Louise @ Minneapolis

Hey hey

Werken in het 'International Expansion Team' in dunnhumby heeft zo z'n gevolgen: je werkt samen met mensen die letterlijk een week per maand in Mexico - Turkije - US en de UK leven (en dan heel het jaar door). Het wil ook zeggen dat je moet leren samenwerken met mensen die op duizenden kilometers van jou werken en dat je moet proberen een team op te bouwen zonder elkaar effectief te zien... Een ander gevolg is dat je senior manager op een woensdagavond plots kan zeggen: 'Louise, what would you think about going to Minneapolis for a month next week?'... Dat vinden zij dus doodgewoon!

Na even nadenken vond ik dat ik de kans moest grijpen om voor een paar weken in ons team in de US in Minneapolis te gaan werken. Ik zal me concentreren op een specifiek project voor onze klant (die nu wegens contractredenen niet meer genoemd kan worden, maar het is een 'grote Amerikaanse Consumer Electronics keten', waarvan er nu eigenlijk maar 1 meer is :).

Op zondag vertrok ik vanuit Heathrow naar Minneapolis, gelukkig een rechtstreekse vlucht! Maarten vergezelde me naar Heathrow zodat we maar op het laatste moment afscheid moesten nemen... Ik vertrok rond 12u 's middags en kwam aan rond 3u in de namiddag (intussen wel 9u gevlogen...). De vlucht verliep zonder problemen en ik heb me goed kunnen bezighouden met naar m'n ipod luisteren, in Obama's laatste boek te lezen, naar Slumdog Millionaire en Twilight te kijken (wel net de clue van Twilight gemist, aangezien we toen landden, maar echt erg vind ik dat niet ;). Slumdog Millionaire vond ik wel heel goed, origineel en toffe muziek. Misschien had ik toch beter gewacht om de film op een groter scherm te zien, want zelfs al vond ik het een goeie film, dan nog lijken 8 Oscars wel extreem veel, niet?

In Minneapolis dan vlot door de douane geraakt. Moeilijkste vraag was of ik een Amerikaanse vriend of verloofde had, waarop ik trots zei: Nee, een Belg :) (vriend he, niet verloofde) en de douanier wist blijkbaar van het bestaan van Wallonie en Vlaanderen af, wat ik al sterk vond! Dan gezegd dat ik van Brugge ben en toen was't heel in orde :) Na nog een tijdje wachten landde Lauren ook, de collega bij wie ik blijf slapen.

Ik verblijf dus bij Lauren, in een mooie grote flat met 2 slaapkamers en 2 badkamers, luxe dus! Ook een open haard, droogkast, afwasmachine en televisie, allemaal dingen die ik absoluut niet mis in Londen, maar die wel aangenaam zijn :) En wat ook superleuk is, is dat ze een kat heeft, genaamd 'Danger Cat'. Dat is zo mogelijk de grootste knuffelkat die ik ooit gezien heb. Als je hem niet knuffelt, dan komt hij zelf wel knuffelen en aandacht vragen (en echt heel de tijd). En Danger Cat blijft ook in Minneapolis tijdens het weekend (terwijl Lauren voor het weekend naar huis gaat), dus ik ga me niet zo alleen voelen daardoor denk ik!

Lauren en Danger Cat!

Het is hier echt koud - heel de tijd zeker onder 0 en ik denk dat het vandaag rond -5 was en dat ze zeiden dat het echt goed meeviel voor de tijd van het jaar... Maar eigenlijk is het nog niet zo erg, omdat de zon heel de tijd schijnt en er een mooie blauwe hemel is. En echt veel ben ik ook nog niet buiten geweest tot nu toe...

Van't weekend gaan we waarschijnlijk met een paar collega's Minneapolis verkennen, ik kijk er al naar uit!

Aangezien ik nu wel veel vrije tijd ga hebben in het weekend en zo, zal ik m'n blog zeker wat regelmatiger updaten!

Tot de volgende dus!

Nu zie je waarom ze hem Danger Cat noemen!

Louise xxx