12.3.09

Winter in Minneapolis…

Jaja, officieel mag de lente dan al naderen, maar in Minnesota in de States is het nog even wachten tot de winter voorbij is…

De voorbije maanden kreeg ik allerlei onheilspellende berichten uit Minneapolis van m’n collega’s daar: het sneeuwde er voortdurend, was er ongelofelijk koud (tot -30 graden Celsius), het zoontje van een collega kon maar voor maximum 30 minuten buiten lopen (volledig ingeduffeld) vooraleer hij blauw van de kou was en absoluut terug naar binnen moest… Nu, als je dat zo over de telefoon hoort denk je van “jaja, dat zal allemaal wel meevallen…” en de eerste week was het hier helemaal niet echt superkoud. Tussen -5 en +2 graden, mooie blauwe lucht en een zonnetje, echt wel te genieten!

Tot deze week… Gisteren, dinsdag, was er voortdurend een ‘sneeuw’waarschuwing (zo’n 20 cm was er voorspeld). Het gevolg was dat iedereen op het werk voortdurend naar buiten keek om zeker op tijd te kunnen terugkeren naar huis. Als het echt zwaar sneeuwt, dan neemt iedereen blijkbaar vlug de auto om naar huis te gaan. Grappig! Spijtiggenoeg wilde de sneeuw niet echt mee, en meer dan een centimetertje is er niet gevallen. Ik hoop wel dat het eens echt sneeuwt voor ik hier vertrek, dan heb ik dat ook weeral eens meegemaakt.

Vandaag was het wel echt KOUD: -2 graden Fahrenheit, wat rond de -17 graden Celsius is! En absoluut kouder dan ik ooit ervaren heb. Nuja, ‘ervaren’. ‘s Morgens stappen we in de auto via de ondergrondse parking, op het werk stappen we uit in een parking en stappen we vlug naar binnen. Nu, die 2 minuten die we nodig hebben om uit de auto te stappen, onze tassen te nemen van de achterbank en de parking over te steken, waren absoluut de 2 koudste ooit! Ongelofelijk, je bent nog maar 2 stappen ver en je voeten en benen zijn al ijskoud, vooral door die snijdende wind… brrrr!

Als het zo koud is van ‘t weekend, denk ik dat ik niet te veel buiten ga komen. ‘t Is gewoon echt niet aangenaam om rond te lopen in die koude…

Dit weekend heb ik me wel geamuseerd. Op vrijdagavond heb ik (op heel late leeftijd, I know), de serie ‘The OC’ ontdekt, waarvan Lauren de hele eerste episode heeft liggen… Ik had zin in iets hersenloos en ontspannends en dat bleek het absoluut te zijn! Ik had weliswaar geen rekening gehouden met het verslavende effect, met als gevolg dat ik een paar dagen later al aan DVD nummer 4 zat (met 4 afleveringen per DVD is dat toch een treffelijk tempo zou ik denken!)… Maar aangezien ik hier afgezonderd zit van familie, vrienden en Maarten, mag dat wel eens denk ik :)

Op zaterdag heb ik dan het‘Walker Art Center’ bezocht in Downtown Minneapolis (http://www.walkerart.org/index.wac), blijkbaar nog een bekend museum voor moderne kunst. En het was de moeite! Warhole, Lichtenstein en een heleboel onbekende artiesten. Voor mij was het algemene gevoel zo van: ok, 80% zegt me niet direct iets of raakt me niet, maar 20% is toch wel goed gevonden en interessant! Dus zeker de moeite! Ook het gebouw zelf is prachtig! Ik heb hier uiteraard ook collega’s, maar Lauren was terug naar Cincinatti en een andere collega woont hier met z’n gezin, dus er bleven er nog maar 3 over die mogelijk mee wilden gaan. Uiteindelijk vergezelde een collega uit India me, die voor 2 maanden in Minneapolis werkt. Ik was wel blij dat ik niet alleen was, want achteraf hebben we dan downtown Minneapolis verkend. Eerst de Saint-Mary basilica bezocht, echt mooi! En dan wat door de straten van downtown Mini gewandeld. Nog veel zwarte bendetjes dus blij dat ik niet alleen was. Uiteindelijk dan iets gedronken in Hard Rock CafĂ© Minneapolis en een glas erbij gekregen (juij) en in de skywalks gelopen (gezien de koude temperaturen kan je heel Minneapolis doorkruisen in skywalks - gangen tussen alle gebouwen!) ! Een geslaagde dag dus!
Walker art center

Saint-Mary's Basilica

Volgend weekend gaan we misschien met een paar collega’s een auto huren en naar Saint-Paul rijden (jawel, met een imposante kathedraal). Maar eerst dus afwachten wat het weer hier doet.

