dingen die ik absoluut niet mis in Londen, maar die wel aangenaam zijn :) En wat ook superleuk is, is dat ze een kat heeft, genaamd 'Danger Cat'. Dat is zo mogelijk de grootste knuffelkat die ik ooit gezien heb. Als je hem niet knuffelt, dan komt hij zelf wel knuffelen en aandacht vragen (en echt heel de tijd). En Danger Cat blijft ook in Minneapolis tijdens het weekend (terwijl Lauren voor het weekend naar huis gaat), dus ik ga me niet zo alleen voelen daardoor denk ik!
Werken in het 'International Expansion Team' in dunnhumby heeft zo z'n gevolgen: je werkt samen met mensen die letterlijk een week per maand in Mexico - Turkije - US en de UK leven (en dan heel het jaar door). Het wil ook zeggen dat je moet leren samenwerken met mensen die op duizenden kilometers van jou werken en dat je moet proberen een team op te bouwen zonder elkaar effectief te zien... Een ander gevolg is dat je senior manager op een woensdagavond plots kan zeggen: 'Louise, what would you think about going to Minneapolis for a month next week?'... Dat vinden zij dus doodgewoon!
Na even nadenken vond ik dat ik de kans moest grijpen om voor een paar weken in ons team in de US in Minneapolis te gaan werken. Ik zal me concentreren op een specifiek project voor onze klant (die nu wegens contractredenen niet meer genoemd kan worden, maar het is een 'grote Amerikaanse Consumer Electronics keten', waarvan er nu eigenlijk maar 1 meer is :).
Op zondag vertrok ik vanuit Heathrow naar Minneapolis, gelukkig een rechtstreekse vlucht! Maarten vergezelde me naar Heathrow zodat we maar op het laatste moment afscheid moesten nemen... Ik vertrok rond 12u 's middags en kwam aan rond 3u in de namiddag (intussen wel 9u gevlogen...). De vlucht verliep zonder problemen en ik heb me goed kunnen bezighouden met naar m'n ipod luisteren, in Obama's laatste boek te lezen, naar Slumdog Millionaire en Twilight te kijken (wel net de clue van Twilight gemist, aangezien we toen landden, maar echt erg vind ik dat niet ;). Slumdog Millionaire vond ik wel heel goed, origineel en toffe muziek. Misschien had ik toch beter gewacht om de film op een groter scherm te zien, want zelfs al vond ik het een goeie film, dan nog lijken 8 Oscars wel extreem veel, niet?
In Minneapolis dan vlot door de douane geraakt. Moeilijkste vraag was of ik een Amerikaanse vriend of verloofde had, waarop ik trots zei: Nee, een Belg :) (vriend he, niet verloofde) en de douanier wist blijkbaar van het bestaan van Wallonie en Vlaanderen af, wat ik al sterk vond! Dan gezegd dat ik van Brugge ben en toen was't heel in orde :) Na nog een tijdje wachten landde Lauren ook, de collega bij wie ik blijf slapen.
Ik verblijf dus bij Lauren, in een mooie grote flat met 2 slaapkamers en 2 badkamers, luxe dus! Ook een open haard, droogkast, afwasmachine en televisie, allemaal dingen die ik absoluut niet mis in Londen, maar die wel aangenaam zijn :) En wat ook superleuk is, is dat ze een kat heeft, genaamd 'Danger Cat'. Dat is zo mogelijk de grootste knuffelkat die ik ooit gezien heb. Als je hem niet knuffelt, dan komt hij zelf wel knuffelen en aandacht vragen (en echt heel de tijd). En Danger Cat blijft ook in Minneapolis tijdens het weekend (terwijl Lauren voor het weekend naar huis gaat), dus ik ga me niet zo alleen voelen daardoor denk ik!
Lauren en Danger Cat!
Het is hier echt koud - heel de tijd zeker onder 0 en ik denk dat het vandaag rond -5 was en dat ze zeiden dat het echt goed meeviel voor de tijd van het jaar... Maar eigenlijk is het nog niet zo erg, omdat de zon heel de tijd schijnt en er een mooie blauwe hemel is. En echt veel ben ik ook nog niet buiten geweest tot nu toe...
Van't weekend gaan we waarschijnlijk met een paar collega's Minneapolis verkennen, ik kijk er al naar uit!
Aangezien ik nu wel veel vrije tijd ga hebben in het weekend en zo, zal ik m'n blog zeker wat regelmatiger updaten!
Tot de volgende dus!
Nu zie je waarom ze hem Danger Cat noemen!
Louise xxx
Subscribe to:
Posts (Atom)