Kort samengevat, it’s still awesome here :)

Hasta la proxima! x

Een skywalk in Minneapolis

4.3.09

Louise @ Minneapolis

Hey hey

Werken in het 'International Expansion Team' in dunnhumby heeft zo z'n gevolgen: je werkt samen met mensen die letterlijk een week per maand in Mexico - Turkije - US en de UK leven (en dan heel het jaar door). Het wil ook zeggen dat je moet leren samenwerken met mensen die op duizenden kilometers van jou werken en dat je moet proberen een team op te bouwen zonder elkaar effectief te zien... Een ander gevolg is dat je senior manager op een woensdagavond plots kan zeggen: 'Louise, what would you think about going to Minneapolis for a month next week?'... Dat vinden zij dus doodgewoon!

Na even nadenken vond ik dat ik de kans moest grijpen om voor een paar weken in ons team in de US in Minneapolis te gaan werken. Ik zal me concentreren op een specifiek project voor onze klant (die nu wegens contractredenen niet meer genoemd kan worden, maar het is een 'grote Amerikaanse Consumer Electronics keten', waarvan er nu eigenlijk maar 1 meer is :).

Op zondag vertrok ik vanuit Heathrow naar Minneapolis, gelukkig een rechtstreekse vlucht! Maarten vergezelde me naar Heathrow zodat we maar op het laatste moment afscheid moesten nemen... Ik vertrok rond 12u 's middags en kwam aan rond 3u in de namiddag (intussen wel 9u gevlogen...). De vlucht verliep zonder problemen en ik heb me goed kunnen bezighouden met naar m'n ipod luisteren, in Obama's laatste boek te lezen, naar Slumdog Millionaire en Twilight te kijken (wel net de clue van Twilight gemist, aangezien we toen landden, maar echt erg vind ik dat niet ;). Slumdog Millionaire vond ik wel heel goed, origineel en toffe muziek. Misschien had ik toch beter gewacht om de film op een groter scherm te zien, want zelfs al vond ik het een goeie film, dan nog lijken 8 Oscars wel extreem veel, niet?

In Minneapolis dan vlot door de douane geraakt. Moeilijkste vraag was of ik een Amerikaanse vriend of verloofde had, waarop ik trots zei: Nee, een Belg :) (vriend he, niet verloofde) en de douanier wist blijkbaar van het bestaan van Wallonie en Vlaanderen af, wat ik al sterk vond! Dan gezegd dat ik van Brugge ben en toen was't heel in orde :) Na nog een tijdje wachten landde Lauren ook, de collega bij wie ik blijf slapen.

Ik verblijf dus bij Lauren, in een mooie grote flat met 2 slaapkamers en 2 badkamers, luxe dus! Ook een open haard, droogkast, afwasmachine en televisie, allemaal dingen die ik absoluut niet mis in Londen, maar die wel aangenaam zijn :) En wat ook superleuk is, is dat ze een kat heeft, genaamd 'Danger Cat'. Dat is zo mogelijk de grootste knuffelkat die ik ooit gezien heb. Als je hem niet knuffelt, dan komt hij zelf wel knuffelen en aandacht vragen (en echt heel de tijd). En Danger Cat blijft ook in Minneapolis tijdens het weekend (terwijl Lauren voor het weekend naar huis gaat), dus ik ga me niet zo alleen voelen daardoor denk ik!

Lauren en Danger Cat!

Het is hier echt koud - heel de tijd zeker onder 0 en ik denk dat het vandaag rond -5 was en dat ze zeiden dat het echt goed meeviel voor de tijd van het jaar... Maar eigenlijk is het nog niet zo erg, omdat de zon heel de tijd schijnt en er een mooie blauwe hemel is. En echt veel ben ik ook nog niet buiten geweest tot nu toe...

Van't weekend gaan we waarschijnlijk met een paar collega's Minneapolis verkennen, ik kijk er al naar uit!

Aangezien ik nu wel veel vrije tijd ga hebben in het weekend en zo, zal ik m'n blog zeker wat regelmatiger updaten!

Tot de volgende dus!




Nu zie je waarom ze hem Danger Cat noemen!



Louise xxx